W latach trzydziestych bardzo dużą rolę w rozrywce człowieka odgrywały taniec i muzyka. Stały się one częścią nowego zjawiska zwanego kulturą masową czyli popularną rozrywką, a zarazem symbolem, z którymi identyfikowały się poszczególne nurty miejskiego życia. Dla pewnych grup stały się wyrazem buntu wobec zastanych wartości. Z niespotykaną dotychczas szybkością pojawiały się nowe tańce i nowe utwory muzyczne. Trendy rozpowszechniały się szybko wśród ludności miejskiej i były wspólne dla wszystkich warstw społecznych. Taniec stał się powszechną formą rozrywki. Jak grzyby po deszczu powstawały sale z parkietami tanecznymi w klubach czy restauracjach, gdzie goście mogli potańczyć. Taniec stał się ważnym elementem życia towarzyskiego i społecznego. Powstające szkoły tańca uczyły nie tylko dorosłych ale również dzieci. Każdy rodzaj tańca miał prosty krok podstawowy i pewną liczbę mniej lub bardziej skomplikowanych figur. Ponadto dozwolona była pewna improwizacja.
Lata trzydzieste można określić jako epokę swingu. Poszczególne gatunki przenikały i ewoluowały, a celem ambitnych muzyków i tancerzy było zaskoczenie widowni i zaproponowanie czegoś nowego. W tym czasie narodził się również kult gwiazd. Masowa histeria i chęć naśladowania scenicznego wizerunku popularnych aktorów czy artystów rewiowych była zjawiskiem nowym. To ich kreacje niejednokrotnie tworzyły nowe trendy w muzyce tańcu i modzie. Od lat trzydziestych muzyka i taniec stały się wspólnym przeżyciem pokoleniowym, niezależnie od rasy płci i statusu społecznego. W kinie natomiast królowały musicale, a  piosenki śpiewane przez idoli kina, nie tylko były grane przez taneczne orkiestry na dansingach, ale również rozprowadzane były w tysiącach  kopii na płytach gramofonowych i odtwarzane w radiu.