A jednak nie mylił się co do stworzenia. Ha! Czyli jednak coś z tej ONMC pamięta.
– Wow to chyba byłoby niebezpieczne – zaśmiał się. On sam bałby się trzymać takiego olbrzyma pod swoim dachem. – Chociaż ja od kiedy dowiedziałem się, że smoki istnieją naprawdę, chciałem jednego przygarnąć.
Może i praca aurora była dość niebezpieczna, ale on i tak zawsze chciał spróbować. To było jedne z jego największych marzeń. Od dziecka chciał walczyć ze złem, sprawić by świat był lepszym miejscem i takie tam. Teraz nawet widzi siebie na stanowisku takiego aurora.
– Niebezpieczne znaczy fajne – mrugnął do niej. – Głupi tok myślenia, wiem, ale zawsze ciągnęło mnie do ryzyka.
Oh, on już sobie wyobraził czerwonego jak burak Bułhakowa, który zdrapuje sobie gardło, krzycząc na nich. Zaśmiał się głośno na słowa dziewczyny. Gdyby taki nagłówek był w gazetach, z pewnością by przeczytał. A raczej nie przeczytał... Bo zszedłby na zawał razem z nią.
– Czytałbym! – wydusił jedynie przez śmiech. To niesamowite jak dobrze im się gada.
– W takim razie módlmy się, aby schody nie płatały figiel. W najgorszym przypadku pójdziemy naokoło. – westchnął. Coś wiedział o pojawianiu się nagle w innych miejscach, niż się planowało. Raz chciał jak gdyby nigdy nic pójść do pokoju wspólnego Gryfonów, a znalazł się w lochach. Nie narzekał, odwiedził sobie kuchnie i się najadł. Ah, no i jeszcze to lunatykowanie.
– Mieszkam w Londynie. Mogę ci później zapisać adres jak będziesz chciała – posłał w jej stronę uśmiech. – Zazwyczaj jest tam w cholerę nudno, więc chętnie odkryje z tobą mugolskie tajemnice.

Skinęła głową z uśmiechem.
- Może i bardzo, ale one bardzo mi się podobają. Wysłałam rysunek buchorożca dołączony do zadania domowego z ONMS - zaśmiała się i poprawiła swoje włosy, bo znowu opadły jej na oczy. Czasami zastanawiała się nad ścięciem ich tak jak kiedyś, gdy była mała. Wtedy miała krótkie włosy, bo jej tata nie potrafił ich czesać, więc łatwiej było spiąć je spinkami i nie zawracać sobie głowy warkoczami, czy innymi fryzurami. Teraz Kim sama się nimi zajmuje, ale czasami przeszkadzają jej w grze, lub po prostu w codziennych czynnościach. - Smoki też są super. Zawsze chciałam zobaczyć prawdziwego smoka - uśmiechnęła się.
No cóż, Kim wiele rzeczy chciała w swoim życiu zobaczyć, zwiedzić, a nawet podróżować, więc ma nadzieję, że kiedyś uda się jej wybrać się na taką przygodę. Oczywiście nie sama, zabrałaby na pewno Nadzieję i osoby, które jej przyjaciółka by chciała zabrać, więc prawdopodobnie byłby to także Maurycy. Byłoby fajnie tak całą ekipą wybrać się do innych krajów i zwiedzić różne kultury.
- Nie głupi, też ma tendencje do pakowania się w niebezpieczne rzeczy. Jasne czasami się boję, bo to normalne, ale jednocześnie niebezpieczeństwo jest ekscytujące, a człowiek czasami też powinien się bać - stwierdziła kiwając przy tym energicznie głową.
Widząc jak Peter zaczął się śmiać sama też wybuchła śmiechem. Nie dlatego, że bawiły ją jej słowa, nigdy nie śmiała się ze swoich żartów, ale dlatego, że Peter się śmiał. Lubiła słuchać, patrzeć na szczęśliwe osoby, osoby, które ona sama doprowadziła do śmiechu. Miała ochotę przytulić Petera za jego śmiech, za jego radość.
- Zdecydowanie, schodowe psoty są najgorsze - powiedziała tonem znawcy i uśmiechnęła się przy tym w ten swój wyjątkowy sposób, że wszystko straciło na swojej powadze.
- Mam kilku znajomych wśród mugoli. Mogłabym ci ich przedstawić - powiedziała i dzielnie schodziła na dół schodami. W końcu dotarła do wejścia do lochów.
- Spotkajmy się może na zewnątrz. Ja zaniosę książki do pokoju i zaraz się pojawię - pomachała mu i zniknęła w lochach.

[z/t] x2