FANTASTYCZNE ZWIERZĘTA
I JAK JE ZNALEŹĆ

Newton Scamander


SPIS TREŚCI

---

1. Czym jest magiczne stworzenie.
2. Mugole a fantastyczne zwierzęta.
3. Klasyfikacja Ministerstwa Magii.
4. Fantastyczne zwierzęta.

Przez wieki podział między zwierzętami, a istotami był gorącym tematem dyskusji. Pierwsze, prymitywne próby zdefiniowania różnicy podjął w XIV wieku ówczesny przewodniczący Rady Magów, Burdock Muldoon. Ustalił, że status istoty otrzyma każde stworzenie chodzące na dwóch nogach. Zaprosił wszystkie „istoty” na zebranie mające na celu omówienie praw czarodziejskiego świata. Podział okazał zupełnie błędny. Bathilda Bagshot opisuje to spotkanie w swojej Historii Magii.

Niewiele dało się słyszeć w straszliwym zgiełku, w którym skrzeczenie dirikraków i lamenty lelków wróżebników mieszały się z nieustającą, przeszywającą pieśnią świergotnikow. Kiedy czarownice i czarodzieje próbowali omówić leżące przed nimi dokumenty, najróżniejsze chochliki i elfy zaczęły krążyć nad ich głowami, chichocząc i trajkocząc. Około tuzina trolli jęło rozbijać komnatę maczugami, podczas gdy Baby Jagi krążyły po sali w poszukiwaniu dzieci do zjedzenia. Przewodniczący rady wstał, poślizgnął się na odchodach kudłonia i wybiegł z sali, miotając przekleństwa.

Następczyni Muldoona, Elfrida Clagg opracowała podział, polegający na uznaniu za istotę każdy gatunek mówiący po ludzku. Jednak i to nie było wystarczające. Na spotkanie ponownie przybyły trolle, których gobliny nauczyły kilku prostych zdań. Stawiły się także duchy, nie biorące udziału w poprzednim zebraniu z względu na to że lewitują, a nie chodzą. Opuściły jednak one obrady, twierdząc że poruszane są jedynie tematy dotyczące żywych. Centaury odmówiły przyjścia, protestując przeciwko wykluczeniu trytonów, które poza wodą porozumiewają się jedynie po trytońsku.

Dopiero w 1811 nowo mianowany Minister Magii Grogan Kikut ustanowił satysfakcjonujący podział. Zdecydował, że istotą jest każde stworzenie obdarzone inteligencją wystarczającą do zrozumienia praw magicznej społeczności i do współodpowiedzialności przy ustalaniu tych praw.

Oczywiście nawet taki podział nie rozwiał wszystkich wątpliwości. Niektórzy czarodzieje uważają, że za zwierzęta należy uznać mugoli. Kikut rozwiązał problem duchów tworząc trzy wydziału w Urzędzie kontroli nad magicznymi stworzeniami: Wydział Istot, Wydział Zwierząt i Wydział Duchów. Parę gatunków uznano za zwierzęta bo są inteligentne, ale nie umieją zapanować nad swoją siłą np. acromantula, czy mantykora.

Ukrycie magicznych stworzeń przed mugolami jest niezwykle trudnym zadaniem. W dawnych czasach, spotkania czarodziejskich zwierząt i zwykłych ludzi były częstym zjawiskiem. Mugole wierzyli w istnienie wielu stworzeń, które dziś uznają za nieistniejące, takie jak: smoki, gryfy czy centaury. W XVII wieku, w czasach szczególnego prześladowania czarodziejów, na szczycie w 1692 roku zdecydowano, iż 27 gatunków zostanie ukrytych przed mugolami za pomocą czaru iluzji. Liczba ukrywanych gatunków wzrastała przez kolejne stulecia. Czarodziejskie Rady były odpowiedzialne za ukrywanie magicznych zwierząt, istot i duchów na terenie swojego terytorium.

Jednak w niektórych regionach czarodzieje zaniedbywali swoje obowiązki. Najczęstszymi rejonami spotkań mugoli ze magicznymi zwierzętami jest Szkocja (gigantyczna kelpia żyjąca w jeziorze Loch Ness) i Tybet (Yeti). Nawet jeśli jakiś mugol zobaczy smoka czy inne stworzenie, zazwyczaj nie opowiada o tym, obawiając się wyśmiania. W niektórych przypadkach jest konieczne rzucenia na takiego delikwenta zaklęcia modyfikującego pamięć.

Niektóre gatunki ze względu na swe małe rozmiary czy inne właściwości z łatwością pozostają w ukryciu. Wiele z nich specjalnie unika ludzi np. centaury. Ich przeciwieństwem są kelpie, które specjalnie zwracają na siebie uwagę.

Jednym ze sposobów na ukrycie magicznych stworzeń jest tworzenie im bezpiecznych siedlisk. Zaklęcia zniechęcają mugoli od lasów zamieszkanych przez jednorożce czy centaury i zbiorników wodnych, w których żyją trytony.

Ministerstwo Magii prowadzi wiele rejestrów, jednym z nich jest klasyfikacja magicznych stworzeń. Na całym świecie istnieją ich tysiące, na liście znalazły się tylko i wyłącznie te, o których cokolwiek wiadomo. Magiczne stworzenia, podobnie do zwierząt świata mugolskiego, dzielą się na poszczególne gatunki.

OZNACZENIA KLASYFIKACJI WEDŁUG MINISTERSTWA MAGII:

X	NUDNE
XX	NIEGROŹNE, DAJĄCE SIĘ UDOMOWIĆ
XXX	ODPOWIEDZIALNY CZARODZIEJ POWINIEN DAĆ SOBIE RADĘ
XXXX	GROŹNE, WYMAGA SPECJALISTYCZNEJ WIEDZY, CZARODZIEJ - SPECJALISTA POWINIEN DAĆ SOBIE RADĘ
XXXXX	ZNANY MORDERCA CZARODZIEJÓW, NIE NADAJE SIĘ DO UDOMOWIENIA, ANI DO TRESURY

KLASYFIKACJA: X (ROK I-III)

---

GUMOCHŁON
Przypominające grube, brązowe glisty stworzenia, długości do dziesięciu cali, prawie wcale się nie poruszające. Żyją w mokrych rowach. Ich ulubionym pożywieniem jest sałata, ale może się żywić prawie wszystkimi roślinami. Oba końce gumochłona wyglądają tak samo i z obydwu wydobywa się śluz.

KORNIK
Stworzenie, które mieszka w drzewach. Jest to ulubione pożywienie nieśmiałków. Rzucając korniki nieśmiałkom można je odwieść od drzewa, na którym rezydują, a wtedy czarodzieje mogą pobrać z drzew drewno na różdżki.

SALAMANDRA
Mała jaszczurka, która lubi ogień i się nim żywi. Jest koloru białego, ale zmienia kolor na niebieski lub szkarłatny w zależności od temperatury otoczenia. Może przeżyć bez ognia do 6 godzin, jeśli będzie regularnie karmiona pieprzem. Żyje tyle, ile pali się ogień, z którego wyszła. Krew Salamandry ma właściwości lecznicze oraz wzmacniające.


KLASYFIKACJA: XX (ROK IV)

---

AETONAN
Skrzydlaty koń popularny w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Ma bardzo ciemną maść i ogromne skrzydła pokryte piórami. Każdy z aetonanów zachowuje się inaczej, dlatego ich sklasyfikowanie jest bardzo trudne.

CURUPIRA
Rudowłose karły mieszkające w lasach Brazylii. Curupiras ochraniają wszystkie magiczne stworzenia, jeżeli myślą, że są poszkodowane przez ludzi. Stopy Curupiry są wygięte w tył w stosunku do ich ciał.

DRUZGOTEK
Demon wodny, spotykany w irlandzkich i brytyjskich jeziorach, lecz obecnie można spotkać go w jeziorach, i rzekach na całym świecie. Ma bladozielone ciało, poryte rogami. Druzgotek ma bardzo długie palce, które zapewniają mu silny uchwyt, a także pozwalają udusić swoją ofiarę, jednakże łatwo jest je złamać. Stworzenie bardzo dobrze i szybko pływa. Głównym składnikiem diety druzgotka są małe ryby i glony, a jednak czasami zdarza mu się zapolować nawet na człowieka. Trytony potrafią udomowić demona, natomiast wobec ludzi jest on bardzo agresywnie nastawiony.

ELF
Małe, ozdobne istoty o bardzo niskiej inteligencji, używane głównie w celach dekoracyjnych. Elfy wyglądem przypominają małego człowieczka. Mogą osiągnąć do pięciu cali wzrostu, potrafią latać, co umożliwiają im skrzydła (przezroczyste lub tęczowe). Występują głównie w lasach i na polanach. Elfy posiadają słabą moc magiczną, której używają do obrony przed takimi drapieżnikami. Mają kłótliwy charakter, ale są bardzo próżne, więc łatwo dają się namówić do odgrywania roli dekoracji. Elfy nie potrafią mówić, ale mogą komunikować się ze sobą za pomocą brzęczenia.

GHUL
Nieszkodliwe i wyjątkowo brzydkie magiczne stworzenie. Cechuje się dużym wzrostem i wystającymi zębami. Jego głównym pokarmem są pająki i krety. Ghul zazwyczaj pojękuje i rzuca przedmiotami, w ostateczności może warczeć na czarodzieja. Nie można spodziewać się żadnych niebezpiecznych dla zdrowia i życia zachowań z jego strony. Wielu czarodziejów traktuje ghule jak zwierzątka domowe.
Podgatunki: Ghul kameleonowy - potrafi zamieniać się w zwykłe przedmioty, aby uniknąć wykrycia.

GNOM
Pospolity szkodnik ogrodowy, spotykany na całym obszarze północnej Europy, a także w Ameryce Północnej. Ma stopę wzrostu, nieproporcjonalnie dużą głowę podobną do kartofla, kościste stopy i ostre zęby. Mieszka w norach pod ziemią. Aby pozbyć się gnoma z ogrodu, należy złapać go za nogi, okręcać nim wokół siebie, aż dostanie zawrotu głowy, a następnie wyrzucić za płot, żeby nie mógł powrócić. Gnomy nie są inteligentnymi stworzeniami. Gdy zaczyna się odgnomianie, wychodzą z dziur, by sobie popatrzeć. Lubią jeść warzywa. Gnomy są też pożyteczne, bo swoim zachowaniem odstraszają inne szkodniki.

KUDŁOŃ
Strażnik koni spotykany w Anglii i na południu Irlandii. Kudłoń jest kudłaty, głowę porasta mu długa zmierzwiona czupryna, ma też wyjątkowo duży nos. Jest parzystokopytny i porusza się na dwóch nogach. Ma krótkie ramiona zakończone dłońmi o dwóch palcach. Dorosłe kudłonie osiągają dwie stopy wzrostu i żywią się trawą. Kudłoń jest nieśmiały. Można go znaleźć w stajni, zwiniętego w słomie, albo ukrywającego się pośród stada, którego strzeże. Nie ufa ludziom i zawsze się przed nimi chowa.

KUGUCHAR
Magiczne zwierzę będące odmianą kota. Wywodzą się z Wielkiej Brytanii, ale obecnie spotyka się je na całym świecie. Kuguchar przypomina dużego, perskiego kota. Ma nakrapiane, cętkowane albo łaciate futro, olbrzymie uszy i ogon zakończony pędzelkiem jak u lwa. Jest inteligentny, niezależny i czasem agresywny, ale jeśli spodoba mu się jakaś czarownica lub czarodziej, może być wspaniałym zwierzątkiem domowym. Ma niezwykłą zdolność wykrywania przykrych i podejrzanych osobników, potrafi też doprowadzić do domu swojego właściciela, jeśli ten zabłądzi.

LELEK WRÓŻEBNIK
Ptak, przypominający wyglądem małego, chudego sępa. Posiada zielono-czarne pióra, które nie nadają się do pisania (odpychają atrament). Osobniki te żywią się elfami i dużymi owadami. Ojczyzną lelka wróżebnika są wyspy brytyjskie. Obecnie spotyka się go na terenie całej Północnej Europy. Gniazda o kształcie łez zakładają na ciernistych krzewach - głównie na jeżynach. Wylatują z nich tylko podczas silnego deszczu. Podczas ładnej pogody nie ruszają się poza nie.

MEMORTEK
Magiczny ptaszek zamieszkujący północną Europę i Amerykę. Żywi się owadami. Przez całe życie jest niemy, a dopiero przed śmiercią wydaje odgłosy, które usłyszał w swoim życiu w odwrotnej kolejności.

PUFEK
Okrągłe, malutkie stworzątka o kremowoszarym i mięciutkim futerku. Są niegroźne i lubią być przytulane. Odpowiada im też lekkie podrzucanie. Nie wymaga specjalnej opieki, jest niekłopotliwy, a gdy jest zadowolony mruczy. Gdy jest głodny wyciąga swój cieniutki i różowy języczek i pełza po domu szukając jedzenia. Zje prawie wszystko poczynając od odpadów po pająki. Uwielbia przyklejać swój język do nosa śpiącego czarodzieja i jeść jego smarki. Dlatego dzieci go uwielbiają i chcą go mieć w domu.
Podgatunek: Puszek pigmejski - miniaturka pufka. Zwierzątko wielkości zaciśniętej pięści, porośnięte różowo-fioletowym futerkiem.

RAMORA
Srebrne ryby, żyjące w Oceanie Indyjskim. Posiadają silne magiczne moce, potrafią zakotwiczyć statki, są ochroniarzami żeglarzy. Wysoko cenione przez Międzynarodową Konfederacją Czarodziejów. Ustanowiono dla ich bezpieczeństwa wiele praw.

TRASZKA DWUOGONOWA
Magiczne stworzenie trzymane jako zwierzę domowe przez czarodziejów. Traszka ma dwie głowy, wygląda jakby dwie traszki dzieliły to samo ciało. Traszki dwuogonowe lubią dużo pływać, a ich dieta składa się z alg.

TRUTNIOWIEC KRWIOPIJCA
uzębiona zmutowana osa, gigantyczny owad. Istnieją dwa podgatunki trutniowca: Fioletowy Trutniowiec Krwiopijca oraz Czerwony Trutniowiec Krwiopijca. Zazwyczaj czerwone są bardziej agresywne od fioletowych. Ich ojczyzną mogą być wilgotne tereny Szkocji. Hogwart ma wiele takich miejsc: rury, kanały oraz cieplarnie. Bardzo pociąga ich zapach niektórych kwiatów.


KLASYFIKACJA: XXX (ROK V)

---

BAHANKA
Niewielkie stworzenie występujące w północnej Europie i Ameryce, ponieważ woli chłodniejszy klimat. Często bywają mylone z elfami, chociaż stanowią oddzielny gatunek. Bahanki mają dwie pary rąk i nóg. Posiadają skrzydła, podobne do skrzydeł żuka, oraz dwa rzędy ostrych, jadowitych zębów. Uważane są za pasożyty. Zagnieżdżają się m. in. w zasłonach. Bahanki wydają charakterystyczne brzęczenie.

BŁOTORYJ
Magiczne stworzenie występujące na terenach podmokłych w Europie i obu Amerykach. Gdy pozostaje w bezruchu, wyglądem przypomina kłodę. Posiada płetwiaste łapy i bardzo ostre zęby. Jego głównym pożywieniem są małe ssaki, ale zdarza się, że atakuje nogi pieszych, którzy przechodzą przez bagno. Do największych przysmaków błotoryja, należą mandragory. Często zdarza się, że hodowcy mandragor wyrywając nać, znajdują na jej końcu resztki tego, co kiedyś było płaczącą bulwą, a stało się łupem błotoryja.

CHOCHLIK KORNWALIJSKI
Małe, denerwujące stworzenie o jasnoniebieskiej barwie. Potrafi latać i uwielbia psocić. Wydaje piskliwe, tylko dla podobnych sobie zrozumiałe odgłosy. Chochliki są w stanie podnieść człowieka za uszy, co wskazuje na ich dużą siłę w porównaniu do masy ciała. Mierzą osiem cali. Nie pokryte są żadnym owłosieniem. Mają duże, czarne oczy.

CIAMARNICA
Magiczne stworzenie, które występuje na dnie Morza Północnego. Jest to bardzo proste stworzenie - jej ciało o długości około dziesięciu cali, czyli dwudziestu pięciu centymetrów jest wyposażone w otwór gębowy i woreczek z jadem. Jad ten jest używany do obrony przed drapieżnikami.

HIPOGRYF
Hybryda powstała z połączenia konia z orłem. ma mniej więcej takie same rozmiary co koń. Posiada głowę, przednie kończyny i skrzydła orła oraz tylne kończyny i zad konia. Dziób hipogryfa zwykle jest barwy stalowoszarej, zaś oczy - pomarańczowej. Dzięki swoim potężnym, dobrze umięśnionym skrzydłom potrafią latać z dość dużą prędkością.

KORNICZAK
Magiczne stworzenie występujące na całym świecie. Żywi się nieczystościami. Zagnieżdża się najczęściej w domach pod deskami podłogowymi, a jego obecność objawia się silnym odorem zgnilizny. Jego wydzielina powoduje butwienie fundamentów domu. Często spotykany jest również w ogródkach. Korniczak wygrzebuje się z ziemi i pluje dookoła jadem lub szlamą. Często wydzielina ta jest składnikiem niektórych magicznych środków czyszczących. Aby się go pozbyć należy użyć zaklęcia czyszczącego.

LANGUSTNIK LADACO
Stworzenie lądowe spotykane głównie na skalistych wybrzeżach Europy. Chociaż jest nadzwyczajnie podobny do homara, pod żadnym pozorem nie powinno się go zjadać, ponieważ spożycie jego mięsa powoduje wysoką gorączkę i nieprzyjemne, zielone zabarwienie twarzy. Ukąszenie langustnika wywołuje nietypowy efekt uboczny, polegający na tym, że przez tydzień po ugryzieniu ofiara ma wyjątkowego pecha. Jeśli ugryzł cię langustnik, nie zakładaj się i nie spekuluj, ponieważ sprawy na pewno nie potoczą się po twojej myśli.

MIGOPIES
Średniej wielkości psy zamieszkujące ciemne lasy Wysp Brytyjskich oraz Europy Zachodniej. Od zwykłych domowych pupilów różnią się złoto-brązowym umaszczeniem, długim ogonem oraz brodą przypominającą kozią. Żyją w stadach pilnując siebie nawzajem i wychowując potomstwo. Migopsy potrafią teleportować się na niewielkich odległościach, a ich dodatkową umiejętnością jest możliwość zamiany w przedmioty (takie jak poduszki czy skrzynie). W chwili zagrożenia zaczynają głośno szczekać, lecz nigdy nie atakują pierwsze. Są bardzo inteligente i ciekawe magii, choć w tresurze mogą być ciężkie.

NIUCHACZ
Czarne, puchate stworzenie z długim ryjkiem. Gobliny wykorzystują je w poszukiwaniach ukrytych skarbów, z powodu ich zamiłowania do wszystkiego, co się świeci. Trzymanie zwierząt w domu jednak nie jest wskazane, ponieważ zdemoluje ono prawdopodobnie cały majątek właściciela. Niuchacze mieszkają naturalnie w Wielkiej Brytanii w norach wydrążonych nawet do sześciu metrów pod ziemią - przypominają krety. W jednym miocie rodzi się od sześciu do ośmiu młodych Niuchaczy.

OGNISTY KRAB
Stworzenie z wyglądu przypominające żółwia. Krab ma własny mechanizm obrony: atakowany, wystrzeliwuje z tylnego końca płomienie. Ogniste kraby, choć pochodzą z Fidżi, eksportuje się jako zwierzęta domowe, ale wymagana jest na nie specjalna licencja.

PLUMPKA
Okrągła, cętkowana ryba, którą można rozpoznać po dwóch długich nogach zakończonych płetwiastymi stopami. Zamieszkuje głębokie jeziora, w których ryje dno w poszukiwaniu żeru. Jej ulubionym pokarmem są wodne ślimaki. Plumpka nie jest zbyt groźna, ale może skubać stopy i ubranie pływaków. Trytony uważają ją za szkodnika i chętnie się jej pozbywają, zawiązując jej elastyczne odnóża w supeł, wtedy plumpka odpływa i nie może powrócić zanim się nie rozplącze, co zwykle zabiera jej kilka godzin.

PSIDWAK
Pochodzi z południowo−wschodniej Anglii. Jest bardzo podobny do teriera odmiany jack russell, lecz ma on rozwidlony ogon. Najprawdopodobniej został wyhodowany przez czarodziejów, ponieważ jest wobec nich niezwykle lojalny, za to nadzwyczaj źle nastawiony do mugoli. Pochłania wszelakie odpadki i szkodniki, począwszy od gnomów, a kończąc na starych oponach. Na jego posiadanie wymagana jest specjalna licencja, którą uzyskać można w Urzędzie Kontroli na Magicznymi Stworzeniami po przejściu prostego testu. Właściciele psidwaków, mają prawny obowiązek usuwania im ogonów bezbolesnym zaklęciem rozdzielającym (gdy szczeniaki mają 6-8 tygodni), wtedy ich ogony nie będą zwracać uwagi mugoli.

SKORPENA
Drapieżna ryba morska dodawana do eliksirów. Jest to duże zwierzę: osiąga od 30 centymetrów do nawet metra długości przy około 3 kilogramach wagi. Skorpenę charakteryzuje także długowieczność, żyją nawet sto lat.

SZCZUROSZCZET
Stworzenie przypominające szczura spotykane w przybrzeżnych wodach Wielkiej Brytanii. Na grzbiecie szczuroszczet posiada narośl przypominającą morską pierścienicę. Szczuroszczet żywi się skorupiakami, nie gardzi jednak i stopami każdego, kto jest na tyle nierozważny, by na niego nadepnąć.

SZPICZAK
Magiczne stworzenie występujące w północnej Europie i Ameryce. Mugole zazwyczaj mylą go z jeżem. Te dwa gatunki są praktycznie identyczne, a jedynym wyjątkiem jest ich zachowanie: jeśli jeżowi wystawi się w ogrodzie jedzenie, chętnie przyjmie poczęstunek, natomiast kiedy jedzenie wystawi się szpiczakowi, pomyśli, że właściciel domu chce go zwabić w pułapkę i wobec tego zniszczy mu rośliny lub rabaty ogrodowe. Wiele mugolskich dzieci było oskarżonych o wandalizm, podczas gdy winny był szpiczak.

TOKSYCZEK
Olbrzymi ślimak, który ciągle zmienia kolor, a pełznąc, pozostawia za sobą ścieżkę z niezwykle jadowitego śluzu, który wysusza i wypala całą roślinność, po której przeszedł. Naturalnym środowiskiem toksyczka jest kilka afrykańskich krajów, ale z powodzeniem hodują go czarodzieje z Europy, Azji i obu Ameryk. Jest trzymany jako zwierzątko domowe przez tych, których bawi jego nieustanne zmienianie barwy.

TOPEK
Spotykany jest w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Czasami mylony z chochlikiem. Są podobnego wzrostu, ale w przeciwieństwie do chochlika topek nie potrafi latać i nie jest tak jaskrawo ubarwiony. Ma jednak zbliżone do chochlikowego błazeńskie poczucie humoru. Lubi tereny wilgotne i bagniste, często można go spotkać nad brzegami rzek, gdzie uprzyjemnia sobie czas, podstawiając nogę lub popychając niczego nie spodziewających się przechodniów. Topek żywi się małymi owadami, a rozmnaża się podobnie jak elfy, z tą różnicą, że topki nie przędą kokonów. Młode wykluwają się w pełni uformowane, mają około cala wzrostu.

TRZMINOREK
Szary, włochaty owad latający, który wytwarza syrop wywołujący melancholię. Zdarza się, że trzminorek zagnieżdża się w ulach, ze zgubnym dla miodu skutkiem. Gnieździ się w ciemnych, zacisznych miejscach, takich jak dziuple drzew i jaskinie. Żywi się głównie pokrzywami. Występuje w północnej Europie.

TRZYGŁOWY PIES
Magiczne stworzenie, które różni się od zwyczajnego psa tym, że ma trzy głowy. Jest olbrzymi i bardzo groźny. Jego słabością jest muzyka − jeżeli zagra się mu coś lub zaśpiewa, ten natychmiast usypia.

ŚWIERGOTNIK
Jest afrykańskim ptakiem o wyjątkowo jaskrawym upierzeniu, spotyka się osobniki pomarańczowe, różowe, cytrynowozielone i żółte. Świergotniki są od dawna dostarczycielami luksusowych piór, składają też przepięknie nakrapiane jaja. Śpiew świergotnika, choć z początku miły uchu, po pewnym czasie doprowadza słuchacza do szaleństwa i dlatego na sprzedawane świergotniki rzuca się zaklęcie uciszające, które należy co miesiąc odnawiać. Posiadacze świergotników muszą mieć licencje, ponieważ ptaki te wymagają specjalnej opieki.

WOZAK
Spotyka się go w Wielkiej Brytanii, Irlandii i Ameryce Północnej. Przypomina przerośniętą fretkę, ale w przeciwieństwie do niej potrafi mówić. Nie da się jednak prowadzić prawdziwej rozmowy z wozakiem, ponieważ ten ogranicza się do krótkich i zazwyczaj obraźliwych zdań, które wypowiada prawie bez przerwy. Wozaki mieszkają zazwyczaj pod ziemią, gdzie polują na gnomy, żywią się również kretami, szczurami i myszami polnymi.

WSIĄKIEWKA
Srebrno−zielona jaszczurka, osiągającą do dziesięciu cali długości i spotykana w całej Wielkiej Brytanii i Irlandii. Może kurczyć się kiedy chce i w związku z tym nigdy nie zostanie zauważona przez mugoli. Skóra wsiąkiewki jest wysoko ceniona przez czarodziejów.

ŻĄDLIBĄK
Australijski owad. Ma około pół cala długości i jest intensywnie szafirowy. Lata z tak dużą prędkością, że mugole rzadko go zauważają, a nawet czarodziejom spostrzeżenie go sprawia pewne trudności, dopóki nie zostaną użądleni. Żądlibąk ma skrzydła na czubku głowy. Macha nimi tak szybko, że podczas lotu kręci się wokół własnej osi. U dołu ciała znajduje się długie i cienkie żądło. Użądlenie wywołuje najpierw zawroty głowy, a następnie lewitację. Pokolenia młodych australijskich czarownic i czarodziejów starały się łapać żądlibąki i zmuszać je do żądlenia, aby móc cieszyć się tymi efektami ubocznymi, aczkolwiek zbyt duża ilość użądleń może sprawić, że ofiara będzie się unosić nad ziemią przez kilka dni, a w przypadku silnej reakcji alergicznej może dojść do stałej lewitacji. Suszone żądła żądlibąka są składnikiem kilku eliksirów, podobno są też używane do produkcji tak lubianych przez młodych czarodziejów cukierków, musów-świstusów.


KLASYFIKACJA: XXXX (ROK VI)

---

BUCHOROŻEC
Duże i silne zwierzę występujące w Afryce. Osiąga masę jednej tony. Z dużej odległości bywa mylony z nosorożcem. Jego gruba skóra potrafi odbić większość zaklęć i uroków. Na nosie ma gruby róg, w którym znajduje się niebezpieczny, wybuchowy płyn. Róg ten potrafi przebić nawet metal. Buchorożec nie atakuje, jeśli nie jest prowokowany, ale gdy zacznie szarżować rezultaty bywają straszne. Pierwszym ugodzonym przez buchorożca czarodziejem był Wilfred Elphick. Podobnie jak większość dużych ssaków, buchorożce walczą o samice. Z tego powodu ich populacja nie jest duża, gdyż walczące samce często doprowadzają się do eksplozji. Samica w jednym miocie rodzi tylko jedno młode.

CENTAUR
Stworzenie będące pół człowiekiem (od pasa w górę), pół koniem (od pasa w dół) Zamieszkują Zakazany Las. Centaury są waleczne i mają swój honor. Każdą udzieloną ludziom pomoc uważają za "usługiwanie ludziom". Pracę u ludzi i przekazywanie ich sekretów uważają za zdradę. Bardzo łatwo je obrazić, gdyż są wrażliwe. Charakteryzują się tajemniczością oraz w pewnym stopniu ignorowaniem świata innego niż ten, w którym same żyją. Nie ma centaurów płci żeńskiej.

DWUROŻEC
Niebezpieczne, podobne do krowy stworzenie z dwoma rogami. Rogi zrzuca raz na rok, są one zbierane przez czarodziejów ze względu na magiczne zdolności.

DŻIN
Magiczne stworzenie występujące w Wybrzeżu Kości Słoniowej. Potrafiły synchronicznie tańczyć na powierzchni jeziora.

FENIKS
Wspaniały ptak o ogromnej magicznej mocy. Jego piór używa się jako rdzeni różdżek, a jego pieśń określana jest jako nieziemska  i budząca dreszcze. Tylko nielicznym czarodziejom udało się go oswoić. Feniks zakłada gniazda na szczytach gór. Może żyć wiecznie, ponieważ kiedy jest już w podeszłym wieku, staje w płomieniach, a następnie odradza się z popiołów jako pisklę.

GARBORÓG
Duże, pokryte szaro-fioletowym futrem zwierzę. Charakteryzuje się przede wszystkim ogromnym garbem na plecach, a także dwoma rogami na głowie. Zamieszkuje górzyste tereny Europy. Garborogi są na tyle silne i niebezpieczne, że nawet Trolle górskie nie dają sobie z nimi rady.

KELPIA
Brytyjski i irlandzki demon wodny może przybierać rożne kształty, ale najczęściej ukazuje się pod postacią konia z wiechą sitowia zamiast grzywy. Kiedy zwabi na swój grzbiet niczego nieświadomego nieszczęśnika, nurkuje z nim na dno rzeki lub jeziora, gdzie zjada go pozwalając, by wnętrzności wypłynęły na powierzchnie. Największa kelpia na świecie zamieszkuje jezioro Loch Ness w Szkocji. Najchętniej przybiera postać węża morskiego.

PEGAZ
Bardzo rzadkie magiczne stworzenie często mylone z abraksanem. Pegazy mogą uzdrowić nawet człowieka śmiertelnie chorego, pod warunkiem, że człowiek ten kiedyś pokochał. Są bardzo szybkie i poruszają się cicho nawet w złych warunkach. Ich ulubionymi miejscami są łąki blisko lasów i jezior.
Skrzydła pegaza mogą mieć do 12 stóp (3,66 m). Są piękne i eleganckie. Mają duże oczy, bujną grzywę i muskularne łopatki. Najczęściej spotykane są pegazy maści białej, jednak zdarzają się też czarne. Wzrost ma około na 15 dłoni (152-154 cm). Pegazy są przeważnie przyjacielskie, łagodne i godne zaufania, rzadko jednak darzą zaufaniem kogoś innego. Są wrażliwe, ale za to bardzo wytrzymałe.

REEM
Bardzo rzadki, olbrzymi wół. Spotyka się je w Ameryce Północnej i Dalekim Wschodzie. Gdy czarodziej wypije jego krew staje się niezwykle silny. Jest to jednak substancja bardzo trudna w zdobyciu, dlatego też rzadko można ją zdobyć na wolnym rynku.

SFINKS
Stworzenie posiadające ludzką głowę i ciało lwa. Od ponad tysiąca lat bywa wykorzystywany przez czarownice i czarodziejów do pilnowania kosztowności i tajnych skrytek. Sfinks jest bardzo inteligentny i uwielbia zagadki oraz rebusy. Jest niebezpieczny tylko wtedy, gdy coś zagraża temu, czego pilnuje. Warto dodać, że stworzenie zna ludzką mowę i wykorzystuje ją do swoich łąmigłówek.

SZYSZYMORA (Banshee)
Obecne w irlandzkim folklorze od VIII wieku, nie są groźnymi stworzeniami, lecz ich potępieńcze  jęki czynią je z pewnością przerażającymi. Najbardziej wyrazistą cechą ich wyglądu są oczy, ogniście czerwone od trwającego wieki łkania nad tymi, których kochały i za którymi tęsknią. Najczęściej przedstawia się szyszymorę jako wysoką, wymizerowaną kobietę o lejących się białych bądź po prostu jasnych włosach.

TEBO
Guziec popielatego koloru, spotykany w Kongo i Demokratycznej Republice Konga. Może stawać się niewidzialny, co sprawia, że bardzo trudno przed nim uciec albo go złapać. Jest nadzwyczaj niebezpieczny. Skóra tebo jest wysoko cenionym surowcem na ochraniacze i ubrania.

TESTRAL
Bardzo rzadkie, magiczne stworzenie przypominające skórzastego konia ze skrzydłami jak u nietoperza. Podobno testrale przynoszą nieszczęście, a każdego, kto je zobaczy, czekają najróżniejsze okropne wypadki. Przesąd ten wywodzi się z tego, że mogą je zobaczyć tylko ci, którzy widzieli czyjąś śmierć i zyskali emocjonalne zrozumienie tego, co ona oznacza. Testrale są bardzo chude. Czarna, lśniąca skóra oblepia szkielety tak, że widać niemal każdą kość. Ich oczy są puste, białe i pozbawione źrenic. Stworzenia te posiadają długą czarną grzywę i ogon oraz smoczy łeb. Mają również olbrzymie, czarne, błoniaste skrzydła.

TROLL
Budzące grozę stworzenie, o wzroście dochodzącym do dwunastu stóp i wadze powyżej tony. Trolle znane są z ogromnej siły i równie ogromnej głupoty. Bywają brutalne i nieobliczalne. Można je znaleźć w Wielkiej Brytanii, Irlandii oraz innych częściach w północnej Europie. Porozumiewają się między sobą chrząkaniem, pomrukami, oraz wskazywaniem palcem, czyli językiem trollańskim.
Podgatunki: Troll górski - największy i najniebezpieczniejszy przedstawiciel gatunku, jest łysy i ma bladoszarą skórę.
Troll leśny - ma bladozieloną skórę, a niektóre z nich są porośnięte cienkimi włosami zielonej lub brązowej barwy.
Troll rzeczny - ma krótkie rogi i może być kudłaty.

TRYTON
Człowiek z rybim ogonem zamiast nóg. Posiadają zielonkawą skórę i włosy tego samego koloru. Tak, jak u ludzi, występują u nich drobne różnice w wyglądzie. Żyją oczywiście pod wodą. Obecnie występują na całym świecie. Ich ojczyzną są głębiny Morza Śródziemnego. Można je spotkać również w jeziorze znajdującym się obok Hogwartu.

WIELKA KAŁAMARNICA
Gigantyczny głowonóg z kilkoma, czerwonymi mackami. Wielka Kałamarnica może osiągać bardzo duże rozmiary. Prawdopodobnie posiada magiczne moce. Wielkie kałamarnice są znane mugolom, chociaż pozostają dla nich owiane tajemnicą.

WILA
Widmo kobiety, które hipnotyzuje mężczyzn swą urodą i wdziękiem. Wile zasiedlają lasy, jeziora, góry i obłoki. Potrafią dowolnie zmieniać postać. W formie zwierzęcej mogą ukazać się jako łabędzie, konie, sokoły, węże albo wilki, najbardziej jednak kuszące i niebezpieczne są pod postacią pięknych młodych kobiet o długich, białozłotych, spływających na ramiona włosach, lśniącej skórze, ubranych w mgliste szaty i pląsających w blasku księżyca. Młodzi mężczyźni, którzy ulegną ich urokowi, zupełnie tracą rozum – są otępiali, często zapominają o jedzeniu, piciu czy spaniu. Ten, kto napotka tańczące wile, będzie musiał przyłączyć się do nich i tańczyć, dopóki nie padnie z wykończenia. Ten kto wkroczy w elfi krąg (koło wydeptanej trawy), w którym zabawiały się wile, ten już nigdy nie zazna szczęścia.

ZNIKACZ
Jest niezwykle rzadkim ptakiem chronionym. Ten okrąglutki, o bardzo długim, wąskim dziobie i błyszczących, przypominających kamienie szlachetne oczach ptak potrafi niezwykle szybko latać, a dzięki obrotowym stawom skrzydełek z niespotykaną szybkością i zręcznością zmienia kierunek lotu.

ŻMIJOPTAK
Magiczne stworzenie spotykane na Dalekim Wschodzie i w Indiach. Jest upierzonym i uskrzydlonym dwunogim stworzeniem o wężowatym ciele, które może osiągnąć piętnaście stóp długości. Żywi się głównie szczurami i ptakami, ale zdarzało się, że porywał małpy. Żmijoptak jest agresywny wobec wszystkich, którzy się do niego zbliżą, szczególnie, kiedy broni swoich jaj, których skorupki zrobione są z najczystszego i najdelikatniejszego srebra.

YETI
Magiczne stworzenie pochodzące z Tybetu. Podejrzewa się, że jest spokrewniony z trollem, ale  nikomu nie udało się do niego zbliżyć na tyle, aby przeprowadzić odpowiednie obserwacje, które by to potwierdziły. Osiąga piętnaście stóp wzrostu i cały jest porośnięty śnieżnobiałym futrem. Yeti pożera wszystko, co stanie mu na drodze, a ponieważ boi się ognia, może być nim odparty przez wprawnych czarodziejów.


KLASYFIKACJA: XXXXX (ROK VII)

---

AKROMANTULA
Ogromny ośmiooki pająk, pokryty na całym ciele grubymi, czarnymi włosami. Jej rozstaw nóg sięga nawet do piętnastu stóp. Posiada również szczękoczułki, których używa do spożywania pokarmu. Potrafi posługiwać się ludzką mową. Akromantule pochodzą z Borneo, ale obecnie można je spotkać także w Wielkiej Brytanii, gdzie w Zakazanym Lesie jest ich kolonia.

CHIMERA
Potwór o głowie lwa, tułowiu kozy i ogonie węża. Jest bardzo krwiożercza i niebezpieczna. Historia zna tylko jeden przypadek zabicia chimery. Dokonał tego młody czarodziej dosiadający Pegaza. Czarodziej ten miał jednak pecha, gdyż spadł ze swojego wierzchowca i zginął na miejscu. Jaja chimery należą do towarów niewymienialnych klasy A.

KWINTOPED
Pochodzące ze Szkocji magiczne stworzenie. Bardzo niebezpieczne zwierzę mięsożerne, które wyjątkowo rozsmakowało się w ludziach. Jego nisko zawieszony tułów, podobnie jak pięć nóg, z których każda z nich jest zakończona zdeformowaną stopą; porośnięta jest grubą, czerwonobrązową sierścią.

MANTYKORA
Pochodzący z Persji (jej nazwa pochodzi z greckiego) potwór o głowie człowieka, ciele lwa oraz ogonie skorpiona. Jest równie niebezpieczna jak chimera i równie rzadka. Podobno cicho nuci, delektując się swoją ofiarą. Skóra mantykory odbija większość zaklęć, a ukłucie jej żądłem powoduje natychmiastową śmierć.

PONURAK
Duży, czarny widmowy pies o czerwonych oczach, uważany za zwiastun śmierci. Podobno sprowadza zgon na każdego, kto go ujrzy. Na pewno jest omenem najbardziej znanym - złą sławę ponurak zdobywał w czarodziejskim świecie przez wieki i teraz jest jednym z najgorszych, jeśli nie najgorszym, omenem.

SMOK
Ogromny skrzydlaty gad ziejący ogniem. Powszechnie uważany za przerażające i budzące podziw, można je znaleźć na całym świecie, często można znaleźć do nich odniesienia w Azji i średniowiecznym folklorze europejskim. Smoki potrafią latać i ziać ogniem przez ich nozdrza, są jednymi z najbardziej niebezpiecznych i najtrudniejszych do ukrycia stworzeń w świecie czarodziejów. Tylko dwie rasy występują na terenach Wielkiej Brytanii.
Podgatunki:
Czarny hybrydzki - pochodzi z Wielkiej Brytanii z archipelagu Hebrydów leżącego na północy Szkocji. Jest bardziej agresywny od występujące w Walii zielonego smoka walijskiego. Osiąga do trzydziestu stóp długości. Ma ciemne szorstkie łuski i błyszczące fioletowe oczy. Wzdłuż grzbietu posiada rząd małych, ale ostrych jak brzytwa wyrostków kostnych. Ogon smoka hebrydzkiego zakończony jest szpikulcem w kształcie grotu strzały, a skrzydła przypominają skrzydła gigantycznego nietoperza.
Długopysk Portugalski — rasa smoka zamieszkująca głównie północne części Portugalii, niedaleko Gerês. Ma jasnozielone łuski i czarne oczy.
Długoróg Rumuński — jedna ze smoczych ras. Ma ciemnozielone łuski, błyszczące złote rogi, na które nabija zdobycz w celu upieczenia jej swoim ognistym oddechem.
Norweski Kolczasty - Wyglądem przypomina rogogona węgierskiego. Posiada wydatne kolce umiejscowione wzdłuż grzbietu; młode smoki umiejętność ziania ogniem opanowują szybciej od innych ras. Ukąszenie tego smoka jest jadowite.
Krótkopyski Szwedki - jest koloru srebrnoszarego. Jego skóra jest poszukiwana, ponieważ wykorzystuje się ją do produkcji rękawic ochronnych i osłon. Ogień wydobywający się z jego nozdrzy jest koloru niebieskiego, a spopielenie drzewa lub kości trwa zaledwie kilka sekund.
Ogniomiot Chiński - jest dość dużym smokiem, waży od dwóch do czterech ton. Samica jest większa od samca. Pokryty jest gładką szkarłatną łuską, zza głowy wyrastają mu cienkie złote kolce. Posiada charakterystyczną budowę ciała − wygląda jak wąż ze skrzydłami oraz silnymi tylnymi kończynami. Duży pysk umieszczony na długiej szyi wyposażony jest w ostre zęby. Chiński Ogniomiot posiada sześć palców w przednich kończynach. Trzy z nich mają ostre szpony i mogą służyć jako broń, a trzy pozostałe stanowią rusztowanie dla błoniastych skrzydeł.
Ogniomiot Kataloński — rasa smoka z Katalonii, która leży w Hiszpanii.
Opalooki Antypodzki — jedna z dziesięciu czystej krwi ras smoka. Pochodzi z Nowej Zelandii, ale kiedy na jego terytorium zaczyna brakować jedzenia, zdarzają się migracje do Australii. Opalooki woli zamieszkiwać doliny niż góry, co jest nietypowe dla smoków. Jego wielkość waha się między dwoma a trzema tonami. Jego wygląd robi duże wrażenie: ma perłowe łuski i lśniące, wielobarwne, bezźrenicowe oczy, od których wywodzi się nazwa rasy. Opalooki zieje jaskrawoczerwonym ogniem. Smok ten nie jest zbyt agresywny i zabija tylko, wtedy, gdy jest głodny. Jego ulubionym pokarmem są owce, ale znane są przypadki polowania na większe ofiary. Seria ataków na kangury pod koniec lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku była dziełem samca smoka Opalookiego, który został przegnany ze swojego terytorium przez dominującą samicę.
Rogogon Węgierski — jedna ze smoczych ras. Uważany za jednego z najbardziej agresywnych smoków. Odznacza się wielką siłą, a także zwinnością. Posiada rogi w kolorze mosiądzu; potrafi ziać ogniem na odległość dochodzącą nawet do pięćdziesięciu stóp; młode rozbijają skorupkę jaja przy pomocy kolców na ogonie. Odżywia się kozami, owcami oraz ludźmi. Bardzo niebezpieczny.
Spiżobrzuch Ukraiński — największa ze wszystkich smoczych ras. Stosunkowo rzadkie na wolności, Spiżobrzuchy są wykorzystywane przez gobliny do pilnowania ważnych skarbców w podziemiach londyńskiego Banku Gringotta. Wielki, pękaty smok osiągający nawet do 30 metrów długości oraz ponad 6 ton wagi. Przednie kończyny mają postać wielkich, błoniastych skrzydeł. Szyja jest dość długa i smukła, zaś wąski i wydłużony pysk zakończony jest długimi i cienkimi rogowymi wyrostkami wyrastającymi zza głowy. Paszcza wypełniona jest ostrymi zębami, zaś pysk kończy się niewielkim dziobem.
Walijski zielony - występujący w południowo-zachodniej części Wielkiej Brytanii gatunek. Jedna z najpospolitszych i najlepiej zbadanych smoczych ras.Zielony smok walijski ma wygląd stosunkowo dużego jaszczura pokrytego dość gładką, jednolitą łuską. Jego charakterystyczną cechą jest intensywny, zielony kolor ciała. Jest jednym z największych magicznych stworzeń Wielkiej Brytanii, ustępuje jednak wielkością smokom zamieszkującym północno-wschodnią część Europy. Posiada błoniaste skrzydła oraz cztery kroczne kończyny, z czego przednie są zbliżonej długości do tylnych. Z tyłu krótkiej głowy wyrastają mu dwa niewielkie rogi.
Żmijoząb Peruwiański — najmniejsza ze smoczych ras. Jego ciało osiąga 5 metrów długości i pokryte jest gładką łuską koloru miedzi. Przez środek jego grzbietu przebiega czarny pas. Ma krótkie nogi i bardzo jadowite kły. Żmijoząb Peruwiański lata najszybciej, ze wszystkich smoczych ras. Głównym składnikiem jego diety były krowy i kozy, ale gusta te uległy zmianie, pod koniec XIX wieku. Żmijozęby rozsmakowały się wtedy w ludzkim mięsie. Zmusiło to Międzynarodową Konfederację Czarodziejów do wysłania łowców, którzy przetrzebili zbyt szybko rozmnażającą się populację Żmijozęba.

ŚMIERCIOTULA
Rzadko spotykane stworzenia, żyjące tylko w tropikalnym klimacie. Są podobne do Dementorów. Z wyglądu przypominają czarną pelerynę grubości około pół cala, nocą sunie po ziemi. Jedynym znanym czarodziejom zaklęciem odpędzającym śmierciotulę jest Patronus. Nie da się ustalić liczby ofiar śmierciotuli, gdyż atakuje śpiących czarodziejów i spożywa swą ofiarę w jej własnym łóżku. Nie pozostawia po sobie ani swoim posiłku żadnych śladów. Z racji tego, że atakowani są śpiący − rzadko kiedy mają czas rzucić odpowiednie zaklęcie.

WIWERN
Olbrzymi gad spokrewniony ze smokami, zamieszkujący okolice rzeki Wye. Jego ogień pali nawet najtrwalsze zbroje. Średniowieczni rycerze, chcąc dowieźć swego męstwa i zdobyć rękę ukochanej księżniczki często wyruszali w podróż by zgładzić wiwerna i przynieść lubej jego głowę. W związku z tym populacja bestii zaczęła gwałtownie maleć. Te, które przetrwały schroniły się przed ludzkim wzrokiem, dlatego też rzadko kiedy można je jeszcze ujrzeć. Wiwerny są dużo mniejsze od smoków, nie mają przednich łap, ich ogony są długie, zakończone żądłem, w którym zawarta jest trucizna. Dość długie zęby i potężne szpony na tylnych nogach były sporym zagrożeniem dla życia każdego potencjalnego napastnika.