Kochana kuzyneczko,

nie musisz się z niczego tłumaczyć, wszystko jest w porządku. To był bardzo ciężki okres dla nas wszystkich i podejrzewam, że Ty również najadłaś się ostatnio smutku, więc chciałbym zauważyć, że nasze milczenie było obustronne. Ja również nie posłałem Ci sowy, a przecież miałem ku temu równie sensowne powody.

Skłamałbym mówiąc, że czuję się wspaniale, ale wydaje mi się, że przez ten miesiąc wiele sobie poukładałem i pogodziłem się w pewnym stopniu z moją sytuacją. Mieszkam teraz już tylko z babcią i wielkość naszego domu zaczęła nas trochę przytłaczać, ale nie potrafimy go opuścić, przynajmniej teraz, kiedy przebywając w nim czujemy jak przepływa przez nas masa ciepłych wspomnień. Tak właśnie sobie z tym radzimy - wspominamy to co dobre, a przecież było tego wiele. Znałaś moich rodziców i ciotunię Ruth.

Wróciłem już do szkoły, jeżeli o to się martwiłaś. Ludzie przestali już wlepiać we mnie przerażone i pełne współczucia spojrzenia, więc mogę skupić się na nauce i referatach... kogo ja próbuję oszukać? Mogę skupić się na Quidditchu i spaniu na lekcjach. W tej kwestii niewiele się zmieniło.

Napisz mi koniecznie coś o swojej pracy w Londynie. Obiecuję, że odwiedzę Cię w te wakacje i wtedy spokojnie porozmawiamy.

Kochający