Zasady gry w Quidditcha:
W każdej drużynie znajduje się obrońca. Ma on za zadanie krążyć w polu wokół obręczy i nie dopuszczać do sytuacji, w której kafel przelatuje przez jedną z nich. Obrońca powinien być niebywale szybki, zwinny i najlepiej, żeby był wysoki, aby móc wychwytywać kafla. Za czasów Mumpsa, tj. w XIV wieku obrońca mógł latać po całym boisku i zdobywać gole, jednak jego rola została zredukowana już przed napisaniem w 1620 r. przez Umfraville'a "Szlachetnego sportu magów".
W zespole jest trzech ścigających. Rozgrywają oni kafla. Zadaniem ścigających jest przerzucenie kafla przez jedną z trzech obręczy, które umiejscowione są po obu stronach boiska. Każdy przerzut kafla daje drużynie dziesięć punktów. Można strzelać zarówno z przodu, jak i podlecieć do obręczy od tyłu. Dozwolone są również kombinacje rzutów mające na celu zdobycie więcej niż dziesięciu punktów za udaną akcję.
Dwóch pałkarzy. Są oni wyposażeni w pałki, od których pochodzi nazwa pozycji. Pałki te służą im do odbijania tłuczków. Takim tłuczkiem w jednego z graczy przeciwników, aby przerwać jego akcję, uniemożliwić zdobycie punktu. Pałkarz równocześnie musi zadbać, aby żaden z tłuczków nie trafił członka jego zespołu. Pałki nie mogą służyć pałkarzą do zadawania ciosów w walce wręcz - jest to wtedy faul. Pałkarze nie mogą także atakować tłuczkami obrońcę, kiedy jest w swoim polu bramkowym, w którym nie ma kafla. Pałkarze muszą się odznaczać dużą tężyzną fizyczną, dlatego najczęściej na pozycji tej grają mężczyźni. Konieczna jest także na tej pozycji, umiejętność zachowania równowagi, ponieważ pałkarz często musi chwytać pałkę oburącz bez dotykania rękami trzonka miotły.
Szukający to najważniejsza pozycja w grze w quidditcha. Powinien był szybki, szczupły, mieć dobry refleks i sokoli wzrok. Jego zadanie to wypatrzenie złotego znicza, małej kulki, która w czasie meczu krąży na boisku ze znaczną prędkością. Złapanie znicza kończy mecz i dodaje do wyniku drużyny, w której jest szukający, który tego dokonał sto pięćdziesiąt punktów, co często decyduje o zwycięstwie tego zespołu. Do póki szukający nie złapie znicza, trwa mecz. Najdłuższy w historii trwał trzy miesiące.
W quidditchu po każdej ze stron gra siedmiu zawodników, w przeciwieństwie do sportów mugolskich w drużynie takiej mogą grać ze sobą zarówno kobiety jak i mężczyźni.

Każda drużyna ma również kapitana. Kapitanowie na początku meczu wymieniają uściski rąk. W Hogwarcie kapitan ma liczne zadania: przeprowadza nabór do drużyny, organizuje treningi i plany treningowe, układa taktyki. W profesjonalnych drużynach, obowiązki kapitana przejmuje trener.