Przy słowach, że Fletcher jest dziwny, uśmiech lekki wpłynął na jej twarz. W końcu to była ta cecha chłopaka, która sprawiała, że jest, jaki jest.
Ale kolejna część wypowiedzi przyjaciółki spowodowała, że rumieniec zażenowania wpłynął na nadziejkową twarz, którą już po chwili schowała w dłoniach.
- Masz rację - jęknęła. - Przecież ja się go boję, nie miałabym odwagi nawet spróbować z nim porozmawiać. Lubię go obserwować i tyle. Jak mogłam pomyśleć, że się w nim...
Westchnęła. Ale była głupia. Dobrze, że powiedziała to akurat Kim, a nie komuś... innemu.
- Nie poproszę go o coś takiego - powiedziała po krótkiej chwili przerwy odciągając dłonie od twarzy. - Nie zgodzi się... może nawet wyśmieje. A jak zgodzi to z pewnością w jakiś sposób wyda się, że nie pierwszy raz robię jego portret! Albo sama jakoś to przemycę w słowach nie dostrzegając nawet tego, albo on sam się domyśli... jakoś. Przy nim ma się wrażenie, że on wszystko o tobie wie.
Chociaż była przekonana, że w życiu nie posunie się do takiej prośby w stosunku do jasnowłosego, to gdzieś jednak bardzo chciała to zrobić. Właściwie co jej szkodzi? Może się okaże, że jednak się zaprzyjaźnią? Bo na takiej płaszczyźnie chyba też mogli prowadzić znajomość... W końcu nawet z Carrowem coś takiego było możliwe.
Aż stęknęła na jego wspomnienie.
- Przypomnij mi, dlaczego Carrow nie wygrał nigdy z Malfoy'em w konkursie na największego frajera - rzuciła opierając się o drzewo. Wspominała przyjaciółce o tym, jak musiała wyciągać pana czystokrwistego z kupki szkła po balu, gdzie upił się szklaneczką ponczu, aczkolwiek nie zagłębiała się w szczegóły. Właściwie to lubiła Graysena bardziej od Maciusia... który wywoływał w niej konwulsje obrzydzenia, aczkolwiek nie mogła go specjalnie nie lubić, wiedząc, że łączy go z jej kuzynką wielka przyjaźń i zakochanie. Chociaż życzyła Morrigan jak najlepiej, naprawdę nie chciała, aby do jej rodziny przypałętał się ktoś taki. No halo!