W porównaniu z radą szkoły, spotkanie grona pedagogicznego było właściwie wydarzeniem całkiem sympatycznym. Po siedmiu latach pracy w Hogwarcie przywykła już do luźnej atmosfery, która towarzyszyła tym posiedzeniom, a od czasu przyjęcia funkcji wicedyrektora umiała je też całkiem sprawnie poprowadzić. To miało być pierwsze większe zebranie od czasu jej nieszczęsnego awansu, ale nie czuła w związku z tym żadnej presji. Nie spodziewała się też innego traktowania ze strony swoich kolegów i koleżanek. Byłaby wręcz zirytowana, gdyby nagle zaczęli ją traktować z przesadnym dystansem. Zwłaszcza, że potrzebowała ich zaufania bardziej niż zwykle. Ministerstwo właziło z butami do szkoły, a ona nie miała dość czasu i sił, by mierzyć się z tym w pojedynkę. Naprawdę miała dość na głowie i bez tego! Liczyła więc, że grono pedagogiczne zewrze szeregi i wspólnie obronią się przed śliskimi mackami Crouchów. Węszący wokół jej nie zawsze słusznych wyborów biurokraci... Nawet nie chciała się zastanawiać nad tym ile zbędnych kłopotów mogłoby jej to sprawić! Z pewnych rzeczy musiałaby się wytłumaczyć. Jak długo szkoła pozostawała dla niej bezpieczną kryjówką, tak długo wszystko powinno tutaj zostać po staremu. No dobrze - mniej więcej po staremu. Adara miała kilko pomysłów, które chciała wprowadzić w życie. Wprawdzie zależało jej na dobrych kontaktach z współpracownikami, ale jednocześnie było kilka rzeczy, który wybitnie ją drażniły, i które zamierzała zmienić w niedalekiej przyszłość. Koniec końców to oni zgotowali jej ten los! Teraz powinni choć trochę tego pożałować. W pierwszej kolejności: punktualność. Dotąd nie mogła jej wymagać od nauczycieli, a tylko od uczniów. Lepiej niech nikt nie próbuje się dziś spóźniać...
Ona sama do pokoju nauczycielskiego zeszła na długo przed czasem. Po dwóch tygodniach uporała się już z całą biurokracją, którą w spadku pozostawił jej poprzednik. Ucierpiały na tym nieco lekcje, na które nie miała zbyt dużo czasu i przede wszystkim jej szklarnia, której nie doglądała nawet w połowie tak często jakby chciała. Nie miała nawet czasu na przesadzenie mandragor! Biedactwa męczyły się w ciasnych doniczkach. Będzie musiała poszukać sobie zastępstwa, albo chociaż zatrudnić praktykanta do pomocy! Nie miała też czasu, by złapać gdzieś po godzinach Constantina. Choć widywała go codziennie, nie miała czasu by choćby pomilczeć w jego towarzystwie i ze zdziwieniem stwierdzała, że tęskni. Oczywiście nie przyznawała się do tego głośno nawet przed sobą samą. Ściany mają uszy.
Zatrzymała się przy swoim nowym krześle i z ponurą miną zerknęła na to, które powinien zająć nowy wicedyrektor. To nie będzie prosta decyzja. - westchnęła w myślach, opierając dłoń na dyrektorskim stołku, na którym chwilę później usiadła. Poprawiła pedantycznie materiał czarnej szaty, a potem kontrolnie musnęła palcami włosy, by upewnić się, że jej kok wciąż jest nienaganny. Prezentowała się jak zawsze doskonale: elegancka i do bólu schludna. Surowa dyrektor Fletcher. Cień ponurego uśmiechu zaigrał na jej wargach. Zerknęła na zegarek, sprawdzając czas, a potem rozsiadła się wygodniej. Czekała.

Drugą osobą w gabinecie był (kto by się tego spodziewał...) nasz ukochany profesor numerologii. Zawsze przychodził punktualnie, więc szczególnie dzisiaj nie mógł darować sobie przekroczenia progu gabinetu nowej pani dyrektor w idealnym co do sekundy czasie. Zamknął za sobą drzwi ze spokojną miną i spojrzał na Fletcher. Nie wyglądała na szczególnie zadowoloną z awansu, ale to Rosjaninowi nie przeszkadzało - wycofanie się Adary w cień było mu na rękę, a ewentualne usunięcie jej ze stołka nie będzie trudne. Czy był zarozumiały? Cóż - tak. Tylko jak miał nie być, skoro jak dotąd wszystko uchodziło mu na sucho?
- Dzień dobry. - melodyjny głos poniósł się po pustym pomieszczeniu. Nie podobało mu się, że nikogo poza nim tutaj jeszcze nie przywiało, bo liczył na to, że będzie mógł traktować swoich współpracowników poważnie.
Widział się w tym gabinecie za gargulcem. Nie teraz, o teraz miał za dużo na głowie, ale w niedalekiej przyszłości planował Hogwart przejąć z rąk zdrajczyni krwi. Wywróciłby system nauczania do góry nogami. Wreszcie! Chyba... chyba, że Jewgienij zażyczy sobie, by pozostał w Rosji na dłużej. Nie odmówi mu nigdy.
Spokojnym krokiem podszedł do swojego krzesła, zajmowanego już od dobrego roku, po czym przysiadł na nim spokojnie i odwrócił głowę w stronę surowej czarnej wdowy.
- Wygląda na to, że reszta postanowiła się spóźnić. Wzruszająca niespodzianka. - ziewnął przeciągle, przysłaniając usta ręką. Czuł się wśród nauczycieli nieco swobodniej niż wśród uczniów. - Nie zdążyłem pogratulować ci nowego stanowiska. Musiałaś pragnąć go z całego serca, skoro sama głosowałaś na Crouchową.

Jak raz Hugh nie był spóźniony przez swojego czworonoga. Tym razem winę za jego pojawienie się aż dwie minuty za późno musiał wziąć na samego siebie. Nie była to przecież jego wina, że wreszcie znalazł trochę więcej czasu i mógł sobie poczytać jedną z zakupionych ostatnio książek. Zaczytał się, ot cała historia. Mamrocząc coś pod nosem stanął przed drzwiami i spojrzał na Cecil która dziś była zadziwiająco radosna i niemalże cały czas machała ogonem.
- Damy radę, aye? Później pójdziemy na spacer. Też nie lubię tych wszystkich spotkań
Nachylił się by pogłaskać po łbie brodatego psiaka, po czym otworzył drzwi i jak zwykle ostatni w sali pojawił się Fraser. Uraczył będących w pomieszczeniu nauczycieli delikatnym uśmiechem, po czym nie tłumacząc się zajął pierwsze lepsze miejsce. Padło na te oddalone trzy krzesła dalej od Vakela, zaś podążająca wiernie za Hugh sunia usiadła na podłodze obok niego.
- Jak zawsze ostatni, ale dotarłem.
Powiedział patrząc na ich nową panią dyrektor jednocześnie drapiąc za uchem swojego psiaka. Nikt nie wiedział, jak bardzo Hugh się cieszył że na dzisiejszym spotkaniu nie będzie żadnych grubych szych z ministerstwa przy których trzeba będzie udawać, że wszystko jest znacznie innego stanu niż w rzeczywistości.

Jacob przeszedł przez próg chwilę po wybiciu godziny spotkania. Gdy tylko drzwi zostały zamknięte to od razu się otworzyły a w progu stanął wysoki mężczyzna ubrany w luźną czarną szatę, który tylko rozejrzał się po pomieszczeniu posyłając krótkie spojrzenie Adarze a następnie Vakelowi, uśmiechnął się lekko i zrobił krok do przodu pchając trzymane drzwi do tyłu aby się same zamknęły, gdy tak się stało powiedział głośno:
- Witam wszystkim, przepraszam za to lekkie spóźnienie - Rozejrzał się jeszcze raz żeby sprawdzić czy przypadkiem nie przegapił jeszcze kogoś znajomego i ruszył wolnym krokiem przez salę, gdy dotarł do okrągłego stołu usiadł przy najbliższym wolnym miejscu i założył nogę na nogę kładąc dłonie na blacie. Po chwili zaczął wystukiwać jakiś przypadkowy rytm palcami w oczekiwaniu na przyjście reszty kadry nauczycielskiej, co jakiś czas ogląda się na drzwi i nową dyrektorkę, lekko mrużąc oczy jednak cały czas się przy tym do niej uśmiechając, gdy wszyscy się zebrali po kolei zlustrował wszystkich członków kadry z osobna.

Szczerze mówiąc Caolán nie był wielkim fanem spotkań w pełnym składzie grona pedagogicznego. Nie chodziło tu nawet o jego prywatne relacje z większością nauczycieli, rzecz jasna - do większości z nich miał dość ambiwalentny stosunek, a raczej o fakt, że od objęcia pozycji opiekuna domu musiał się na nich udzielać. Tym bardziej gdy chodziło w nich o tak ważne rzeczy jak mianowanie nowego wicedyrektora przez, wciąż pachnącą nowością, nową dyrektorkę.

Mężczyzna westchnął cicho, w ostatnim momencie łapiąc puszczone przez profesora Fella drzwi, które o mały włos nie zatrzasnęły mu się na twarzy. Była to w pewnej części jego wina. Jakby nie patrzeć powiadomienie młodszego mężczyzny, że ktoś idzie niecałe dwa kroki za nim nie sprawiłaby mu fizycznego bólu, a oskarżanie blondyna o to, że nie wziął pod uwagę czegoś, o czym po prostu nie wiedział, byłoby cokolwiek nie w porządku.

Mimo to, Caolán przyznał w myślach, lekko przechylając głowę na bok, mógł chociaż spojrzeć do tyłu, żeby upewnić się, że nie trzaśnie drzwiami.

- Przepraszam za najście... - mężczyzna zaczął miękko, rozglądając się uważnie po pokoju, gotowy w każdej chwili wybronić się ze wszelkich ataków wynikających z jego spóźnienia. Choćby na pewno byłoby to ciekawą umiejętnością, Caolán nie miał najmniejszego wpływu na kobiece problemy Ślizgonek. Za to jako opiekun miał obowiązek odprowadzenia ją do pielęgniarki. Tym bardziej, że ów problem wynikł w trakcie jego zajęć. Mimo to wolałby uniknąć wnikania w szczegóły, dziewczyna zasługiwała na odrobinę prywatności.

Wracając do obserwacji...

W pierwszym momencie uderzyły go dwie rzeczy: po pierwsze - prawdopodobnie powinien się przebrać po zajęciach w coś bardziej wystawnego niż sweter i spodnie do Quidditcha (nawet jeśli nie miał na to czasu). Po drugie - na sali nie było Lupeia. Ciekawe, czy opiekun Gryffindoru w ogóle wiedział o tym spotkaniu...