Od tygodnia było o tym głośno. Każdy szył specjalny strój, by zyskać atrakcyjne nagrody. Mowa o halloween, zaś stroje najczęściej przedstawiały przerażające monstra, wstrętne czarownice z ulicy Śmiertelnego Nocturnu, zjawy i wszelkie fantastyczne stworzenia, nie ograniczając się w wyobraźni. Nawet Ruby pracowała nad swoją kreacją, co nie było do niej tak podobne. Typowa Prewett na dzień Halloween zamknęłaby się w odosobnieniu ze skórzanym zeszytem pełnych szkiców, rysunków. Tym razem z zaangażowaniem projektowała smoczą sukienkę. Zaś kiedy skończyła, była tak dumna, że nie mogła nie pokazać się innym. Mieniła się ona w złotych odcieniach, wiła się po ziemi, tworząc prowizoryczny ogon, na materiale poprzyczepiała małe ćwieki mające odgrywać rolę łusek. Na prawym ramieniu przyczepiła miniaturowego smoczka, oczywiście nieprawdziwego. Gorset również wydawał się być drugim pancerzem skrzydlatego stworzenia, podchodził pod kolor brudnej zieleni. Włosy jak zwykle miała rozpuszczone, opadały kaskadą na jej nagie ramiona, jednak starannie co chwila odrzucała je na lewy bok, by nie schować małej zabawki na ramieniu.
Ruby z trudem poznawała każdego, tym chętniej zagadywała wszystkie osoby, chcąc odgadnąć ich tożsamość. Już miała podejść do uroczej smoczej piniaty, kiedy jeden strój wzbudził jej szczególne zainteresowanie.
Podeszła do dziewczyny, z bliska poznając dość dobrze jej znaną koleżankę.
- Hope, jak bajecznie wyglądasz! - Skomentowała głośno oglądając z każdej strony wyczyn Puchonki. Trzeba było podkreślić, że aby móc wziąć udział w konkursie na najpiękniejszy strój, trzeba było stworzyć go samemu. Prewett natomiast nie miała wątpliwości, że to dzieło Potockiej, obie były artystkami.
Wzdrygnęła się złotowłosa, kiedy wokół rozbrzmiał huk. Skierowała spojrzenie w stronę źródła hałasu. Ktoś za pomocą zaklęcia uwolnił z piniaty mnóstwo słodyczy, na które rzuciły się młodsze roczniki.