Największe pragnienia materializują się w tym lustrze. I choć Kane ma wiele pragnień - chęć sławy, bogactwa i szacunku, z czego większość z nich to egoistyczne pobudki, to ten człowiek pragnie najbardziej czegoś zupełnie innego. Od zawsze chciał zostać wędkarzem, więc wyobraża sobie siebie jako człowieka o spokojnej starości, siedzącego na pomoście i łowiącego ryby. Obok niego siedzi kochająca żona i córka, wtulająca się w ojca. Gdzieś w tle poszczekuje pies. Szczęśliwe zakończenie, oto jego największe z marzeń.

Wysoki, mierzący 182 centymetry mężczyzna o mocnej budowie ciała i silnych dłoniach. Jego oczy są koloru morskiego, idealnie kontrastują z ciemnymi, czarnymi niczym smoła włosami i zarostem. Na karku, w okolicach szyi i łopatek, ciągnie się blizna o kremowo - mlecznym kolorze, nieco jaśniejszym od skóry, dzięki czemu jest widoczna. Na sobie nosi najczęściej czarny, sięgający nieco poniżej kolan płaszcz z klapami, eleganckie buty i spodnie oraz ciemne koszule. Często nosi kapelusz fedora. Ogółem mówiąc, Kane lubi ubierać się ze stylem.
Jest praworęczny - prawą ręką pisze, rzuca zaklęcia, dusi, bije, kradnie i klepie po plecach. To nie tak, że nie używa lewej - po prostu prawą jest mu wygodniej wszystko robić, a w szczególności zabijać.
Skupmy się na charakterze. Kim tak dokładnie jest ten mężczyzna? Dlaczego zabija i czemu ma wyprane sumienie? Wszystko po kolei.
Zacznijmy więc. Kane Flint Griffin to człowiek posiadający sumienie tylko z nazwy. W rzeczywistości nie wzrusza się na widok gwałconej dziewczyny, nie przeprasza gdy kogoś pobije, nie odda, gdy coś ukradnie. Nie może sobie na to pozwolić - jest to dla niego oznaka słabości. Chęć ochrony innych za bardzo osłabiłaby jego czujność, przestałby również martwić się o siebie. Zamiast rzucić na siebie zaklęcie obronne, najprawdopodobniej oddałby za kogoś życie. Nie, to nie pasuje Griffinowi i dlatego czasem zachowuje się egoistycznie. Nie jest empatyczny, nie pomaga biednym (chyba że ma taki kaprys), nie płacze nad problemami innych. Wyjątkiem jest Zachary Magnus, który jest od kilkunastu lat dobrym przyjacielem Kane'a, jeszcze od czasów Hogwartu. Co nie oznacza, że oddałby za niego życie.
Punkt następny. Mężczyzna, o którym właśnie czytasz, jest czarodziejem ze stylem. Nie zabija jak barbarzyńca, nie zachowuje się jak prostak. Wyraża się elegancko i z kulturą, choć czasem potrafi wpaść w wir przekleństw. Nie bije kogoś, by się na nim wyżyć, a jedynie z konieczności. Gdy ktoś na niego wpadnie lub go szturchnie, on tylko pójdzie dalej, nie odzywając się ani słowem. Nie ćpa narkotyków, a wręcz gardzi w pewnym stopniu ćpunami. Ma elegancki krok, rzadko kiedy atakuje z zaskoczenia, chyba, że wymaga tego sytuacja. Nie sieje postrachu, lecz szacunek i respekt. Przepuszcza w kolejce kobiety. Pomaga starszym nosić zakupy, chyba, że zagraża coś jemu samemu. Uwielbia zwierzęta i tylko w tej sprawie staje się miękki - zabije każdego, kto wyżywa się na biednych czworonogach. Mówiąc prościej, jest to prawdziwie honorowy i lojalny przestępca. Przestępca ze stylem.

Był sam. Zachary zniknął, podobno załatwił zdradzieckich członków z jego starej bandy, a teraz zniknął. Brakowało mu jego przyjaźni, wspólnego wyjścia na piwo czy palenia cygar. Ale i Kane musiał się czymś zająć sam.
Szczekanie rozniosło się po okolicy. Były tu wilczury i beagle, koty syjamskie i dachowce. Mężczyzna od zawsze kochał czworonogi, dlatego też postanowił przygarnąć nowego przyjaciela. Szukał psa, który byłby wobec niego lojalny i kochałby go z wzajemnością. Dlatego postanowił odwiedzić schronisko.
Przechadzał się pomiędzy boksami pełnymi zwierzaków, od szczeniaków po dorosłych. Kane najchętniej przygarnąłby je wszystkie, ale tymczasowo nie miał warunków i mógł pozwolić sobie tylko na jednego towarzysza.
- Życzy pan sobie pieska? - usłyszał dochodzący z boku głos.
Spojrzał. Był to młody chłopak, najpewniej mugol. Z pewnością pracował w schronisku. Wyglądał na przyzwoitą osobę.
- Tak. Właśnie szukam nowego towarzysza.
- W takim razie mogę zaproponować panu tego malca. - pracownik wskazał na niewielkiego, czarno - białego szczeniaka border collie, skomlącego w kącie boksu. - Jest u nas dość długo, nikt nie chce go wziąć.
Kane ruszył spokojnie pod wskazany boks, po czym przykucnął i zdjął kapelusz.
Za kratkami leżała mała, puszysta kulka, a jej oczy były koloru pięknej, wiosennej zieleni. Piesek z podwiniętym ogonem, potruchtał pod kraty, wystawiając niewielką łapkę.
- No co, mały? - na ustach czarodzieja pojawił się uśmiech. Przełożył kapelusz przez kraty i włożył delikatnie na głowę malca. Spojrzał na tabliczkę z imieniem psa. - Byłbyś dobrym kumplem, Banks.
Szczeniak szczeknął cichutko.
- Poproszę go.
Pracownik otworzył klatkę, wręczając malca w ręce czarodzieja.
- Od dziś należy do pana. Niech się pan nim dobrze opiekuje.
- Na pewno. - odparł Kane, biorąc na ręce szczeniaka i ruszając do domu.

***
- Panie!
Kane odwrócił się, gdy podszedł do niego jakiś nieznajomy.
- Hmm?
- To jest border collie, prawda? Wyrzuć to truchło do rzeki, nie nadają się do polowań.
Krew zakipiała z gniewu w Griffinie. Sięgnął po różdżkę.
- A to co za kijek? - nieznajomy zaśmiał się na widok czarnej, dwunastoipółcalowej różdżki ze zdobieniami u rękojeści.
- Avada Kedavra. - mruknął Kane, celując w mężczyznę. Upewnił się, że nieznajomy, który raczył mówić takie rzeczy o czworonogach nie wróci do żywych, po czym ruszył dalej do domu z nowym towarzyszem.