Korytarz na trzecim piętrze nie jest najchętniej odwiedzanym przez uczniów miejscem. Dzieje się tak przede wszystkim przez fakt, że większość sal do których prowadzi jest opustoszała, bądź zamieszkała przez nieproszonych gości w postaci pokracznych, ale i niebezpiecznych magicznych stworów. Nieliczne komnaty, które ktokolwiek z rozmysłem tam nawiedza dźwigają na sobie funkcję składzików na niepotrzebne rzeczy, niewielkich pokoików do nielegalnych eksperymentów, bądź miejsc schadzek miłosnych uczniów, którym nieśpieszno jest okazywać swe uczucia przy innych. Wystrój samego korytarza także odstrasza, bowiem o ile front przy schodach utrzymany jest w jako takiej czystości, pierwsze skrzydło drzwi odgradzających kolejne długości korytarza kryją za sobą co groźniej wyglądające, na wpół żywe kamienne gargulce przycupnięte na metrowych kolumienkach. Pierwotnie to spomiędzy nich wyciągnięto posąg Jednookiej Wiedźmy, by ustawić go na uczęszczanej części korytarza.