DOSTĘPNOŚĆ: NA START, BIBLIOTEKA MAGICZNA, HOGWART
TYSIĄC MAGICZNYCH
ZIÓŁ I GRZYBÓW
Phyllida Spore
SPIS TREŚCI
1. Wstęp do zielarstwa.
2. Tworzenie zielników.
3. Spis roślin użytkowych.WSTĘP DO ZIELARSTWA Zielarstwo to nauka o magicznych roślinach oraz grzybach. Uczy sposobów pielęgnacji konkretnych roślin, ich magicznych właściwości oraz do czego można wykorzystać je w praktyce. Wiele roślin jest używanych w sztuce warzenia eliksirów, a także w uzdrawianiu, lecz inne mają magiczne właściwości same w sobie.
Lekcje zielarstwa odbywają się zazwyczaj w cieplarniach, które nadają się idealnie do hodowania wszelkiego rodzaju prostych ziół i roślin pospolitych. Zawsze należy mieć ze sobą:
➛ Rękawice ze smoczej skóry.
➛ Smocze łajno.
➛ Nauszniki.
➛ Różdżka. TWORZENIE ZIELNIKÓW Zbierane do zielnika rośliny, zaraz po zbiorze rozkładane są między papierowymi kartkami chłonącymi wilgoć. Wysuszone rośliny zachowują kształty poszczególnych organów i zwykle także kolory. By możliwe było ich przechowywanie przez długi czas, wysuszone rośliny są zabezpieczane przed szkodnikami.
Wysuszone rośliny naklejone lub przypięte są na poetykietowane i posegregowane arkusze papieru (o rozmiarach zwykle w granicach 29-33 × 41-46 cm). Poszczególne arkusze łączone bywają w teczki (fascykuły) według kryterium systematycznego lub miejsca zbioru (np. łączone w fascykuły bywają zwykle arkusze z okazami tego samego gatunku). Etykiety zawierają opis roślin – przynależność gatunkową, w tym nazwę naukową i pospolitą, zajmowane siedlisko, stanowisko i datę zebrania, ew. daty pylenia, siania, zbiorów i tym podobne informacje dotyczące roślin – w zależności od twórcy zielnika. Herbarium opisane jest nazwiskiem twórcy lub, w przypadku pracy zbiorowej, twórców. Na etykietach podaje się nazwisko znalazcy, autora oznaczenia rośliny i wykonawcy planszy.
Odpowiednikiem zielnika dla wielu grup glonów, których nie sposób przechować w formie zasuszonych okazów, są ikonoteki. Nie zawierają one jednak roślin, ale ryciny lub fotografie spod mikroskopów. Niektóre organy roślin (np. duże owoce), a także owocniki grzybów przechowuje się w alkoholu lub formalinowo-alkoholowych płynach konserwujących. SPIS ROŚLIN UŻYTKOWYCH ALOES
Rodzaj jednoliściennych sukulentów liściowych. Gorzki sok aloesu zwyczajnego jest wykorzystywany we współczesnej medycynie. Sok stosowany bezpośrednio na rany skóry bardzo przyspiesza proces gojenia. U małych dzieci niewskazane jest stosowanie okładów z aloesu w formie czystej, tzn. z części miąższu lub rośliny, gdyż może dojść do poparzenia lub nawet owrzodzenia skóry w miejscu przyłożenia rośliny. U dzieci ze względu na chłonność skóry może dojść także do zaburzenia działania przewodu pokarmowego objawiającego się nudnościami a nawet wymiotami i biegunką[potrzebne źródło]. Sok pozyskuje się także z aloesu uzbrojonego, Aloe perryi i innych gatunków pokrewnych. Świeże liście A. arborescens i innych gatunków uprawnych służą do otrzymywania wodnych wyciągów. Aloes ma silne działanie przeczyszczające, nieznaczne właściwości bakteriobójcze, wzmaga czynności żółciotwórcze.
BAZYLIA POSPOLITA
Zwyczajowo zwana też bazylią wonną, bazylkiem ogrodowym, bazylijką zwyczajną, balsamem, bazyliszką polską – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny jasnotowatych. Pochodzi prawdopodobnie z tropikalnej strefy Afryki, ale obecnie nie rośnie dziko, występuje tylko w uprawie. Nazwa wywodzi się od greckiego, czyli król, gdyż wierzono, że tylko król może zerwać tę roślinę. W antycznym Rzymie nazwa tego zioła Basilescus odwoływała się do bazyliszka. Bazylia była wówczas traktowana jako talizman przeciwko tej bestii. Libijczycy spożywali ją dla ochrony przed wężami i skorpionami.
BEZ CZARNY
Rośnie w lasach i zaroślach, w górach po regiel dolny. Na terenach leśnych zasiedla zwykle skraje lasu lub luki leśne, na stanowiskach zacienionych pod okapem drzew rośnie słabiej. Występuje w żyznych lasach liściastych, zwłaszcza na terasach zalewowych. Częsty jest na siedliskach antropogenicznych, w zaroślach porastających opuszczone osiedla, ogrody, tereny przemysłowe. Młode okazy pojawiać się mogą nawet jako chwasty w uprawach. Gatunek nie kolonizuje terenów pokrytych zwartą darnią trawiastą, dopiero naruszenie jej zwarcia (w miejscach zasiedlonych przez króliki lub powodowane przez uszkodzenia mrozowe) umożliwia skuteczne wkroczenie czarnego bzu.
BLEKOT POSPOLITY
Gatunek rośliny występujący pospolicie w całej Europie. Fonetycznie kojarzy się z „bełkotem” i taki też może być jego skutek – osoba, która go spożyła wywar z tej rośliny, wygaduje brednie i poddaje się niekontrolowanemu słowotokowi.
BORÓWKA CZARNA
Borówka czarna była wzmiankowana przez autorów starożytnych i średniowiecznych, jednak nie była stosowana wówczas leczniczo na większą skalę, przynajmniej w Europie południowej i zachodniej. Roślina ta była natomiast od dawna bardzo istotna dla Słowian i ludów północnej Europy. Używano jej owoców jako lekarstwa przy biegunkach i krwawej dyzenterii. Zastosowanie takie utrzymało się w lecznictwie ludowym, przy czym często zalecano je także w większych dawkach przeciw owsikom. Na początku XX wieku czarne jagody wpłynęły znacząco na losy świata. Wykorzystane zostały przez chłopa i znachora z guberni tobolskiej – Rasputina – do powstrzymania krwotoków chorego carewicza Aleksego.
BRZOZA
Roślina wieloletnia, jednopienna. Kwiaty rozwijają się na wiosnę wraz z liśćmi. Kwitnie od kwietnia do maja. Owoce dojrzewają zazwyczaj w lipcu-początku września. Brzoza produkuje ogromne ilości nasion. Zdolność kiełkowania jest jednak niewielka i utrzymuje się krótko – najdalej do wiosny następnego roku. Brzozę cechuje szybkie rozprzestrzenianie się. Ponadto brzoza wytwarza odrośla z pnia, utrzymujące się do ok. 80 lat. Całkowity czas życia brzozy rzadko przekracza 200 lat.
CZERNIEC
Rodzaj roślin należący do rodziny jaskrowatych. W tradycyjnym ujęciu obejmował 4 gatunki, w tym jeden występujący w Ameryce Północnej, dwa w Eurazji i jeden obejmujący zasięgiem Eurazję i Amerykę Północną. Bardzo trująca roślina wykorzystywana do warzenia trucizn różnego rodzaju.
DIABELSKIE SIDŁA
Magiczna roślina, jest to nic innego jak lubująca się w wilgoci i ciemności bylina, która oplata się wokół potencjalnej ofiary, co może doprowadzić nawet do jej śmierci. Diabelskie sidła jest to roślina wykorzystująca swoje liczne macki do zgniatania wszystkiego, co stoi jej na drodze. Ma zmysł dotyku, co sprawia, że gdy tylko ktoś lub coś jej dotknie, zaczyna oplatać się wokół ofiary wiążąc jej ręce i nogi. Mocne ściskanie rośliny może spowodować nawet śmierć. Niezawodnym sposobem uniknięcia śmierci z rąk macek jest rozpalenie ognia lub światła, np. dzięki zaklęciu Lumos.
DZIURAWIEC
Rodzaj roślin z rodziny dziurawcowatych liczący około 400 gatunków. Przedstawiciele występują przeważnie w klimacie umiarkowanym oraz w górach strefy tropikalnej. Zasiedlają bardzo zróżnicowane siedliska – od miejsc skalistych w górach, poprzez lasy, łąki i murawy do mokradeł. Gatunki drzewiaste spotykane są w afrykańskich górach, a krzewy głównie w Himalajach. Jest on też cenioną rośliną leczniczą. Jako gatunki ozdobne uprawiane są nierzadko dziurawce krzewiaste.
GŁÓG DWUSZYJKOWY
Siedlisko to widne lasy, zarośla, miedze, zbocza, polany. Występuje na całym niżu, oraz w niższych położeniach górskich. Jest odporny na suszę i ciężkie warunki klimatyczne, może też rosnąć na jałowych glebach. Przedsłupne kwiaty zakwitają w maju i są owadopylne. Roślina miododajna.
GŁÓG JEDNOSZYJKOWY
Roślina wieloletnia. Porasta obrzeża lasów, zarośla, przydroża. Kwitnie w okresie od maja do czerwca. Ma przedsłupne kwiaty. Owoce dojrzewają w okresie sierpień – październik, rozsiewane są przez zwierzęta (zoochoria)
GRYZĄCE CEBULE
Magiczna roślina przypominająca z wyglądu zwykłą cebulę z zielonymi liśćmi i pomarańczowym podłużnym korzeniem. Ma bardzo gryzący zapach i z tego powodu kontakt ze świeżo posiekaną gryzącą cebulą jest niezalecany. Siekanie cebuli wydaje się powodować podrażnienie oczu i łzawienie. Gryzące cebule mają magiczne właściwości, które czynią je przydatnym składnikiem w warzeniu eliksirów.
FIGOWIEC ABISYŃSKI
Dziko rosnące figowce abisyńskie są roślinami dwupiennymi. Ich kwiaty zapylane są przez błonkówki. Błonkówki te w kwiatach figowca składają jaja, wylęgające się z nich larwy odżywiają się owocami. Odwiedzając kwiatostany zarówno drzew męskich, jak i żeńskich, błonkówka ta jest jedynym zapylaczem. Figowce uprawiane były bardzo dawno, ale owocowały nieregularnie i kapryśnie, ówcześni rolnicy nie znali bowiem mechanizmu ich zapylania.
IMBIR
Rodzaj bylin z rodziny imbirowatych. Z kłączy imbiru lekarskiego pozyskuje się przyprawę, używaną do produkcji m.in. imbirowych traszek i Piwa kremowego. Korzeń imbiru jest używany w warzeniu wielu eliksirów.
JADOWITA TENTAKULA
Czerwona i jadowita roślina. Jej pędy poruszają się, próbując złapać ofiarę i są silnie trujące, jad z kolców może nawet prowadzić do śmierci. Jej nasiona są wykorzystywane w wielu dziedzinach produkcyjnych. Nasiona te wydają z siebie ciche trzaski nawet jeśli są całkowicie nieruchome.
JAŁOWIEC POSPOLITY
Gatunek zawsze zielonego krzewu, rzadko niskiego drzewa, należący do rodziny cyprysowatych. Rośnie na bardzo różnych siedliskach – od bagien, poprzez lasy, po murawy, odłogi i tereny skaliste. Jest to też gatunek bardzo zmienny – euroazjatycka odmiana typowa osiąga do kilkunastu metrów wysokości, podczas gdy pozostałe odmiany płożą się lub podnoszą, osiągając niewielką wysokość. Jałowiec pospolity ma wszechstronne znaczenie użytkowe i odgrywał istotną rolę w kulturze ludzkiej, także jako roślina magiczna. Wykorzystywany jest m.in. jako roślina lecznicza, jadalna, olejkodajna, barwierska. Często uprawiany jest jako krzew ozdobny.
JEMIOŁA
Półpasożyt czerpiący za pomocą ssawek wodę wraz z solami mineralnymi z roślin, na których rośnie. Przeprowadza fotosyntezę. Występuje w strefach umiarkowanych i ciepłych na obydwu półkulach. Poszczególne gatunki przywiązane są do określonych grup gatunków żywicielskich.
KICHAWIEC
Gatunek cebulkowej byliny. Występuje na terenach górzystych Ameryki Środkowej oraz w Wenezueli. Rośnie na łąkach. Nasiona zawierają trujący alkaloid o działaniu owadobójczym. Są surowcem do wyrobu leków reumatycznych. Preparaty w postaci maści działają rozgrzewająco i przeciwbólowo. Nalewka z nasion w postaci wyciągu stosowana jest w przy leczeniu wszawicy i zwalczaniu wszy oraz w weterynarii przeciwko pchłom. Wykorzystywany także przy produkcji eliksirów.
KŁAPOSKRZECZKI
Pospolite, wysokie rośliny przybierające barwę od niebieskiej po fioletową. Jeśli dostaną za dużo nawozu, zaczną wić się i skrzeczeć z niezadowolenia.
KONWALIA MAJOWA
Rośnie w lasach liściastych i mieszanych oraz zaroślach tworząc często rozległe kolonie. Wymaga świeżych i zasobnych gleb. Najlepiej rośnie w półcieniu. Występuje zwykle w lasach mieszanych i dąbrowach, częściej rośnie na skraju lasów, rekompensując niedostatek ciepła światłem. W górach występuje po regiel dolny, wyjątkowo tylko można spotkać ją wyżej.
KOPER
Rośliny jednoroczne lub dwuletnie o długich i sztywnych korzeniach. Kwiaty drobne, jasnożółte, zebrane w baldach złożony. Łodyga prosta, wzniesiona i rozgałęziona, pusta wewnątrz. Owoce: rozłupnia o cierpkim smaku i aromatycznym zapachu. Roślina przyprawowa. Uprawiany jest głównie jeden gatunek (koper ogrodowy).
KRWAWNIK POSPOLITY
Bylina lub krzewinka, hemikryptofit. Występuje na pastwiskach, łąkach i nieużytkach od niżu po tereny górskie. Na polach uprawnych obecny jako chwast. Rośnie przeważnie na obszarach o klimacie suboceanicznym i umiarkowanie kontynentalnym. Łatwo dostosowuje się do różnych warunków, ale preferuje gleby średnio próchniczne. Umiarkowanie światłolubny.
KRWIOWIEC
Gatunek z rodziny makowatych. Występuje na rozległych obszarach Ameryki Północnej z wyjątkiem zachodniej jej części. Posiada pomarańczowo-czerwony sok mleczny. Wykorzystywany do warzenia trucizn.
LAWENDA
Kwiat stosowany przy warzeniu wielu eliksirów. Lawenda występuje niemal na każdym kontynencie, uprawiane i wykorzystywane w kosmetyce lub jako rośliny ozdobne.
LEBIODKA POSPOLITA
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Świetliste zarośla, zwłaszcza nadrzeczne, widne lasy liściaste, suche wzgórza i zbocza. W górach rośnie aż do piętra kosodrzewiny. Jest jedną z najdawniej znanych roślin leczniczych. Jej właściwości lecznicze znał już Hipokrates i Arystoteles.
LEWIZJA
Rodzaj roślin wieloletnich z rodziny zdrojkowatych, występujących w zachodniej części kontynentu północnoamerykańskiego. Rosną one zwykle w postaci niewielkich izolowanych populacji w miejscach skalistych lub na rumoszu skalnym w kanionach i na wysoczyznach górskich.
LIPA
Rodzaj długowiecznych drzew należący do podrodziny lipowatych. Rosną w umiarkowanej strefie półkuli północnej. Zalicza się do niego ok. 30 gatunków.
LUBCZYK
Gatunek byliny należący do rodziny selerowatych. Nazwy ludowe: lubiśnik lekarski, korzeń, łakotne ziele, mleczeń. Pochodzi z Afganistanu i Iranu, rozprzestrzenił się też gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania.
MANDRAGORA
Roślina lecznicza. Z dojrzałej Mandragory można uwarzyć eliksir, który ożywia spetryfikowanych. Bulwa przypomina kształtem noworodka - posiada usta, oczy i nos. Jej włosy to podłużne liście. Krzyk dojrzałej mandragory jest zabójczy dla ludzi, zaś sadzonki mogą jedynie ogłuszyć na kilkanaście godzin. Mandragora jest już dojrzała, gdy zaczyna poruszać się w swojej doniczce,jest również silnym środkiem pobudzającym używa się jej aby przywrócić pierwotną postać ludziom, którzy zostali poddani złemu urokowi.
MELISA
Rodzaj roślin należących do rodziny jasnotowatych. Łacińska nazwa rodzaju (Melissa) pochodzi od greckiego określenia pszczoły – rośliny tego rodzaju wydzielają bowiem dużo nektaru i są licznie odwiedzane przez pszczoły. Łodyga czworokątna, jak u innych przedstawicieli rodziny. Ulistnienie nakrzyżległe, liście pomarszczone, jajowate lub sercowate. Po złamaniu lub roztarciu wydzielają miły, cytrynowy zapach. Kwiaty białe lub żółtawe, zebrane w okółki.
MIESIĘCZNIK
Rodzaj pnączy należący do rodziny miesięcznikowatych. Bardzo trujący, często dodawany do eliksirów.
MIĘTA PIEPRZOWA
Roślina o magicznych właściwościach będąca składnikiem wielu eliksirów, między innymi osłabia efekty uboczne eliksiru wzbudzającego euforię. Mięta pieprzowa wykorzystywana jest w różny inny sposób w świecie czarodziejskim, znana jest także powszechnie mugolom.
MNISZEK POSPOLITY
Bylina, ale niezbyt długowieczna. W pierwszym roku formuje zwykle tylko rozetę liści, a kwiatostan rozwija się dopiero w drugim roku. W zależności jednak od warunków wyjątkowo może zakwitnąć już w pierwszym roku, podczas gdy w niekorzystnych warunkach bywa, że zakwita dopiero w czwartym roku życia. Kwiaty są przedprątne, co utrudnia samozapylenie. Kwitnienie trwa od kwietnia do sierpnia, z różną intensywnością w zależności od warunków klimatycznych. W Europie Środkowej na niżu szczyt kwitnienia przypada na okres od połowy kwietnia do końca maja, dalej na północy i w górach od końca kwietnia do początków czerwca, w wyższych położeniach też później.
PIETRUSZKA ZWYCZAJNA
Gatunek rośliny dwuletniej z rodziny selerowatych. Roślina uprawna. Jest uprawiana jako warzywo (spożywany jest zarówno korzeń, jak i części zielone), a także dla olejku używanego w lecznictwie.
PIEPRZ
Często wykorzystywana przyprawa o właściwościach leczniczych. Stosowana przede wszystkim przy przeziębieniach, idealna na stan gorączkowy. Jest głównym składnikiem kilku eliksirów wykorzystywanych w codzienności.
PIOŁUN
Bardzo gorzka bylina, używana w ziołolecznictwie oraz jako przyprawa (w nadmiarze jest szkodliwa). Jest składnikiem wielu eliksirów od czasów starożytnych. Piołun jest potrzebny, aby stworzyć Wywar Żywej Śmierci, eliksir wzbudzający euforię i Eliksir powodujący kurczenie się ludzi i zwierząt.
PODBIAŁ POSPOLITY
Bylina. Kwiatostany pokazują się, zanim rozwiną się liście. Kwitnie od marca do maja. Liście pojawiają się pod koniec kwitnienia. Liście zawierają śluz, garbniki, cholinę, olejek eteryczny, niewielkie ilości trującego alkaloidu pirolizydynowego. Preferuje gleby gliniaste, miejsca kamieniste, piarżyska, żwirowiska nadrzeczne, osuwiska, skarpy przydrożne, urwiste brzegi rzek i potoków, hałdy węglowe i pogorzeliska. W uprawach rolnych uznawana za chwast.
POKRZYWA ZWYCZAJNA
Szeroko rozpowszechniona roślina znana z parzących włosków, które ją pokrywają. Pokrzywy stosuje się w warzeniu eliksirów: świeże pokrzywy używa się do uwarzenia napoju leczącego z czyraków, natomiast suszone pokrzywy używa się w Eliksirze Rozdymającym. Pokrzywy są też przypuszczalnie głównym składnikiem napojów, takich jak wino pokrzywowe i herbata z pokrzywy. Pokrzywy są również składnikiem zupy, która dodatkowo nabłyszcza włosy.
RDEST PTASI
Roślina o magicznych właściwościach. Jest ona jednym z głównych składników eliksiru wielosokowego. Można ją znaleźć w Zakazanym Lesie. Prawdopodobnie jest to także składnik miodu pitnego.
ROZMARYN LEKARSKI
Roślina rosnąca najwydajniej na słonecznych i ciepłych stanowiskach. Gleba - przepuszczalna, łatwo nagrzewająca się. Rozmaryn jest bardzo słabo odporny na mróz. Rozmnażanie można wykonać z nasion. Dzięki silnie rozgałęzionemu systemowi korzeniowemu (do 2m) roślina charakteryzuje się dużą odpornością na suszę. Zawiera olejki lecznicze.
RÓŻA
Róże znane są przede wszystkim jako rośliny ozdobne z powodu efektownych kwiatów. Ze względu na aromat wykorzystywane są jako rośliny kosmetyczne. Walory smakowe i odżywcze owoców szupinkowych róż sprawiają, że róże są także cenionymi roślinami jadalnymi.
RÓŻA DZIKA
Gatunek krzewu z rodziny różowatych. Ludowe nazwy: psia róża, która jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o pochodzeniu słowiańskim. Występuje na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej Europie.
RUMIANEK POSPOLITY
Roślina jednoroczna. Dziko występuje na polach, przydrożach i siedliskach ruderalnych. Roślina długiego dnia, światłolubna. W uprawach rolnych jest chwastem. Wymagania glebowe minimalne. Dobrze plonuje zarówno na glebach piaszczystych jak i gliniastych. Rumianek rośnie do 60 cm wysokości (uprawne odmiany do 80 cm) o wzniesionych, nagich, mocno rozgałęzionych pędach. Pędy są porośnięte liśćmi skrętolegle ułożonymi. Roślina posiada mocny, charakterystyczny aromat.
STOKROTKA
Gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje na większości obszaru Europy, w Azji Zachodniej i Azerbejdżanie, oraz Libii. Porasta łąki, trawniki, pobocza dróg. Stokrotka pospolita ma właściwości lecznice, wykorzystane również przy wytwarzaniu mikstur. Jest głównym składnikiem balsamu ze stokrotki. Stokrotkę stosuje się przy krwawieniu z płuc, jest to środek przeciwbólowy i ogólnie wzmacniający. Napar ziela stosuje się do obniżenia ciśnienia krwi, przeciwdziała on także miażdżycy, dlatego jest zalecany szczególnie dla osób starszych. Stokrotkę poleca się również na złą przemianę materii.
SZALEJ JADOWITY
Gatunek silnie trującej rośliny wieloletniej należący do rodziny selerowatych. Jest szeroko rozprzestrzeniony na półkuli północnej. Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej, głównie na obszarach o klimacie umiarkowanym i zimnym, ale w Azji jego zasięg obejmuje również obszar w Indiach o tropikalnym klimacie.
SZAŁWIA LEKARSKA
Półkrzew. Kwitnie od maja do czerwca. Rośnie na słonecznych zboczach i skałach, na glebach bogatych w wapń i w miarę wilgotnych.
ŚLAZ
Gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. Zrywana w pełnię księżyca może być składnikiem Eliksiru Wielosokowego.
TOJAD
Roślina posiadająca magiczne właściwości. Rośnie jedynie w dzikich miejscach. Jej kwiaty są przydatne do tworzenia eliksirów, ale liście są bardzo toksyczne. Tojad to najbardziej znany składnik Wywaru Tojadowego.
TRZEPOTKA
Roślina, która drży i trzęsie się. Zakwita raz na sto lat. Jej kwiaty wytwarzają zapach, który przyciąga nieostrożnych. Należy bardzo często ją przycinać i dbać o to, by zawsze była odpowiednio nawilżona.
WALERIANA
Roślina o magicznych właściwościach. Jej korzenie są wykorzystywane do produkcji Wywaru Żywej Śmierci, a gałązki do warzenia Eliksiru zapomnienia i Eliksiru Słodkiego Snu.
WARZUCHA
Rodzaj roślin należący do rodziny kapustowatych, występujących głównie na półkuli północnej na obszarach o klimacie subarktycznym i umiarkowanym. Niskie rośliny jednoroczne i byliny. Liście pojedyncze i zazwyczaj nieklapowane, o kształcie sercowatym lub nerkowatym. Owocem jest krótki i gruby strąk.
WIŚNIA
Rodzaj roślin należący do rodziny różowatych. Występuje w około 60 gatunkach w strefie umiarkowanej półkuli północnej, głównie we wschodniej Azji.
★ ★ ★
|
Indeks
