Kiedy Leathan stanął przed tym przedziwnym zwierciadłem, ujrzał tam siebie w towarzystwie wielu magicznych stworzeń. Stał pośród nich przecinając czerwoną wstęgę z napisem „Azyl dla Magicznych Stworzeń Leathana Barghesta”.

Leathan jest wysokim (ma 173cm), szesnastoletnim chłopakiem o przeciętnej budowie. Pod względem muskulatury nie wyróżnia się z tłumu rówieśników, ale może pochwalić się szerokimi barkami. Włosy zawsze pozostawia w artystycznym nieładzie, nadając sobie lekko beztroską aparycje. Ma prosty nos i lekko odstające uszy. Najciekawszą cechą jego wyglądu są jednak jego oczy, ma bowiem heterochromię. Jego prawe oko jest niebieskie, a lewe zielone.
Urodził się i wychował obok miasteczka Ballyvoy w Północnej Irlandii. Jego rodzina - zarówno matka jak i ojciec półkrwi - byli pogodnymi ludźmi i dużo czasu spędzali ze swoim synem jak tylko wracali z pracy, przez co chłopak całkiem dobrze wspomina wczesne dzieciństwo. Z rodzicami często chodził na spacery po lesie i wrzosowiskach. Jako, że w okolicy nie żyło dużo ludzi, nawet mugoli, nie miał przyjaciół i czasami czuł się bardzo samotny siedząc w domu cały dzień. Na siódme urodziny zażyczył sobie więc od rodziców zwierzątko domowe, które mogłoby z nim spędzać czas. Dostał psidwaka, któremu dał na imię Shuck. Od razu się zaprzyjaźnili i stanowili nierozłączny duet do czasu. Trzy lata po ich pierwszym spotkaniu zdarzył się mianowicie wypadek, gdy podczas przechadzki w lesie natrafili na grupę mugolskich myśliwych, którzy przez przypadek zastrzelili psiaka. Leathan nie mógł się podnieść po stracie przyjaciela długie miesiące. Niemal zaraz potem rozpoczął się jego pierwszy rok w Hogwarcie, gdzie tiara przydzieliła go do Gryffindoru. Z początku nieśmiały, wraz z ubiegiem czasu otworzył się do ludzi i zyskał wielu znajomych i paru bliskich przyjaciół. W szkole spotkał też swoją przodkinię - ducha Annabelle, jego praprapraciotkę. Z przedmiotów najbardziej zainteresowała go Transmutacja i Opieka nad Magicznymi Stworzeniami. Uczy się zazwyczaj sam, chociaż jeśli czegoś nie rozumie nie boi się zapytać kogoś o pomoc. Jego patronusem jest wilk.
Uprzejmy, wiecznie uśmiechnięty i skłonny do żartów - taki jest Leathan. Trudno go zezłościć, jednak jeśli się to komuś uda, to biada temu człowiekowi. Jednak tylko na chwilę, gdyż chłopak nie jest pamiętliwy. Przyjaciół traktuje jak skarb, troszczy się o nich i wszystko co oni przeżywają, przeżywa też on. Potrafi być uroczy, ale robi to jednak zazwyczaj po to, by zakłopotać rozmówcę.

Leathan nie mógł złapać oddechu. Biegł na lekcję transmutacji od dormitorium i był już spóźniony pięć minut. Jeszcze jeden zakręt i będą drzwi… Są… Szarpnął za klamkę i stanął czując na sobie spojrzenie wszystkich uczniów.
-Ja… -zaczął jednak płuca odmówiły dalszego oddawania powietrza na cokolwiek innego niż oddychanie -N-nie mogłem trafić na schody, które… hyyyp! Zaprowadziłyby mnie na to piętro… Przepr… HYYYYYYP!!! Przepraszam za spóźnienie.
Profesor Fell spojrzał groźnie na Leathana, po czym wskazał na wolne miejsce w pierwszej ławce. Chłopak nie zdążył nawet usiąść, a nauczyciel już wyciągnął w jego kierunku palec.
-Jak brzmi zaklęcie zamieniające wodę w kamień!? -wystrzelił niczym z karabinu.
-Yyy… Słucham?
-Jak. Brzmi. Zaklęcie. Zamieniające. Wodę. W. Kamień!?