The member 'Renée Malfoy' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 12, 15

Protego Horribilis napastnika

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 6

1 - Ne apportation

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 11

Robiło się coraz ciekawiej. Kolejni przeciwnicy, z którymi mieli do czynienia przedstawiciele ministerstwa magii padali raz za razem. Jednakże nie obyło się bez strat.
Najwyraźniej Renée nie zdołała wyczarować wystarczająco potężnej tarczy, aby powstrzymać oszałamiacza napastnika. Nie mniej zrobiła swoje. Powstrzymała brodatego czarodzieja, który zaatakował ich znienacka. Kto wie, jaki obrót sprawy by przybrały gdyby nie drętwota panny Malfoy?
Alistair prawie, że westchnął z ulgi, gdy w drzwiach pojawił się Flynn. Auror był już gotów na posłanie w diabły kolejnego wroga, i chociaż dobrze mu szło, to nawet on nie byłby wstanie spacyfikować tak licznej gromady czarnoksiężników.
Prewett przyjął ze spokojem raport Flynna. Mimo, ze przed chwilą w pomieszczeniu rozegrał się ostry bój, mężczyzna był całkowicie opanowany. Oczywiście adrenalina z pewnością płynęła w żyłach czarodzieja, ale próżno było szukać jakiś oznak niestabilności emocjonalnych na twarzy aurora. Alistair był tak samo chłodny i opanowany, jak zawsze.
- Dobrze – powiedział tylko, gdy Flynn streścił mu pokrótce sytuację, jaka miała miejsce na zapleczu, po czym podszedł do sparaliżowanej Renée.
- Finite Incantatem – mruknął wykonując krótki ruch w stronę Malfoy. Miał nadzieje, że to pomoże. Nie znał innych przeciwzaklęć na tego typu przypadłości, a nie było czasu, aby wzywać pomoc.
- Zabierz różdżkę temu z brodą i pilnuj wejścia. Ja porozmawiam sobie z tym panem –warknął, po czym podszedł do podstarzałego tatuażysty.
Mężczyzna chwycił karłowatego właściciela sklepu i bez większych wysiłków podniósł go na nogi.
- A teraz posłuchaj mnie uważnie – zaczął – powiesz mi natychmiast gdzie znajduje się mężczyzna, którego poszukuję oraz to ile jest z nim osób w budynku. Nie wiem, czy wiesz, ale mogę Cię oskarżyć o ukrywanie zbiega oraz współudział w napaści na aurora. Za coś takiego dostaniesz pięć, a może i osiem lat w Azkabanie. Pytam, więc po raz ostatni. Gdzie on jest? – Chociaż głos Prewetta był niezwykle spokojny, to podstarzały artysta mógł dosłyszeć w nim wyraźną groźbę. Szare, zimne i beznamiętne oczy Alistaira potwierdzały tylko, że nie żartował i naprawdę lepiej będzie, jeśli dziadyga zacznie współpracować.

Rzut 1 - Finite Incantatem

The member 'Alistair Prewett' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 11

Wydała z siebie zduszony okrzyk czując jak przez jej ciało przechodzi prąd. Wszystkie kończyny zdrętwiały i dziewczyna zamieniła się w sopel lodu. Oczywiście nie dosłownie. Poleciała zdrętwiała na podłogę na szczęście nie trafiając w żadne szafki i nie rozbijając sobie głowę. Oddychała płytko obserwując wszystko, co działo się dookoła. Nie mogła poruszyć nawet małym palcem. Jedyne, co mogła robić to leżeć bezradnie i obserwować wszystko. Miała nadzieję, że zaklęcie przestanie szybko działać. Miała dzisiaj jakiegoś pecha. To nie był jej dobry dzień, los chciał, aby dziewczyna była tego dnia bezradna. Może źle zaklęcia dobierała? Najpierw oślepła, teraz dostała drętwotą... Wszystko szło nie tak jak powinno.
Przysłuchiwała się ich rozmowie, aby też być w temacie, aby nic nie pominąć. W końcu, gdy już się wszystko skończy dalej będzie w stanie im pomóc. Miała nadzieję, że nic nie sknoci. Czemu protego się nie udało? Przyjrzała się Alistairowi, który rzucił przeciw zaklęcie. Poczuła lekkie mrowienie w kończynach, ale nadal nie mogła się poruszyć. Nie zadziało. Zaczęła, więc słuchać na to, co mówił Prewett.

1 - Kaproun na tył budynku
2 - Kaproun na przód budynku

The member 'Mistrz Gry' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 13, 7

Pan Scarr (Alistair zgadywał, że miał do czynienia właśnie z nim) nie potrafił zbytnio kłamać. O ile auror może i byłby w stanie uwierzyć w to, że córka właściciela przyprowadza pod swój dach, kogo popadnie, to w to, iż Markus żadnego z nich nie znał, już nie. „Zapomniałem, przecież mnie znasz” – słowa, które wypowiedział do swojego klienta były na tyle wymowne, że Prewett jakoś nie mógł uwierzyć w słowa przesłuchiwanego. Ponadto, nawet, jeśli część z tego, co mówił tatuażysta było prawdą, to z pewnością nie mówił wszystkiego.
- Czy córka i pomocnik są tutaj? – spytał, świdrując dziadygę swoim wzrokiem. Raczej wątpił, aby Scarr zechciał go w tej kwestii okłamać. Przecież i tak pójdą to sprawdzić. Dodatkowe zatajanie prawdy będzie poczytane, jako utrudnianie śledztwa.
Słysząc słowa dotyczące niewinności, Alistair skrzywił lekko swoje usta, co można było uznać za drwinę. Prewett nie miał stuprocentowej pewności, co do winy właściciela zakładu, ale był święcie przekonany, iż ten nie był „biednym człowiekiem”. Na Nokturnie pojęcie „niewinność” nie miało racji bytu. Jednakże to nie do aurora należał obowiązek udowadniania win przesłuchiwanego. Tym zajmą się odpowiednie osoby.
- Jesteś aresztowany – powiedział, po czym wyciągnął zza pazuchy czarodziejskie kajdanki (o ile takowe posiadał) i skuł starego Marcusa.
- Flynn, ja i Malfoy idziemy sprawdzić górę. Ty idź do Forks i sprawdź, co z nią. Jeśli jest w stanie utrzymać różdżkę to niech tu przyjdzie pilnować tych trzech i wejścia. Potem dołączysz do nas – powiedział podchodząc do Renée, która najwyraźniej otrząsnęła się z działania drętwoty.
- Możesz się ruszać? – spytał spoglądając na dziewczynę. W innych okolicznościach pewnie pomógłby wstać i dojść do siebie tak pięknej i urokliwej kobiecie, ale nie było teraz na to czasu. Dobre wychowanie i maniery były odpowiednie na salonach, a nie w terenie.

Słuchała rozmowy Alistaira i tatuażysty sama jakoś nie wierząc w niewinność mężczyzny, a była w słabym stanie aktualnie. Po chwili poczuła jak przez ciało przechodzą ciepłe dreszcze powodując zanikanie efektu czaru. Mruknęła cicho i usiadła czując dokuczliwe mrowienie w stopach. Czasami pantofle nie były dobrymi butami. Poruszył lekko stopami kręcąc nimi w kostkach i spojrzała na Alistaira. Skinęła głową i podniosła się poprawiając spódnicę. Czasami nienawidziła takiego zaklęcia jak drętwota, ale było dosyć przydatne, gdy ona z niego korzystała.
- Już tak - odpowiedziała typowym jak dla niej chłodnym tonem głosu. W pracy nie była jakoś wylewna emocjonalnie i nawet jak była rozzłoszczona jakimiś swoimi bądź innych błędami nie było tego po niej widać. Dusiła to w sobie, ponieważ emocje nie były potrzebne w pracy. Tutaj trzeba było iść przed siebie z chłodną kalkulacją oraz oceną sytuacji. Co powinno się wykonać, aby zadanie zostało wykonane poprawnie.
Gdy już doszczętnie się otrząsnęła ruszyła za Prewettem. Jej kroki zawsze pełne gracji, teraz były lekko sztywne, ponieważ czuła nadal mrowienie w stopach, które powodowało, że nie była w stanie ruszać się tak jak zawsze.

Pośród lamentu, przekleństw i mało wiarygodnych wypowiedzi, Alistair usłyszał słowo, które sprawiło, że na jego beznamiętnej i opanowanej twarzy pojawiło się coś, co można było uznać za oznaki spięcia i lekkiego zaniepokojenia. Black. Na górze siedział przeklęty Black!
Auror zmarszczył ze złości brwi. Jeśli to, co stary Markus mówił było prawdą, to możliwe, że wszyscy tu zebrani pracownicy ministerstwa wdepnęli w potężne gówno. O ile ród Malfoyów i Prewettów w niczym nie ustępował rodzinie Blacków, to mimo wszystko musieli postępować ostrożnie. Każdy, kto nosił tak znamienite nazwisko miał wystarczająco dużo wpływów i pieniędzy, aby utrudnić śledztwo agentom ministerstwa. Chociaż w chwili, gdy dwójka aurorów, wspomagana przez kobiety z BUMu wpadli do tego miejsca, nie było już odwrotu, to od teraz nie wolno im było działać pochopnie. Prewett westchnął cicho, po czym wraz z Malfoy opuścił pomieszczenie.
Słysząc głos Flynna, który przekazywał czarodziejowi niepocieszające nowiny, Alistair kiwnął tylko głową. To tyle, jeśli chodzi o wsparcie. Byli teraz tylko we dwójkę – on i Renée.
Auror spojrzał na mroczną klatkę schodową oraz drzwi, które majaczyły na jej szczycie. Nie była to zbyt dogodna przestrzeń do walki. Było wąsko. Na tyle wąsko i ciemno, że musieliby wchodzić po schodach jedno za drugim. Wizja tego, co mogłoby się stać, gdyby na szczycie schodów znajdowało się coś, co mogłoby zrzucić go wprost na stojącą za nim Renée, utwierdziła mężczyznę, że pójdzie na górę pierwszy.
- Pójdę pierwszy. Dam Ci znać, jeżeli będzie bezpiecznie. – powiedział, po czym przyłożył różdżkę do swojej klatki piersiowej.
- Adversum – mruknął odrywając koniec patyczka od swojego torsu, po czym znów przemówił.
- Lumos – Biorąc pod uwagę mrok, jaki panował na klatce, światło było bardziej niż potrzebne.
Uzbrojony w różdżkę, światło i swoją odwagę, Alistair zaczął swoją wspinaczkę po schodach. Jego czujność i nerwy były napięte do granic możliwości. Diabli wiedzą, co właściciele wymyślili, aby utrudnić życie potencjalnym intruzom.

Rzut 1 - Adversum
Rzut 2 - Lumos