The member 'Graysen E. Carrow' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K6' : 2

Punktualnie o godzinie dziewiątej naprzeciw sali od eliksirów znalazł się szkolny numerolog, którego ostatnie wydarzenia wyniosły na stanowisko dyrektorskie.
- Witaj Florence. - przywitał się z nią i ruszył w stronę dzieciaków, którym posłał podejrzanie szerokie uśmiechy. Czy to za sprawą składającego się związku, awansu, wakacji z Wittermore czy zwyczajnego wstania odpowiednią nogą - był w wyjątkowo dobrym humorze i wszystko wskazywało na to, że może przymknąć na coś oko w trakcie egzaminu.
Otworzył drzwi wpuszczając Crouchową do środka, wyjrzała za Maxwellem i westchnął.
- Fitzgerald pierwsza. - oznajmił przepuszczając ją w drzwiach. Sala wyglądała jak zawsze, chociaż jeden ze stołów był zasypany składnikami i został na nim ustawiony malutki kociołek na możliwie jak najmniejszą porcję eliksiru. Dwuosobowa jak na ten moment komisja przysiadła na swoich miejscach za biurkiem nauczycielskim.
Maxwell się spóźniał, a Bułhakow był z eliksirów dobry z teorii, a nie praktyki - od pytań więc zaczął.
- Podaj mi proszę składniki oraz zastosowanie eliksiru rozdymającego, następnie sposób przygotowania eliksiru skurczającego. Nie musisz jeszcze nic robić, wszystko mów.

Miną pobitego, poniżonego mopsa z poważnym, widocznym uszczerbkiem na zdrowiu, witała komisję egzaminacyjną, na czele której stał podejrzanie zadowolony profesor Bułhakow. Zerknęła niepewnie w kierunku Maurysia, z którym to przybyła na dzisiejszą sesję, po czym z równą dozą skrępowania, weszła do sali drzwiami uchylonymi przez dyrektora.
Fitzgerald egzaminu poprawkowego nigdy nie doświadczyła, ba, nie była nawet blisko wylądowania na koniec roku z uwłaczającym trollem. Eliksiry nie były jej pasją, lecz gdyby tylko nie opuściła dwukrotnie zajęć, z czego raz nie do końca ze swojej winy, to najprawdopodobniej nie musiałaby się martwić o swój marny los przez calutką długość wakacyjnego czerwca, lipca. Transmutacja należała do gatunku historii podobnych, lecz to nie o ten przedmiot musiała się dziś martwić.
Choć znaczące zdenerwowanie było elementem nieuniknionym w podobnej sytuacji, to Fitzgerald przystępowała do egzaminu z zaskakującą jak na jej osobę pewnością siebie. Przecież nie była nieukiem. Nie była gamoniem i się uczyła, prawda?
- Eliksir rozdymający odwraca działanie eliksiru eliksiru skurczającego. Poza tym, zwiększa rzecz, którą zostanie polany. Do jego zrobienia wymagana jest śledziona nietoperza, trzy sztuki oczów diabła morskiego oraz trzy pokrzywy. Co do eliksiru skurczając…
W słowo wszedł jej nie kto inny jak największa łajza tej szkoły - Maxwell, ten którego gęby miała nadzieję dziś nie oglądać. Łaskawie zaczekała, aż facet usadzi swój szanowny tyłek i bezszelestnie pozwoli jej na dokończenie zadania. Och panie, co to ona miała mówić?
- Eliksir skurczający…. Należy zacząć od ugotowania wody w kotle, którą doprowadzamy do wrzenia, wtedy też do środka wrzucamy dwa rogate ślimaki oraz dwa ślazy. Trzeba odczekać...godzinę aby móc później dodać sproszkowane pancerzyki chitynowe - zatrzymała się na moment, wzrok kierując ku sufitowi.  Gwarantowało to lepsze skupienie niż wpatrywanie się w podłogę -należy użyć magii, czyli machnąć różdżką. Później trzeba posiekać łodygi lubczyku, dodać je i energicznie mieszać zgodnie ze wskazówkami zegara. Pięć listków lubczyków powinno się dodać na wierzch ukończonej mikstury.
Nie oczekując większej reakcji ze strony kogokolwiek, poczekała cierpliwie na zanotowanie (nie?)przyjemnych uwag, zastanawiając się przy tym skrupulatnie co jeszcze na nią dzisiaj czekało. Co jeszcze?
- Eliksir chroniący przed ogniem ? - powtórzyła za Maxwellem, tak jakby się przesłyszała, a jego polecenie wydawało się być jedynie przedziwnym schizofrenicznym widmem. Szeroko rozstawione nozdrza, spięte policzki, ściągnięte brwi oraz piorunujące spojrzenie przedzierające się przez wzrok Fitzgerald, którym omiotła nie tylko samego Maxwella, ale i Bułhakowa oraz Florence Crouch.
Czy to była kurwa jakaś kpina?
“Mów o każdej czynności jaką wykonujesz, abym wiedział, że nie jest ona dziełem przypadku.”
Anastasia była bliska wyrwania się ze swojego miejsca i naplucia frajerowi w twarz, a nawet świadomość posiadania swego rzekomo uspokajającego amuletu nie była w stanie uspokoić żądnego krwi temperamentu. Oczyma wyobraźni już widziała siebie, dorosłą absolwentkę Hogwartu, która całkowicie przypadkiem wraca do zamku w nowym roku szkolnym i bez zbędnych ceregieli zabija profesora z satysfakcją błąkającą się po wargach. A on przed śmiercią błaga ją o wybaczenie. OCH TAK.
Zgarnęła potrzebne jej składniki, uporządkowała swe miejsce pracy, po czym oficjalnie zaczęła proces. Na początku stanęła przed kociołkiem i nalawszy doń zimnej wody, sięgnęła po pięć miarek wybuchowego płynu wraz z pięcioma kroplami smoczej krwi, które wylądowały w środku naczynia.
- Nalewam do kociołka zimnej wody. Wlewam do środka pięć miarek wybuchowego płynu i pięć kropli smoczej krwi - mówiła tonem monotonnym, skrapianym arktyjskim chłodem.
Dziełem przypadkiem to ty jesteś kurwa Maxwell, współczuje rodzicom.
- Mieszam roztwór, jeśli mam również opisywać i tę czynność - kontynuowała swój wywód podczas działania chochlą w środku - miksturę muszę gotować przez następne dwie godziny.
Kocioł położyła nad palnikiem, wznieciła ogień i…  no cóż, wciąż była nabuzowana, zwłaszcza iż fakt wybrania przez Maxwella (a może całą komisję?) tego eliksiru działał również na niekorzyść Maurysia, który teraz musiał na nią czekać wieczność. Dopatrywała eliksiru bez większego entuzjazmu, sprawdzając czy aby nic jeszcze nie wykipiało, ani nie reagowało w stan przed eksplozyjny.
Jeszcze przed upływem danego czasu, pokroiła w (na oko?) dwu centymetrowe paski skrzydełka nietoperza, o czym poinformowała wiernie komisję.
- PASKI MUSZĘ SKROPIĆ DWIEMA KROPLAMI KRWI SALAMANDRY WIĘC TERAZ TO WŁAŚNIE ROBIĘ - wyjaśniła donośnym głosem, czyniąc wedle przekazanej informacji. Zerknęła na tarczę zegara i upewniwszy się, iż ma do czynienia z pełnymi dwiema godzinami, swoje przygotowane składniki dodała do gotującego się wywaru.
- Muszę doprowadzić do wrzenia i w tej samej temperaturze gotować to przez pół godziny.
Jak uczyniła, tak zrobiła, a przynajmniej próbowała. O rezultatach swojej ciężkiej pracy miała zaraz się przekonać, ale… czy zdołałaby przełknąć gorycz porażki, która czyhała na nią gdzieś za biurkiem zajętym przez szanowną komisję egzaminacyjną?

The member 'Anastasia Fitzgerald' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K6' : 3