01.04.1934
Dom Gajowego Gajowej!

Pociągnięcie nosem.
Effie wyciągnęła drobną dłoń, szukając na oślep po stole materiałowej chusteczki, którą to przyciągnęła zachłannie do siebie, natychmiastowo podtykając ją pod zaczerwieniony nos. Siedzący na parapecie Ramzes zaskrzeczał, ale nawet nie zwróciła uwagi na to wredne ptaszysko, przekonana, że wybujała wyobraźnia sprawi, że doszuka się w małych, czarnych oczkach śladu pobłażania. W tej chwili zaś przepełniały ją uczucia tak silne i namiętne, że mogła tylko pochlipywać cicho, mrugając załzawionymi oczami. Tylko Fiodor okazał jej resztki współczucia, układając potężny łeb na kolanach swojej właścicielki i wpatrując się w nią ciemnymi ślepiami. Choć mógł i równie dobrze prosić w ten sposób o nakarmienie, bo zamknięta w świecie własnych wizji i rozmyślań, znów zapomniała o najprostszych czynnościach. Pranie leżało zatem mokre w misce, miotła stała oparta o ścianę, a gotująca się woda w garnku była już jedynie na centymetr głęboka - lada moment Euphemię miało czekać gaszenie pożaru. Jakże miała jednak zwracać uwagę na rzeczywistość, gdy w tej powieści łamano serce głównej bohaterce? Doskonale rozumiała motywy Mirabelle, świetnie też wczuwała się w jej ból i cierpienie; sama też mierzyła się przecież z wieloma przeciwnościami losu. Mirabelle zaś porzucił wieloletni partner i chociaż Effie nigdy takowego nie miała i wcale nie mogła za takowego uważać Waltera Newmana, to i tak sympatyzowała się z dziewczyną, będącą wytworem wyobraźni jakiejś poczytnej pisarki z Francji.
- Och, nie mogę, co za łachudra z tego Aleca - żachnęła się w końcu, odrywając wzrok od stronic i wzdychając głośno. Potem rozejrzała się, ledwie dostrzegając szczegóły otoczenia. - Miałam coś zrobić. Fiodor, co ja miałam zrobić? - zagadnęła psa, ale w odpowiedzi otrzymała tylko krótkie szczeknięcie, po którym futrzak dopadł do drzwi, opierając się o nie przednimi łapami. Dopiero po krótkiej chwili zrozumiała, że ktoś stoi po drugiej stronie, wobec czego poderwała się i otrzepała sukienkę, obijając się boleśnie biodrem o stół i zsuwając na ziemię w teatralnej pozie.
- Otwarte! - wrzasnęła, dodając pod nosem parę szpetnych przekleństw, bo kto te meble tak porozstawiał? Przecież wąska w biodrach była, więc jak się nie przecisnęła? A może przytyła?! Zdecydowanie te stoły pełne jedzenia w Hogwarcie nie były zbawienne dla jej sylwetki. Może powinna zainwestować w jakiś gorset, albo i przestać objadać się skrzydełkami kurczaka z manierą wypuszczonego z lasu barbarzyńcy? Przypatrując się samej sobie w odbiciu łyżki, pewnie zdążyła już wyrzucić z pamięci fakt, że ktoś wślizgnął jej się do mieszkania, zamykając za sobą drzwi.