Znacie to uczucie, kiedy wewnątrz was wręcz się gotuje, by wyjść gdzieś daleko i nie zastanawiać się dokąd i po co? Nie? Cóż, Diana miała takie zachcianki od kiedy to wyniosła się z domu i zaczęła szaleć. Polubiła wolność i bycie indywidualnością. Jednak jak każdemu zwierzątku wypuszczonemu w świat, tak i jej zaczęło nieco odbijać. Pierw hasała po świecie, a głównie Wielkiej Brytanii z cyrkiem, by być tancereczką, prowadzącą, akrobatką i kilkoma innymi rzeczami przy okazji, by potem powrócić do zwyczajnego życia i... no właśnie, jakim cudem w granicach normalności zmieścił się obecnie spacer po szemranej ulicy? Cóż, może trudno to zrozumieć, ale panna Delacour miewała wiele interesujących pomysł nawet podczas powracania do prawego trybu życia. Problem jest tylko jeden - miała również ograniczony poziom rozsądku, jak widać na załączonym obrazku w którym wchodzi do jakiegoś... eee... bliżej nieokreślonego miejsca. Wiecie, jak to się potoczyło? Ubrała się w czarną pelerynę niczym jakiś zbieg, schowała różdżkę w kieszeń i głupia nie zabrała nawet pieniędzy ze sobą. Z przymusu skorzystała więc z dobroci mniej podejrzanych istot i wysiadła gdziekolwiek, by iść gdziekolwiek, jako czarne małe coś (160 cm w czarnym stroju z kapturem z pewnością wzbudza strach, prawda? he he) i wpaść do tamtego miejsca. Zdjął Czarny Kapturek to coś z główki i uśmiechał się do ludzi i nieludzi i podobnych ludziom, jakby wcale nie było tak, że urocza buźka nie pasuje do takich klimatów. Nie przywiodły jej pogłoski, historie, nic, totalnie. Po prostu nuda jak widać zachęca do akcji samobójczych.
Dla Diany to jednak tak nie działało. Kręciła się w różnych miejscach. W swej przyszłości pewnie w znacznie gorszych. Piła tam, bawiła się i jeszcze kilka innych rzeczy o których wspominać nie wypada, by nie straciła na wizerunku damy. Nieświadomie więc nie odczuwała różnicy specjalnie. Do tego wypatrzyła sobie potencjalnego mniej podejrzanego towarzysza, który nie będzie chciał okraść jej z galeonów, których nie posiadała ani wygrać w pokera jej duszę, cnotę (której też raczej nie ma tylko o tym nie pamięta), czy gałki oczne.
- Witam. Wyglądają państwo na zdenerwowanych. Może w czymś pomogę? Macie tu państwo bardzo interesujący klimat. - Och Diano, gorszego początku nie mogłaś stworzyć. Ale przynajmniej wyszła na debila, to może być korzystne. Wszyscy lubią prawie rude coś o ładnej budowie i bez mózgu, bo nie jest większym zagrożeniem. I takim stawia się herbatę albo wino, tyle że nie w takim miejscu. Tutaj oferta być nieco nieprzystosowana do takich panienek, które robią podróże krajoznawcze w rejony w których wszystko się może zdarzyć, nie umieją wyglądać groźnie i uśmiechają się ślicznie do właściciela meliny, jakby prosząc, żeby nie irytował się na jedynego osobnika, który prawdopodobnie spełni wymagania i nie narzyga nikomu do talerza. Przecież pochwaliła lokal, bo na Merlina nieszczęśliwie kojarzył jej się z czasem, kiedy podrywała przypadkowych ludzi w melinach, żeby postawili jej coś do jedzenia. Wszyscy wspominają takie życie, prawda? W dodatku z łezką w oku, ech... Czy może być dziwniej?