Uratowała koleżankę z klasy zaklęciem trudnym, a szkolne jej nie wyszło. Zapowietrzyła się i gdy wreszcie odzyskała zdolność oddechu prawie jęknęła z żalu nad samą sobą. Fumos, Bąblogłowy. Te zaklęcia jej nie wychodziły, podczas gdy przyswojenie takiego Finite Incantatem, czy Expecto Patronum okazało się nie być tak problematyczne. Śmiech nauczycielki speszył ją dostatecznie i zestresował na tyle, by nie była w stanie skupić się na zadaniu. Niemniej, musiała próbować.
- Bąblogłowy. - Szepnęła, machając różdżką. Miała nadzieję, że nikogo tym nie zabije. Że uda jej się choć raz. Że będzie ciut lepiej niż na lekcji OPCM.
No właśnie, kto ivh wcześniej uczył? Aż prychnęła pod nosem na samo wspomnienie profresora Windengarde.

The member 'Kaylin Wittermore' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 19

.Gdy zaklęcie się udało, Addyson zamrugała kilkakrotnie powiekami. Okazało się, że bańka wokół nosa i ust w ogóle nie była wyczuwalna na skórze. Gdyby nie fakt, że Puchonka widziała jej zarys, w ogóle nie pomyślałaby, że coś takiego znajduje się na jej twarzy. Na samym początku myślała, że będzie to dość dziwne uczucie, powodujące dyskomfort. Oprócz tego, że do nosa czarodziejki nie dochodziły żadne zapachy z sali, było to całkiem przyjemne uczucie.
Spojrzała na postępy Nadziei i Kaylin, uśmiechając się do nich na pocieszenie. Clemen naprawdę nie wiedziała co zrobiła dobrze, że bańka się pojawiła i co najważniejsze – nie wypełniła się, żadnym trującym gazem.
Przeniosła swój wzrok na nową nauczycielkę, ale jedynie na kilka sekund. Miały w końcu próbować dalej, a Addyson wolała robić to w obecności kogoś bardziej doświadczonego.
Wyciągnęła dłoń z różdżką przed siebie i ponownie zrobiła taki sam ruch nadgarstkiem jak poprzednio (a przynajmniej tak jej się wydawało)
- Bąblogłowy.

The member 'Addyson Clemen' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 5

Dobra, Diana nie miała zamiaru obniżać motywacji uczniów. Chciała tylko uzmysłowić im, że jeszcze daleka przed nimi droga, skoro takie rzeczy się dzieją na zajęciach. Nigdy nie pomyślałaby, że mogłoby to źle zadziałać, ale cóż. W nowej roli będzie musiała nauczyć się wielu nowych rzeczy. Na przykład pedagogicznego podejścia. Obdarowywała ich ładnym uśmiechem i miała nadzieję, że to podniesie ich trochę na duchu. Przypatrywała się ich poczynaniom, by w razie potrzeby ocalić jakiegoś nieszczęśnika od uduszenia się. Na szczęście za drugim razem poszło na tyle dobrze, że przynajmniej nikt nie wymagał żadnej interwencji. Była nawet zaskoczona, że poszła całkiem nieźle. Jak widać niektórym potrzeba tylko trochę poćwiczyć, żeby coś mogło być z ich rzucania zaklęć. Inni wymagać będą większego wkładu pracy, ale nie jest źle. Ale takie to chyba uroki życia - jeden dobry bardziej w tym, inny w drugim i tyle. Chociaż myśl o lekcjach z młodszymi rocznikami napawała ją lekko strachem. W końcu jeśli starsi potrafią zrobić sobie krzywdę to lepiej nie myśleć, co takiego dokonać mogą dzieciaki mniej doświadczone. Nigdy jednak nie wiadomo. Może napotka chodzące małe talenty i nikt już nie otrze się o śmierć na jej lekcjach?
- No! Gratuluję tym, którym się powiodło dzisiaj. Niezależnie od tego, która była to próba. A także tego, że ostatecznie nikt nie zginął, co również jest dużym plusem. Widzimy się na następnych zajęciach, moi drodzy. Miło było Was poznać - Na tym zakończyła dosyć stresujące zajęcia dla tych roczników. Choć nie da się ukryć, że dla niej było chyba przede wszystkim bardzo zabawnie.
/ zt wszyscy

Poszedł sobie na kolejną lekcję. Ciekawe, co tym razem go spotka. Miał nadzieję, że przyjdzie Fletcher. Lubił na niego patrzeć. Liczył też, że żaden Ślizgon nie przyjdzie spóźniony, o ile jakikolwiek planował wybrać się na tą imprezkę.
Zasiadł w najbliższym miejscu z dostępem do nauczyciela i czekał.
Ładna dziś była pogoda.
Jak codziennie.
Powinien odnieść książkę do biblioteki i wypróbować lusterko dwukierunkowe.

Przybyła na zajęcia z torbą przewieszoną przez ramię, w której miała książki. Wchodząc do pomieszczenia, rozejrzała się, by zaraz stwierdzić, że znalazła się tutaj nie pierwsza - sala była niemal pusta,nie licząc ślizgona z jej rocznika.
Zajęła miejsce całkiem po prawej stronie, w ostatniej ławce, po czym ściągnęła swą torbę i położyła ją na ławkę, wyjmując tylko niezbędne rzeczy. Oprócz tego umieściła przed sobą różdżkę, wyczekując rzajęć.

Było tylko kilka minut po planowanym rozpoczęciu zajęć. Czyli nie tak źle. Mimo to biegł przez korytarze, tak w razie czego. Po drodze kilka razy potrącił innych spóźnialskich i rzucał "przepraszam", nawet nie oglądając się za siebie.
Do sali wręcz wparował z hukiem, bo gdy pchnął drzwi, te uderzyły z trzaskiem o ścianę.
-Oj... -mruknął, o mało co nie wypluwając płuc. Oparł dłonie na udach, rozglądając się pospiesznie po klasie, a nie zauważając nauczycielki, odetchnął z ulgą. Przetarł jeszcze przedramieniem czoło i ogarnął ciemne kosmyki włosów, bo tego dnia najprawdopodobniej pokłócił się z grzebieniem.
Sam siedzieć nie chciał, do dziewczyny dosiąść się nie chciał z prostego powodu - nie znał jej, więc skierował kroki w stronę Ślizgona, uprzednio zamykając drzwi.
-Jak bym wiedział, że jeszcze nie zaczęliście to bym się tak nie spieszył... Chyba gdzieś w międzyczasie wleciałem na woźnego, a wolałbym nie widzieć jego miny... I cześć tak w ogóle. - odezwał się, rozpłaszczając na ławce. Policzki miał nadal lekko zaczerwienione od biegu, a dodatkowo przez szopę na głowie musiał wyglądać jak jakiś dzieciak.

Przypałętała się wreszcie na zajęcia. Ciągłe wmawianie sobie, że musi, bo przecież jakoś trzeba zdać dało jakiś efekt. Świadomość, że zaklęć po prostu trzeba się uczyć, bo inaczej nie da się funkcjonować jest dosyć mocnym argumentem, więc były aż dwa powodu ku temu, by pojawiała się znowu na lekcjach. Nie była wielką entuzjastką, ale są rzeczy z których nie można rezygnować i od których się nie ucieknie. Historię Magii mogła jakoś omijać, bo ostatecznie nie zrobi sobie wielkiej krzywdy z braku wiedzy z jej zakresu, a brak znajomość któregoś zaklęcia może być jedną udaną akcją do przodu, czyimś życiem, jednym debilem więcej leżącym i kwiczącym na podłodze. Tak więc mimo tego, że nie najwcześniej to pojawiła się. Weszła nie przyglądając się zbytnio obecnym w sali i po prostu zajęła byle jakie miejsce, nie wiedząc nawet, czy ktoś siedzi obok. Wszystko jej jedno. Nie uszło też jej uwadze, że zajęcia się nie rozpoczęły. To nawet lepiej dla niej, bo będzie na bieżąco ze wszystkim i obejdzie się bez odzywania do kogokolwiek chwilowo.

Śmieszna ta szkoła jest dla Diany, oj śmieszna. Nawet uczniom zdarza się zgubić! Próbowała pomóc jakimś pierwszoroczniakom trafić do sali, ale ostatecznie zostawiła ich w odpowiedniejszych do tego rękach, bo sama niezbyt wiedziała, jak ich tam doprowadzić. Potem z trudem odnalazła własną salę do zajęć! A wyszła dużo wcześniej, ech. Cóż, ostatecznie nie wyszło, aż tak źle, jak mogło. Spóźniła się tylko kilka minut i miała nadzieję, że dzieciaki do tego czasu nie zamordowały przypadkiem swoich kolegów albo siebie. Wiedziała już po poprzedniej lekcji ze starszą młodzieżą, że takie niepozorne rzucanie zaklęć bywa dla nich śmiertelnym zagrożeniem. Kiedy weszła do sali wszyscy wydawali się jednak być cali. To poprawiło jej humor jeszcze bardziej. Szczerzyła się z radością do klasy, jakby właśnie miała im przekazać informację, że wszyscy są geniuszami, więc mają wolne. Niestety nie zrobiła tego, ale ta radość przypominała niemal euforię.
- Witam Was moi drodzy! Jeśli ktoś jeszcze niepoinformowany - nazywam się Diana Delacour i postaram się nauczyć Was, jak nie zabić się przy rzucaniu zaklęć. Co więcej podejmiemy przy tym próbę rzucenia ich tak, by były skuteczne. Różnie wychodzi, ale pamiętajcie - im więcej ćwiczycie, tym większe szanse, że zakończy się to sukcesem! Pozwolę sobie ominąć na dzisiejszych zajęciach wypytywanie was o teorię i przejdę do praktycznej części - Tak zaczęła swój wywód przy skocznym kroku po sali. Spacerowała sobie dookoła nich i mówiła, jakby musiała rozładować nadmiar energii. Mogło się to wydać niezwykłe, ale tak już ma ta osóbka. Wciąż przemawianie przed klasą było dla niej czymś nowym, a chciała też robić to w bardziej optymistycznej wersji. Cóż, wyszło jej naprawdę energicznie. Przeszła wreszcie z powrotem na środek sali tak, by wszyscy ją widzieli, kiedy przerwała na chwilę mówić. Czas na objaśnienia.
- Każdy zna chociaż jedną osobę, której powinno się zamknąć buzie na kłódkę. Dziś nauczycie się, jak to zrobić, by wyciszyć taką istotę całkowicie zaklęciem zamiast stosować argument pięści. A więc... skupcie się dobrze i przypatrzcie się, jaki ruch różdżką wykonuję do zaklęcia Sillencio - Chyba z milion razy w zwolnionym tempie pokazała, jak powinno zostać to zrobione. Wolała jednak tyle razy powtórzyć, by ominęły ją przyjemności z poprzednich lekcji w postaci prawie martwych uczniów. Chociaż... czy da się kogoś zabić takim zaklęciem? Zaczęła nad tym nawet głębiej rozmyślać.
- Tak więc do dzieła! Znajdźcie sobie towarzysza. Próbujecie raz, a dobrze na swoimi partnerze. Jeśli się nie uda, zakończcie zaklęcie, ratujcie nieszczęśnika - wszystko, byleby wrócił do normy i spróbujcie jeszcze raz. Jeśli się powiedzie - możecie myśleć nad odpowiedzią na pytanie: "Jakie szkody może wyrządzić niewłaściwie rzucone zaklęcie Sillencio?". Na koniec lekcji będzie na nie odpowiadać. Wykażcie się kreatywność, jest to po prostu małe filozofowanie. Powodzenia! - Może oni zaproponują jakieś ciekawe wizje na temat tego, co Sillencio może uczynić? Nie była pewna, czy może ono zabić, bo nigdy nie miała do czynienia z taką sytuacją, ale takie rozważania mogły przynieść po prostu jakąś rozrywkę w szare lekcje i tyle. Miała nadzieję, że będą opisywać zmyślone sytuacje, a nie wnioski wyciągnie z lekcji...

Przy rzucaniu zaklęcia używacie kostki K20. Jeżeli wyrzucicie wynik powyżej 15 - przyswajacie zaklęcie od razu i na zawsze. Możecie dopisać je sobie do opanowanych. Jeżeli wyrzucicie wynik od 11 do 14 - macie zaliczoną jedną sesję potrzebną do fabularnej nauki zaklęcia.

Jeżeli uda wam się za pierwszym razem - nie musicie pisać drugiego postu.

KOSTKA K20	REZULTAT
20	Krytyczny sukces. Zaklęcie wykonane perfekcyjnie.
19	Silne, rzucone poprawnie zaklęcie.
11-18	Zaklęcie rzucone poprawnie.
10	Zaklęcie rzucone niepoprawnie. Może przynieść nieoczekiwane rezultaty.
2-9	Zaklęcie nie powiodło się. Nic się nie stało.
1	Krytyczna porażka. Zaklęcie nie powiodło się i/lub postać obrywa rykoszetem, który może przynieść nieoczekiwane rezultaty.

[/quote]

Obdarował Igę swoim nieumyślnie przerażającym i uśmiechniętym spojrzeniem. Nie miał bladego pojęcia kim jest, ale tak było z 99% szkoły.
Kiedy kolejna osoba weszła... a raczej wbiegła do sali, spojrzał w jej stronę spodziewając się nauczyciela... a to tylko chłopak, którego kojarzył.
- Wyglądasz, jakbyś się zmęczył - powiedział grzecznie, chcąc jakoś zareagować na niepotrzebne, według niego, słowa Gryfona. - Witaj - dodał na końcu myśląc, że to jakaś nowa moda na przesunięcie powitań na drugie miejsce.
Obserwował, jak Finn przyjmuje swoją tradycyjną pozycję na zajęciach.
Kolejna osoba weszła do sali... I znowu to nie była nauczycielka!
- Niesamowite - westchnął z przejęciem sam do siebie. Co to za cuda? Aż tyle uczniów? Zerknął w stronę okna. Nie wyglądało, jakby padał deszcz. Cóż się stało?
Tak czy inaczej obrócił się w stronę Lenki i posłał jej przyjazny uśmiech. W końcu chyba się znali i mieli pewien wspólny cel.
Kolejną osobą była już nauczycielka.
No właśnie.
GDZIE JEST JEGO UKOCHANY PROFESOR.
Oj, zabolało.
Wbił w nową nauczycielkę ostre spojrzenie, a jego nieco negatywnych odczuć nie było widać z tej promieniującej uśmiechem twarzyczki. Trochę u niego zaplusowała chęcią przejścia od razu do praktyki. Sam czytał już podręczniki wiele razy, więc było mu to niepotrzebne.
Inni go nie interesowali.
Nauczycielka mówiła jednak nieco dziwnie, tak... nienauczycielsko? A może tylko mu się wydawało. Po prostu była młoda, o.
Poćwiczył sobie kilka razy pokazywany przez nią ruch dłonią.
Praca w parach niespecjalnie odpowiadała Marquezowi. Gdyby jeszcze był tu Fletcher... ale kolega niestety się nie pojawił. Ururu zaczął też analizować zadane przez nauczycielkę pytanie w głowie, przesiadając się szybko obok Lenki, nim tylko Gryfon zdołałby chociaż pomyśleć o współpracy z szarowłosym.
- Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko, jeśli znów ci potowarzyszę - uśmiechnął się cieplutko do Ślizgonki. - Proszę, zacznij
Właściwie to ufał Lence, więc się nie bał tego, co mogłoby się ewentualnie stać... przecież rzuci się Finite i po sprawie.
Jeśli wyszło jej zaklęcie, spróbował powiedzieć cokolwiek, żeby sprawdzić jego skuteczność.
Kiedy nadeszła jego kolej, wykonał odpowiedni ruch ręką.
-Sillencio.
Gdy wydawało się, że zaklęcie zadziałało spytał:
- I jak? Możesz coś powiedzieć?
W razie niepowodzenia, lub kiedy spróbowała odpowiedzieć cokolwiek rzucił ładnie zaklęcie kończące.
-Finite.

The member 'Ururu Marquez' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 10, 17

Podwinęła rękawy jasnoszarej koszuli i chwyciła za różdżkę, którą obracała parę razy w dłoniach.
Nie spodziewała się wybitnych skutków, ale miała nadzieję, że końcówka jej różdżki zalśni chociaż na chwilę.
- Jak na Puchonke to już byłby sukces.Dla bezpieczeństwa jednak starała się nie celować ani w stronę nauczyciela.
stuprocentowe skupienie - powiedziała
- Toooo… jakieś pytania, czy możemy zaczynać?  - zapytała, odwracając się do Gryfona i zapraszając go ruchem dłoni.
Wyrecytowała zaklęcia, z poprawnym akcentem i idealnie wyćwiczonym ruchem nadgarstka.
- Wydawałoby się, że przytrzymała dłużej wzrok na Gryfonnie. - A teraz skupiamy się!
-Sillencio
-Przykładając się zarówno do wymowy, jak i pracy nadgarstka, po czym rzuciła na zakończenie drugie zaklęcie.
-Finite
A więc... skupiona wykonała ruch różdżką do zaklęcia.

The member 'Iga Nox' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 13, 14