Do pracy przychodził zawsze godzinę przed czasem. Nie dlatego, że był bardzo dobrym pracownikiem, że dbał o to, aby w jego pracy wszystko było na miejscu. Przychodził wcześniej bo nie wiedział co miał robić w domu. Wolał być w tym czasie tu niż siedzieć w domu i słuchać wrzasków kruka. Stał już za barem wiedząc, że dzisiejszy dzień będzie pracowity, jak każdy piątek tygodnia. Ven stanął za barem na swoim stanowisku i czyścił leniwie szklanki przeznaczone na drinki. Gdy pojawił się znany mu mężczyzna skinął wyuczonym ruchem głową na powitanie i zrobił mu kawę. Nalał whisky do dwóch szklanek dla tamtych mężczyzn.
Ven jak zawsze mało się odzywał - po prostu wykonywał to, co powinien tutaj robić. Nie wdawał się w zbędne rozmowy z klientami. Odpowiadał dopiero wtedy, gdy został o coś zapytany. Rozmawiał tylko wtedy, gdy ktoś natarczywy naprawdę chciał odbyć z nim rozmowę. Obserwował jednak każdego z osobna, aby czasem ktoś nie wyszedł bez płacenia za zamówienia. Nie lubił takich akcji, więc pod tym względem był wyczulony. Już raz, na samym początku, gdy dopiero zaczynał swoją przygodę tutaj dał się tak oszukać, ale jedynie raz. Dlatego starał się odbierać pieniądze w momencie, gdy już podawał zamówienia klientom.

Nie obchodziła go opinia innych ludzi. Ważne, że pracował, ważne że dostawali od niego zamówienia i nie robił im żadnych kazań. Był po to, aby im dać to, co chcieli i wysłuchać żalów na temat życia. On miał swoje kłopoty. Możliwe, że był też dla nich zagadką, bo w sumie nikt do końca nie znał jego pełnego imienia. Po prostu Ven. Spojrzał na dwie kobiety i czekał na zamówienie. Gdy już usłyszał, że ma podać im herbatę zabrał się za ich parzenie. Zerknął mimowolnie na cichego mężczyznę z kawę. Mówiąc szczerze był jego ulubionym klientem. Zwykle tylko siedział i pił kawę. Nie robił żadnych niepotrzebnych kłopotów.
Powstrzymał się przed prychnięciem, przed przewróceniem oczami na rozmowę dwóch kobiet. Oh, jakie one są głupie. Większość z nich też nie była święta. Podał im zamówienie chwilę potem i zerknął na obie.
- Proszę, oto herbata - powiedział podsuwając im filiżanki.
Sam wiedział najbardziej jak kobiety mogą zranić. To zapewne, dlatego że sam nic nie robił, ale z własnej woli nie zniszczy jej życia. Zamknął na chwilę oczy, aby nie myśleć o Sophii i wrócił do pracy. Jak na razie był spokój, co mu nie przeszkadzało. Wrócił na przecieranie szkła, aby nie było osadzone kurzem. Obserwował każdego zerkając, co jakiś czas na drzwi.

Odebrał pieniądze i odłożył na odpowiednie miejsce. Następnie dolał whisky dwóm mężczyznom i podał im to. Spokój. Lubił czasami tą prace, gdy nikt nie wszczynał niepotrzebnych burd. Były zdecydowanie wadliwe jak na usposobienie barmana. Przeczesał włosy do tyły, aby mu nie zawadzały. Dawno ich nie ścinał, więc parę kosmyków grzywki opadały mu zawsze na oczy, co go irytowało. Kiedyś się wybierze do fryzjera, bo sam zrobi sobie jakiś nowatorski fryz i będzie odstraszać klientów. Miał już w nawyku, że musi wyglądać schludnie. Rodzice mimo wszystko wiele rzeczy mu narzucili i nadal nie potrafił się tego wyzbyć. Nadal to w nim siedziało i gniło.
Gdy zobaczył mężczyznę wchodzącego do pubu przyjrzał się mu, a potem usłyszał głos klienta, który pił kawę. Spojrzał na niego i skinął głową widząc, że ten próbuje mu wejść prawie za bar. Pochylił się i spojrzał na fotografię, która leżała zdjęciem do góry. Przyjrzał się jej nim ją podniósł, a następnie złapał i podał mężczyźnie spoglądając na niego uważnie. Ven jak zwykle nie wyrażał jakichś konkretnych uczuć w swoich oczach. Jak zawsze chłodne, zielone i spokojne oczy. Cichy, nigdy niezawadzający osobnik, który miał tutaj swoje stałe miejsca, czy to przy barze, czy też przy stoliku. Zdecydowanie Ven go lubił. Sprawiał najmniej kłopotów. Jedni się kłócili, drudzy wyglądali jak typy spod ciemnych gwiazd, a jeszcze inni wyrażali swoje opinie na cały pub (tak, miał na myśli dwie kobiety). On był spokojny, co Ven sobie chwalił.

Zmarszczył brwi widząc nieznajomego, ale jednocześnie znanego mu faceta na fotografii. Nie zdążył jednak zbyt długo o tym myśleć, bo miał już kolejne zamówienie. Skinął tylko głową i dał mężczyźnie to czego chciał. Jak on nie lubił takich głośnych ludzi, ale w pracy zawsze są zalety, a także wady. Przewrócił oczami, gdy w barze pojawiły się podobne osoby do głośnego mężczyzny. Zastanawiał się jakie ten człowiek miał powiązania z tamtym mężczyzną, z którym miał się skontaktować. Czemu właściwie tego nie zrobił? Nie do końca wiedział. Nie chciał się pakować w nie swoje sprawy i tyle. Z zamyślenia wyrwał go głos Cichego. Spojrzał na niego, a potem na trunki. Jako dobry barman powinien mu doradzić, ale Ven sam bardzo mało pił. Jak pił to pojawiał się Rusek, dlatego chciał ograniczać alkohol.
- Brandy jest tańsze od sherry - zaczął spoglądając na dwie butelki. - Sherry natomiast ma mniej alkoholu w sobie - powiedział i spojrzał na mężczyznę czekając na jego decyzję. - Ja dla siebie wziąłby sherry - podpowiedział mu.
Nie był zbyt dobrym doradcą. Zwykle ludzie wiedzieli czego chcą, lub zdawali się na jego gust.

Skinął głową i nalał mu sherry. Nie oceniał mężczyzny jakoś szczególnie. W sumie Ven rzadko oceniał ludzi. Dał dolewkę dwóm mężczyznom, a następnie gdy do baru podbili ziomkowie Głośnego dał im co chcieli. Przewrócił oczami na próbę zaproszenia do siebie trójki innych klientów. Czasami się zastanawiał jak ludzie potrafią tak łatwo uczepić się innych, a zwłaszcza obcych. Nigdy nie wiesz co taki osobnik ma w głowie. Ven popełnił błąd pewnego wieczora w tym barze i czasami żałował. Cieszył się jednak, że tego, którego się obawiał rzadko do niego przychodził.
Spojrzał na Cichego i skinął na przyzwolenie, co było czysto głupim gestem, bo mężczyzna zadał już mu pytanie.
- Nie mam - odpowiedział krótko. - Nie mam nawet narzeczonej - dodał nim zdążył pomyśleć, a na samo to słowo przed oczami barmana pojawiła się piękna Sophia Templer o błękitnych jak niebo oczach.
Serce mimowolnie zabiło mu szybciej, a dłonie zacisnęły się mocniej na szklance, którą chciał odstawić na półkę.
- A czemu pan pyta? - zapytał, aby nie myśleć o tym, jak bardzo boli go wspomnienie swojej przyjaciółki.

Wysłuchał w spokoju słów Cichego klienta. Nie przerywał mu opowieści. Ventus jak zawsze potrafił słuchać. Sam miał często ochotę się komuś wygadać, ale nie robił tego w takich miejscach. Oparł się o blat baru wpatrując się w mężczyznę uważnie, krótką chwilę, bo wiedział, że to niegrzeczne. Cicho westchnął, gdy mężczyzna zakończył swój wywód. Ven dłuższą chwilę zastanawiał się nad odpowiedzią. W tym czasie poczuł dym papierosów i miał ochotę wyjść, aby też zapalić. Ostatniego papierosa zapalił dzisiaj rano i teraz czuł mały głód.
- Wie pan co? - zaczął dusząc w sobie chęć zapalenia. Ventus nie był zbyt dobry w doradzaniu, ale przypomniał sobie chłopaka z fotografii. - Kojarzę tego chłopaka ze zdjęcia - powiedział w końcu. - Spotkałem go w dosyć nieprzyjemnych okolicznościach w Londynie - wytłumaczył. - Nie chciałbym jednak mieszać się w nie swoje sprawy... - mruknął i przeczesał swoje włosy. - I przykro mi z powodu pańskiego syna jeśli to coś zmieni - Ventusa bolało to, że ten tak kochał swoich synów, a on sam był nienawidzony. Pokręcił głową. - Jeśli się pan postara wszystko można naprawić - zauważył.

Słysząc słowo marsz skinął tylko głową i westchnął ciężko.
- To mało ważne co... - spojrzał na Hilliama, który postanowił dołączyć do rozmowy. Cudnie i jeszcze tego mu było trzeba. Nienawidził, gdy ludzie zaczynali się interesować innymi ludźmi. Lepiej było, gdy rozmawiali w swoich gronach i chlali w spokoju.
Gdyby jeszcze ta tragedia Ventusa obchodziła. Nie lubił o tym rozmawiać, bo najzwyczajniej w świecie nie interesował się czymś takim. Ot banda jełopów postanowiła wypowiedzieć, pokazać swoją opinie całemu światu wszczynając pół wojnę na terenie Hogsmeade. Tyle ludzi zginęło i co to dało? Jeśli są ludzie, którzy chcą gnębić mugoli to będą to robić nie ważne ile marszów powstanie.
- W sumie nie rozmawialiśmy o tym - zauważył. Była to prawda. Rozmawiali o synu tego mężczyzny i o niczym więcej, a to że syn ma powiązania z marszem jak połowa ludzi teraz, to mały szczegół. Nie wtrącił się jednak do rozmowy dalej, bo i po co? Skoro Cichy go zignorował, a wiadome było, że Ventus w 50% będzie miał spokój, bo to on tu sprzedaje alkohol zajął się czyszczeniem blatu baru, a następnie wrzucił ścierkę na półkę pod barem.