Był to przeddzień długo wyczekiwanego przez Tiffany wieczorku poetyckiego, którego była główną organizatorką, co napawało ją olbrzymimi pokładami dumy. Jej pierwsze takie przyjęcie w życiu! Z pewnością nie przybędzie tyle osób, co w przypadku spotkań organizowanych przez bardziej rozpoznawalnych członków stowarzyszenia, ale nie znaczyło to przecież, że jutro nikt się nie zjawi... prawda? Przełknęła ślinę zamykając na klucz drzwi Biblioteki Magicznej. Odeszła na kilka kroków, zupełnie ignorując mijających ją ludzi i spojrzała na dzisiejszą wystawę z nieskrywaną satysfakcją. Miała ona zachęcić ewentualnych przechodniów za zatrzymania się i obadania choćby fragmentów wierszy zaprezentowanych osób. Zamrugała dwa razy, wpatrując się w ruchome, podpisane i wyjątkowo wesołe zdjęcie Vaksilija Bułhakowa, z załączonym do niego urywkiem kolejnego z serii erotyka. Tym razem nie wspominała czasów spędzonych na wspólnych pogawędkach przy herbacie, ani nie podziwiała wyjątkowo kanciastego podbródka. Bułhakow. Jewgienij Bułhakow miał zjawić się i odebrać swoją własność. Tiffany nie miała pojęcia w co dokładnie się pakowała i to właśnie sprawiało, że cała ta sytuacja wywoływała u niej napady niekontrolowanego lęku. Owszem, szukała w życiu mocnych wrażeń i nie pogardziłaby, aby Rosjanin wciągnął ją w coś niebezpiecznego, ale horkruksów nie zaliczała do rzeczy, które powinno się tworzyć. W ogóle nie uznawała takich rzeczy jak morderstwo, a nawet śmierć sama w sobie. Zapewniono ją jednak, że tomisko trafi w ręce owego tajemniczego Rosjanina wyłącznie do celów naukowych, potrzebnych mu do pracy w Brygadzie Uderzeniowej Ministerstwa Magii i nikt, absolutnie nikt nie dowie się, że to ona wykradła mu tomisko z zakazanego działu. Cicha akcja po znajomości - dasz radę, Chamber! Do boju po zwycięstwo... (!) albo może lepiej uciec w popłochu? Nie było jeszcze za późno na wycofanie się z całej akcji, a przynajmniej tak jej się wydawało. Stała tak na środku drogi, z miną totalnego maniaka wpatrując się w wypisane za szybą, rosyjskie nazwisko. Podejrzewała, że chodziło o opisane ostatnio w Proroku Codziennym ciała. Stali za tym czarnoksiężnicy!? Jak dobrze, że nigdy żadnego nie spotkała...

(Nie wiem jakie pościki lubisz pisać, więc rozpisz się tak jak chcesz, a ja się dostosuję w następnym.) @Jasza Komarov