Kolejne godziny mijały wam bardzo wolno i z pewnością nie jednemu na sali chciało się spać. Sam profesor znudził się już wypełnianiem papierków, wstał i przeszedł się po sali zaglądając do kociołków uczniów. Jak na razie nic złego nie zauważył, więc wrócił na swoje miejsce. W czasie tych czterech godzin wykonał taki manewr siedem razy, aż w końcu osiadł na krześle i czekał, aż uczniowie dokończą zadanie.

ZADANIE

---

Kolejne cztery godziny minęły, czas więc na ostatni etap warzenia eliksirów. Opisujecie, co dokładnie robicie i rzucacie kością K6 - każdy członek drużyny raz. Liczyć się będzie wyższy wynik, więc macie podwójne szanse na to, żeby wam się udało. Nadzieja, z powodu nieobecności Seymoura, może rzucić sama kością dwa razy, żeby nie być bardziej poszkodowaną od reszty aktywnych.

Nadziejki wcale nie zdziwiło, że jej towarzysz zasnął. Może i dobrze? Niestety oznaczało to, że ślimaki i tak musiała dodać sama.
A także w milczeniu spędzić kolejne cztery godziny... CZTERY GODZINY. Czy ten nauczyciel był jakimś psycholem albo sadystą? Co to w ogóle miało być? Ok, może jej nie wyszedł eliksir. Może niechodzenie na zajęcia jest złe. Ale taka kara jest chyba najgorszą z możliwych. Oparła się o blat. Zaczęła czytać podręcznik. Jednak to nie była książka, przez którą można było przebrnąć od początku do końca. Odłożyła ją i zaczęła rysować. W ten sposób czas jej minął szybko, ale śpiący obok kolega nie polepszał sytuacji. Druga parka też nie wydawała się wielce rozmowna, więc ten grobowy nastrój był coraz gorszy. Spacerek nauczyciela wiele nie pomógł.
Nadziejka miała już dosyć. Zrodziła się w jej głowie jedna ciekawa myśl, żeby to użyć sobie Memoria Imaginem na wspomnienie tego okropnego popołudnia.
W dodatku była głodna. Niesamowicie głodna. Głodna jak nigdy.
Czy im czasem kolacja nie przepadnie? Miała nadzieję, że któraś ze współlokatorek o niej pomyśli i coś przyniesie. Szkoda było zjadać czekoladki w formie kolacji.
Czując, że jest na skraju życia i śmierci, zwiększyła ogień po upływie tych przeklętych czterech godzin. Kiedy wywar zaczął wrzeć, wyrwała sobie włosa z grzywki, żeby nie był za długi oraz wrzuciła do kotła, uprzednio przestając gotować. Zamieszała parzystą liczbę razy, ziewnęła i odważyła się dźgnąć kolegę, żeby poinformować go, że to już koniec.
Tylko ciekawe czego - czy tych wstrętnych zajęć, czy ich życia.

The member 'Nadzieja Potocka' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K6' : 4, 1

Katorga. Nawet dla niej tyle godzin siedzenia nad kociołkiem i czytania notatek czy książek było wręcz bolesne. Wolała w tym czasie robić inne rzeczy, sprzątać w pokoju, pisać list do ojca, czy chociażby odwiedzać profesora Bułhakowa w jego gabinecie. Niestety, świat był brutalny, ona beznadziejna z eliksirów, a nauczyciel wbrew pozorom nie był zły - dał jej przecież szansę na poprawę słabej oceny. Tylko, czy jej się uda? Miała nadzieję, że dzięki współpracy z Graysenem wszystko pójdzie tak, jak powinno. Z resztą, samo jego towarzystwo trochę jej pomagało. Na myśl, że miałaby być w parze z kimś innym, albo - co gorsza - sama podczas gdy inni mieliby drugą osobę do pomocy, robiło jej się słabo.
- Hmm? - Zaskoczona zadanym przez niego pytaniem i przerwaniem ciszy aż drgnęła. - Ach, dobrze. Na pewno lepiej niż dzień po. A ty? Nie mieliśmy w sumie okazji na siebie wpaść od tamtej pory. - Mruknęła cicho i spoglądała, jak miesza w kociołku. Ostatni składnik pozostawiła również jemu. Wittermore się tylko przyglądała, tak było bezpieczniej.

The member 'Kaylin Wittermore' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K6' : 2

-Dlaczego to lepiej niż na następny dzień? - pyta zdezorientowany - Przetrwałem i nie było tak źle jak sądziłem. Ale to w głównej mierze twoja zasługa, bez ciebie nie byłoby już tak przyjemnie.
Słodzi dziewczynie zupełnie nieświadomie lecz wszystko, co mówi jest szczerą prawdą.
Po czterech godzinach zwiększa ogień, aby doprowadzić miksturę do wrzenia. Marszczy czoło i czekając cierpliwie na wyczekiwaną reakcję wywaru, przestaje gotować, zerkając z ukosa na Kaylin. Skoro nie zainterweniowała do tej pory, Graysen uznaje, że to jego materiał genetyczny ma posłużyć za składnik. Sięga zatem do kruczanego nieładu i wyrywa z głowy ciemny, gruby włos. Wrzuca i miesza parzystą ilość razy, co sprawia mu niewiarygodną satysfakcję. Dostałby szału, gdyby przepis kazał im czynność wykonać nieparzyście. Brak symetrii przyprawiał go o udrękę.

The member 'Graysen E. Carrow' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K6' : 4

Godziny mijały, nauczyciel coraz częściej spacerował między ławkami - sam był już najwidoczniej odrobinę znudzony. Co jakiś czas spoglądał na zegarek i zaglądał do kociołków, sprawdzając, czy wszystko idzie tak, jak należy. Niekoniecznie świadomie słuchał rozmów, jakie - choć prowadzone ściszonymi głosami - rozchodziły się po sali. Przystanął przy parze Krukonów i spojrzał na Graysena unosząc brwi.
- Ja wiem, panie Carrow, że pozwoliłem wam prowadzić rozmowy, wszak niemożliwym byłoby usiedzieć tyle godzin i nie odezwać się słowem, zwłaszcza w waszym wieku. Niemniej, wydaje mi się, że tego typu rozmowy lepiej prowadzić po zajęciach, na osobności. Nie każdy w tej sali musi wiedzieć, jak dobrze bawił się pan w towarzystwie panny Wittermore. - Położył mu rękę na ramieniu i nachylił się do ucha. - Polecam zaprosić koleżankę do jakiegoś miłego miejsca i tam rzucać takimi wyznaniami. - Po tych słowach podszedł do kociołka drugiej pary, zajrzał do niego i kopnął w krzesło Hardy'ego. Nie tolerował spania na swoich zajęciach - odnotuje to zdecydowanie w swoim magicznym notesie i jeszcze da mu popalić. Chociaż może nie zdążyć w tym roku... Cóż, był jeszcze następny.
Kiedy eliksiry były gotowe odetchnął głęboko. Na szczęście, żaden z wywarów nie wykipiał ani nie wybuchnął, więc Rutherford był zadowolony. Prawie klasnął w dłonie, w ostatniej chwili się powstrzymując.
- No, widzę, że praca w grupach wam służy dziewczęta. Być może na następnych zajęciach też się tak podzielimy. - Zaczął od sprawdzenia wywaru panny Potockiej, gdyż to ona skończyła kilka sekund wcześniej.
- Cóż, nie jest to arcydzieło, ale na Zadowalający w sam raz. Mam nadzieję, że się pani cieszy, zawsze to lepsze niż Troll, prawda? A pan, panie Hardy niech się cieszy, że mam dobry humor i nie obniżę panu oceny za spanie. Gdyby nie panna Potocka, zepsułby pan swoją drzemką całą pracę. Proszę o tym następnym razem pamiętać. - Po tych słowach podszedł do Krukonów i sprawdził wywar. Spojrzał najpierw na Kaylin potem na Graysena i pokręcił głową.
- Panie Carrow, spodziewałem się po panu czegoś lepszego. Profesor Flint opowiadała o tym, że jest pan wręcz mistrzem tej grupy, jeżeli o eliksiry chodzi. Niemniej, nie jest gorzej od kolegów z boku, więc Zadowalający dla waszej dwójki. Panna Wittermore już dostała taką ocenę za swój poprzedni eliksir, więc pozwolę pani zdecydować, czy chce mieć pani jedno Z, czy dwa. Z tego, co widziałem z innych przedmiotów idzie pani... O niebo lepiej. - Powiedział wracając na swoje miejsce. - Macie jeszcze jakieś pytania?

PODSUMOWANIE

---

Oba eliksiry zostały uwarzone, choć nie są najlepszej jakości.

@Graysen E. Carrow - Zadowalający.
@Kaylin Wittermore - Zadowalający.
@Nadzieja Potocka - Zadowalający.
@Seymour Hardy - Zadowalający.

Pozostawiła wszystko Graysenowi, bo nie chciała po raz kolejny usłyszeć, że się do tego nie nadaje. Uśmiechnęła się tylko blado, gdy wykonywał kolejne czynności i starała się jak najmniej przeszkadzać. Co jakiś czas zaglądała do książki, czytała, patrzyła na nauczyciela i uczniów, którzy się w sali znajdowali. Krótka wymiana zdań między nią a Carrowem trwałą chwilę, ale wydawałą się dosyć sympatyczna.
- Nie czułam się najlepiej następnego dnia. Ach, zapomniałam, Addyson dała mi zdjęcia z balu, będziesz chciał na nie spojrzeć? - Zapytała przypominając sobie o prezencie od Puchonki. Sama nie miała jeszcze czasu ich przejrzeć, więc z pewnością będzie musiała oddzielić zdjęcia, które mogła Graysenowi pokazać od zdjęć profesora Bułhakowa. Kolejne słowa Krukona sprawiły tylko, że spuściła wzrok i poczuła się... Jakoś tak, dobrze. Prawdę mówiąc, jakby miała się nad tym zastanowić, do tej pory nikt nie powiedział jej, że była dobrym towarzystwem. I z pewnością skończyłoby się tylko na nieśmiałym uśmiechu, gdyby nie wtrącenie nauczyciela, przez które spąsowiała automatycznie. Mimo wszystko była nastolatką, którą peszyły takie domysły. Wystarczy, że już pielęgniarka nie dawała jej spokoju, gdy przyszła do skrzydła szpitalnego z Theodorem.
- Jeżeli mogę prosić, to wolałabym mieć tylko jedno Z. - Szepnęła odrobinę zawiedziona, że nie udało jej się poprawić oceny. S i e d e m godzin warzenia eliksiru i... I nic? Trudno, musiała to jakoś przeżyć, chociaż prawdę mówiąc, coraz gorzej jej szło i była tym bardzo zawiedziona. przynajmniej miała dobre towarzystwo. No i samego Graysena z pewnością będzie to bolało jeszcze bardziej, niż ją.
- Tylko w kwestii organizacyjnej. Nie mamy już zaplanowanych zajęć z panem, ale czy będzie jeszcze jakaś możliwość złapania dodatkowej oceny? - To było istotne pytanie, jeżeli chodziło o nią. Nie miała żadnych pytań odnośnie eliksiru, który warzyli tego dnia, o nim wiedziała już chyba wszystko i... Miała na ten dzień zdecydowanie dość.

Eliksir wyszedł. No w końcu. Tak jest. Aż podskoczyła, kiedy profesor kopnął krzesło siedzącego obok Gryfona.
CZY ON KOPNĄŁ WŁAŚNIE KRZESŁO.
Ok, to nie było nic mocnego, ALE KOPNĄŁ. Sugerowanie, że ona za rok się zapisze na eliksiry.
Zachwycona tym, że eliksir jej wyszedł - średnio, ale jednak - nie zwróciła uwagi na pierwsze słowa profesora do Greysena. Jednak kiedy odezwał się do niego po raz drugi, Nadziejka chłonęła każde słowo.
Dobry z eliksirów, tak?
Oparła głowę na dłoniach zasłaniając palcami uśmiech satysfakcji. Właśnie zrobiła coś, niemalże sama, równie "dobrze", jak Wittermore i ten "eliksirowy geniusz" Carrow.
Kiedy Kaylin zadała pytanie, Nadziejka wytężyła słuch. Bardzo chętnie by zrobiła coś dodatkowego, skoro już z ONMS nie dało się nic zrobić... Aczkolwiek planowała i tak wysłać profesorowi dodatkową pracę.

Carrow cierpi, a jego duma zostaje zgnieciona przez potężny, żeliwny moździerz dzierżony przez tego jedynego, który posiadał tutaj władzę, pieprzonego Rutherforda. Dosyć że śmie mu dogadywać na temat Wittermore (Potockiej z Hardym już się nie czepiał!) to wstawia mu Zadowalający za siedem godzin pieprzenia z eliksirem, którego poziom trudności nie pokonałby nawet jedenastolatka. Furia miesza się z rozczarowaniem i poczuciem niesprawiedliwego traktowania, odwraca zatem wzrok i wbija go w nieruchomy punkt zawieszony gdzieś w pomieszczeniu.
Wyrzuciłby z wieży tego frajera, a potem sam skoczyłby za nim w akcie rozpaczy i straconych marzeń. Nie odzywa się jednakże, ani nie komentuje wypowiedzi profesora. Kamiennym obliczem przyjmuje wszystko na klatę i czeka aż zostaną oficjalnie wypuszczeni z klasy.

Nauczyciel zapisał sobie wszystko w notatniku i spojrzał po uczniach, czekając na ich reakcję. Kiwnął głową na znak, iż zrozumiał wolę Wittermore i tak też właśnie zrobił. Z pewnością sam wolałby mieć tylko jedną słabszą ocenę, chociaż... Czy Zadowalający był tak zły? Wielu z pewnością marzyło o takim stopniu. No ale, w tej szkole byli ludzie mniej i bardziej ambitni, a po ocenach, jakie miała do tej pory Krukonka zdążył wywnioskować, jakim typem ucznia była. Z resztą, kolejne pytanie go w tym tylko upewniło. Spojrzał na nią i pomyślał.
- Właściwie, nie miałem zamiaru dawać wam żadnej dodatkowej pracy. Ale biorę pod uwagę to, że tu przyszliście i spędziliście siedem godzin na warzeniu eliksiru, dlatego t y l k o wam dam możliwość napisania dodatkowego referatu. Z ocen, jakie dostaniecie wyciągnę średnią, więc warto się postarać. Napiszcie mi proszę o tym, jakiego eliksiru uczyło wam się na zajęciach najlepiej. Dlaczego właśnie tego, czy był przydatny? No i nie zapomnijcie o opisie warzenia go, bo to będzie ta część bardziej merytoryczna, którą ocenię. Daję wam czas do pierwszego maja. - Mówiąc to zaczął zbierać swoje rzeczy i rozejrzał się po klasie. Podrapał po głowie i dał uczniom znać, że mogą wyjść.
- A, Carrow. Zostań na chwilę. - Dodał i poczekał aż wszyscy wyszli.




Gdy w sali zapadła wreszcie cisza, odetchnął i chowając notatniki do teczki odezwał się do Carrowa, którego tak bardzo chwaliła jego poprzedniczka.
- Masz mnóstwo dobrych ocen i z relacji, jakie dostałem wiem, że naprawdę umiesz ten przedmiot. Dlatego chciałbym, żebyś uwarzył mi jakiś eliksir, jakikolwiek, z podręcznika. Pozwalam ci to zrobić samemu, po zajęciach, bo ufam, że w przeciwieństwie do koleżanek, nie narobisz bałaganu i nie zrobisz sobie krzywdy. Chciałbym, żebyś podesłał mi fiolkę z wykonanym wywarem do pierwszego maja, wtedy będę w stanie wystawić ci dodatkową ocenę. - Powiedział, po czym wyszedł z sali.

Lekcja zakończona.

@Graysen E. Carrow: +20 Punktów Nauki, +15 Punktów Specjalnych, + eliksir zmieniający kolor włosów (kiepskiej jakości), + Zadowalający
@Kaylin Wittermore: +20 Punktów Nauki, +15 Punktów Specjalnych, + eliksir zmieniający kolor włosów (kiepskiej jakości), + Zadowalający
@Nadzieja Potocka: +20 Punktów Nauki, +15 Punktów Specjalnych, + eliksir zmieniający kolor włosów (kiepskiej jakości), + Zadowalający
@Seymour Hardy: +10 Punktów Nauki, +10 Punktów Specjalnych, + eliksir zmieniający kolor włosów (kiepskiej jakości), + Zadowalający

PRACA DODATKOWA DLA OBECNYCH NA KONSULTACJACH:
„Eliksir, którego nauka sprawiła mi przyjemność” - wypracowanie na jedną rolkę pergaminu (pół strony A4).

Napisaną pracę należy wysłać sowią pocztą do Niosącego Naukę. Macie czas do 1 maja.