Bardzo trudno jest opisać pragnienia zwłaszcza, że w każdym momencie mogą się zmieniać. W swoich młodzieńczych latach miał ich pełno. Niektóre się spełniły, inne nie, ale cóż by ujrzał po spojrzeniu na zwierciadło Ain Eingarp? Najprawdopodobniej zobaczyłby siebie, żonę i córkę w słonecznym domku na plaży. Jego największym marzeniem jest dożyć starości w spokojnym, pozbawionym złej energii miejscu, gdzie nie będzie kolejnych wojen czy nieszczęść.  

Dość przeciętnej postury mężczyzna, który mierzy sto siedemdziesiąt siedem centymetrów wzrostu. Szczupły, młodo wyglądający niebieskooki brunet. Od zawsze twarz miał młodszą niż liczby w dokumentach mogłyby na to wskazywać. Od jakiegoś czasu zaczął zapuszczać brodę. Garderobę posiada dość obszerną, lecz ma swoje ulubione ciuchy. Zazwyczaj ubiera się elegancko, ale tak by nie przykuwać niepotrzebnej uwagi.

Szczerze można powiedzieć, że Oliver twardo stąpa po ziemi. Zawsze stara się osiągnąć swoje cele nie zważając na konsekwencje, których jest świadomy. Nigdy nie daje sobą pomiatać, co nie oznacza, że nie przyznaje się do błędów. Wie, że są ludzie sto razy mądrzejsi od niego i jest w stanie docenić ich pomoc czy ewentualne rady. Nigdy nikomu nie odmówił pomocy. Jeżeli ktoś potrzebował pomocy medycznej, czy duchowej zawsze mógł się do niego zgłosić. Był wyrozumiały, cierpliwy, dobry, a także stanowczy, czy surowy. Nie raz miał do czynienia z "trudnymi" pacjentami, którym musiał pokazać kto tu rządzi aby wykonać swoją pracę. Podjął się pracy jako uzdrowiciel, żeby spełniać swoje ambicje niesienia pomocy i poprawienia sytuacji. Być może to nie wiele, ale uśmiech uratowanych ludzi potrafi podtrzymać na duchu.
Nie jest zwolennikiem, ani przeciwnikiem mugoli, też nie patrzy na to czy ktoś jest czystej krwi. Ludzie są sobie równi, u każdego bije takie samo serce i przepływa ta sama krew. Trzyma się z dala od konfliktów na ile jest to możliwe, ale jeżeli ktoś zagraża jego rodzinie nie będzie posiadał litości. 
Lubi także czytać, czy uczyć się nowych rzeczy. Jest spragniony wiedzy, dlatego lubi rozmawiać na przeróżne, skomplikowane tematy. Chętnie dowiaduje się o nowych zaklęciach medycznych, obronnych czy nawet eliksirach. Czasami też śledzi poczynania mugoli, którzy bardzo szybko się rozwijają. Wymyślają coraz to lepsze specyfiki, czy chociażby środki transportu.

Szedł spokojnie wolnym tempem po korytarzu trzymając w prawej dłoni różdżkę, która za pomocą zaklęcia Lumos oświetlała mu drogę. Oliver spoglądał raz w lewo, raz w prawo sprawdzając czy wszyscy pacjenci śpią. W końcu była trzecia w nocy. To był jego ostatni już obchód dzisiaj. Przed skończeniem dyżuru musiał spisać raport i przygotować sprawozdanie dla porannej zmiany. Dochodząc do końca korytarza, odwrócił się napięcie i ruszył z powrotem. Dzisiaj na szczęście było dość spokojnie. Kilka przypadków nieumiejętnego użycia czarów i jedna mierna klątwa, nic nadzwyczajnego. Wszedł do pokoju uzdrowicieli i zapalił małą lampkę na biurku.
- Nox. - Powiedział pod nosem kładąc różdżkę koło dość obszernych książek. W wolnych chwilach czytał o dość ciekawych i trudnych do przygotowania eliksirach leczących. Chciałby już skończyć to tomisko, lecz ostatnio brakowało mu czasu. Usiadł wygodnie na krześle i otworzył fiolkę z atramentem. Zamoczył w niej końcówkę pióra i zaczął spisywać protokół. Na początku trochę o pacjentach. Dolegliwości, przyczyny pobytu i tak dalej. Następnie pisał o zużytych eliksirach, a także z prośbą do głównego alchemika o uzupełnieniu zapasów. Gdy wszystko już było spisane podbił pieczątką wydziałową dokument, a następnie powiesił go w specjalnym miejscu, które na samym początku zmiany jest odwiedzane przez uzdrowicieli i stażystów. Powoli dochodziła już czwarta, więc zaczął już zbierać swoje rzeczy. Na dzisiaj to by było wszystko. Na szczęście jutro miał dzień wolny, to może w końcu doczyta swoją książkę.