@Alistair Prewett

---

Kolejny dzień pracy nie różnił się od żadnego poprzedniego. Słońce nieśmiało wychodziło zza chmur, choć nadal było zimno. Wszedłeś do biura, w którym zwykłeś pracować i od razu się rozejrzałeś. pomieszczenie było puste, nikogo w nim nie było - z wyjątkiem śpiącego na krześle Flynna, którego nogi znajdowały się jak zawsze, na biurku. Był twoim partnerem już od jakiegoś czasu, więc znałeś jego zwyczaje.
Tablica korkowa wisząca na końcu sali pełna była nitek, zdjęć i dopisków, co świadczyło tylko o tym, że sprawy, którymi się zajmowaliście były nadal nierozwiązane i coraz bardziej poplątane. Niczym właśnie te niteczki, które przechodziły z jednego punktu do drugiego. Na blacie biurka, przy którym zwykłeś siedzieć, leżało kilka opasłych teczek z dokumentami, które powinieneś tego dnia przejrzeć.

Tablica pełna była poszlak i informacji, które trzeba było ze sobą połączyć. Na samym jej szczycie zapisane było dużymi literami nazwisko John Smith. Wszyscy znali je z Proroka Codziennego, w którym ów mężczyzna - bądź jak ostatnio podejrzewał BUM - grupa podpisująca się jednym pseudonimem, miała swoją własną rubrykę. Teksty dosyć, że pełne jadu i nienawiści do wszystkich mugoli i mugolaków, wyśmiewały również Ministerstwo i jego działanie.
Od Johna Smitha odchodziły aż cztery nitki. Pierwsza z nich prowadziła do nazwiska Aldona Prewett. Mogłeś skrzywić się na sam widok, w myślach mając ciotkę - nie lubianą, ale jednak ciotkę. Pod spodem widniała data 1/2 lutego 1934 oraz niedbale zapisane Hogsmeade. Nie musiałeś wnikać zbyt dużo w tę sprawę. Ciało Aldony zostało znalezione w nocy, zamordowana została zdecydowanie przy użyciu magii. Była, jak dobrze wiedziałeś, przywódczynią organizacji, która również znajdowała się na tablicy. Prowadziły do niej dwie nici - od Aldony i Johna. Ich stosunek i dopiski były jednak całkowicie przeciwne.
Ruch Obrony Mugoli i Mugolaków, taką nazwę właśnie nosiła organizacja założona przez panią Prewett. Głosiła ona poglądy pro-mugolskie, nie raz nawet stając po stronie centaurów i goblinów. Jak można się domyślić, była to organizacja będąca w stałym konflikcie z popierającymi Johna Smitha czarodziejami. Przy ROMie zapisane dużymi literami zostało nazwisko Longbottom, gdyż kilku członków tego rodu pełniło w nim ważne funkcje.
Trzecia z nici odchodzących od Johna Smitha prowadziła do nazwiska Alfred Avery, pod którym została napisana data 12/13 lutego 1934 i miejsce Dolina Godryka. Była to, zgodnie z aktami, które już zdążyłeś przeczytać, sprawa morderstwa jednego z pobratymców osławionego Smitha. Mężczyzna według akt był bardzo agresywny i działał przeciwko mugolom. Jego ciało odnalezione zostało w Dolinie, przyczyną zgonu był strzał z mugolskiej broni palnej. BUMowiec znalazł przy jego ciele list będący dowodem na powiązania Avery'ego z Johnem Smithem.
Ostatnia z nici zaznaczona była wielkim znakiem zapytania. Prowadziła do nazwiska Rebecca Roslin. Data 21 lutego 1934, miejsce ulica Pokątna, Londyn. Była to najbardziej zagadkowa ze spraw. Bo o ile zamordowana aptekarka nie należała do czarownic krwi czystej - o tyle nie udzielała się w żadnej z organizacji i dlatego też nikt nie był pewien, czy była to sprawa powiązana. Jednak ze względu za dosyć podobny czas morderstwa, wpisana została na listę potencjalnych ofiar sprawy. Podczas śledztwa okazało się, że kobieta została zamordowana przy użyciu siły fizycznej, nie magii. Zaginęła jej różdżka i pieniądze.
Od samej Rebecci szła kolejna linia oznakowana znakiem zapytania. Trafiła do nazwy Hooligans of Diagon Alley, grupy, która prowadzona była przez Zacharego Magnusa, którego nazwisko znalazło się zaraz pod nią. Zgłosiło się do BUMu ostatnio kilku świadków, którzy ponoć go widzieli - ty jednak znałeś go ze starej sprawy, sprzed pięciu lat. Według tamtych akt Magnus był martwy.
Od niego szły znowu kolejne dwie linie - do Marcusa Wraita i Williama Longbottoma. O ile ten pierwszy był znanym w półświatku przestępcą o tyle sam Longbottom pracował dla Ministerstwa. W aktach co prawda zapisany był jako przestępca, ty jednak dobrze wiedziałeś, że jest to częścią zadania, jakie William otrzymał. Szpiegowanie w grupie przestępczej wymagało wielu poświęceń i środków takich, jak to.
Mając to wszystko już w głowie, podszedłeś do biurka i usiadłeś. Teczki, którymi rzuciłeś w kolegę odbiły się od niego, a ich zawartość rozsypała po pomieszczeniu. Flynn zerwał się momentalnie, o mało nie uderzając tyłkiem o ziemię i spojrzał na ciebie z niemym wyrzutem. Dopiero po chwili dotarło do niego, która była godzina i westchnął zniechęcony.
- Ciebie też miło widzieć z samego rana, Al. - Powiedział zbierając dokumenty i segregując je w ciszy.

Wszystkie te sprawy były dziwne, to musiałeś przyznać. Część z nich była ze sobą ewidentnie powiązana, ale ta jedna... Coś ci w niej nie pasowało i postanowiłeś to sprawdzić. W dokumentach nie było jednak informacji, o których już byś nie wiedział. Nic nowego, a to nie wróżyło dobrze rozwiązaniu sprawy. Wiedziałeś jednak, że musisz się na tym skupić i rozwikłać problem. Sytuacja polityczna robiła się coraz bardziej napięta. Czystokrwiści krzyczeli, ROM się burzył, a w tle masa przestraszonych cywili. Pośpiech nie był najlepszym rozwiązaniem, jednak nie mogliście pozwolić sobie na powolne śledztwo. Ministerwsto dostawało coraz więcej listów i zażaleń z zapytaniami, kiedy zamierzacie cokolwiek zrobić z całym tym bałaganem.
Flynn spojrzał na stertę dokumentów i jęknął przeciągle. Niemniej jednak, usiadł na swoim krześle i zaczął je przeglądać. Podobnie do ciebie, większość akt znał już niemalże na pamięć. W momencie, w którym twój wzrok zatrzymał się na nazwisku Aldona Prewett, twój współpracownik mlasnął i westchnął pod nosem.
- Słyszałeś w ogóle o tym całym bałaganie, który ma się odbyć niedługo w Hogsmeade? ROM chce zaprotestować i pokazać, że bardzo zabolała ich śmierć twojej ciotki. - Zaczął kartkując akta. - Ci idioci nie zdają sobie chyba sprawy z tego, jakie to jest bez sensu. Wywoła jedynie kolejny zamęt, a my będziemy musieli tam iść i pilnować, żeby nikt im nie zrobił krzywdy. - Pomasował się po karku, a na jego twarzy widać było grymas niezadowolenia. Flynn był człowiekiem, który dumnie nosił nazwisko Shacklebolt i nie miał w zwyczaju stawać po stronie mugoli. Mimo to traktował swoją pracę na tyle poważnie by wiedzieć, że demonstrującym trzeba będzie zapewnić bezpieczeństwo, nawet jeżeli nie zgadzał się z głoszonymi przez nich hasłami.
- Się robi, chociaż mogą być trochę zajęci. To właśnie oni zarządzają całą tą demonstracją. - Powiedział wstając i odkładając dokumenty. Otrzepał spodnie ewidentnie zadowolony, że czytanie akt się dla niego skończyło.
- Poślę po pracownika BUMu, z tego co wiem jeden z naszych zajmował się każdą ze spraw, które masz na tablicy. Najrozsądniej będzie więc chyba wezwać jego. - Już miał zapytać, czy chcesz czegoś jeszcze, gdy zadałeś kolejne pytanie. - Nie, cisza. Ale podobno udało mu się wejść do tej szajki, która ostatnimi czasy rozrabia coraz bardziej. Nie potwierdził jednak plotki o Magnusie, jeżeli to cię interesuje. Jak na razie mamy tylko zeznania szemranych świadków i artykuł w Proroku. A wiesz, co można sobie podetrzeć tym szmatławcem. - Dodał na końcu i zniknął wykonać wszystko, o co go prosiłeś.
Po kilkunastu minutach usłyszałeś pukanie do drzwi.

Sytuacja polityczna była coraz bardziej napięta i zaczynało cię to frustrować. Zatęskniłeś za czasami, gdy to ktoś inny msiał się takimi sprawami przejmować, a ty mogłeś skupiać się na swojej pracy. Teraz jednak, poza prowadzeniem śledztwa, musiałeś też uważać na wiele innych czynników. Jeden drobny błąd i mogłeś wywołać prawdziwą lawinę, a tego raczej nie chciałeś.
- Prawdę mówiąc, ani trochę. Ale nie sądzę, by powiedzenie im, że to niebezpieczne nie tylko dla nich, ale i ludności cywilnej miało zmienić decyzję ROMu. - Powiedział Flynn na odchodne. Wiedziałeś, że ma rację, jednak trzeba było spróbować wszystkiego. Mieliście mało ludzi, a spraw do zajęcia się masę. Niewątpliwie będziecie potrzebowali pomocy.
Zostałeś w pomieszczeniu sam, choć zdecydowanie nie na długo. Zdążyłeś jedynie zdjąć informacje z tablicy i przeczytać pierwszy akapit akt Aldony Prewett, gdy do pomieszczenia wszedł pracownik BUMu. Twoim oczom ukazał się wysoki, ewidentnie czterdziestoletni mężczyzna ubrany w ciemne spodnie, białą koszulę i nieziemsko drogą marynarkę. Ręce trzymał w kieszeniach, a twarzy widać było kilkudniowy zarost, a na nosie miał okulary, których nie zdjął idąc do waszego biura. Osławiony Jewgienij Bułhakow, pracujący w oddziale Brygady Uderzeniowej dopiero od października, w Ministerstwie pojawił się dopiero rok temu. Dziedzic jednej z największych i najbardziej liczących się rosyjskich rodzin. Każdy, kto interesował się polityką zagraniczną o tym wiedział, jak i o tym, że wpływy tej rodziny nie ograniczały się tylko do terytorium Rosji. Potrafili namieszać, mieli bliskie relacje z rodziną Romanowów, a kliku z nich (w tym ojciec Jewgienija - Vladimir, czy jego brat - Vaksilij) znalazło się na kartach dołączanych do czekoladowych żab.
- W czym mogę pomóc? - Charakterystyczny, rosyjski akcent rozniósł się po pomieszczeniu, a mężczyzna spoglądał na ciebie bez jakichkolwiek emocji.

Mężczyzna stał jeszcze przez chwilę i przyglądał ci się wyczekująco. Nie wyglądał na zdenerwowanego, ale też nie można było powiedzieć, by emanował jakimikolwiek emocjami. Twarz miał surową, nie skażoną ani jednym grymasem czy uśmiechem. Kiedy wskazałeś mu miejsce, od razu wyciągnął ręce z kieszeni i usiadł nie tyle sztywno, co odpowiednio do sytuacji. Czekał cierpliwie aż skończysz czytać raport i dopiero, gdy się odezwałeś zaczął kiwać głową. Wyglądał na zmęczonego, ale kto w tej pracy nie był?
- Ma pan najnowszy raport? - Zapytał zdziwiony. Sam je pisał, więc wiedział, że wszystko znajdowało się w opisie, który sporządził i wysłał do Ministra Magii. Podrapał się po szyi i nachylił nieznacznie w twoją stronę.
- No nic, najwidoczniej nie dostał pan ostatniej kopii raportu, który wysłany został do Ministra. Co do sprawy pani Prewett, owszem wykryliśmy użycie czarnej magii. Konkretniej - zaklęcia Avada Kedavra. Nie ma wątpliwości, że to właśnie nim ją zabito i pozostawiono na środku Hogsmeade. Niestety, zeznania świadków nie dały nam wiele, wszystkie kopie zeznań powinien pan mieć w teczce, więc jak mniemam, tyle już pan wie. - Zaczął wdychając dym cygara. Ściągnął z nosa okulary i potarł dłonią po oczach, powodując jeszcze większe ich zaczerwienienie.
- Tak samo, jak w poprzedniej sprawie, pełny raport ze śledztwa dotarł na ręce Ministra. Pan Avery został zamordowany przy użyciu mugolskiej broni palnej. Sekcja zwłok potwierdziła pierwsze przypuszczenia. Ponad to, wiadomo, że przed śmiercią nie toczył żadnego pojedynku, więc najprawdopodobniej został wzięty z zaskoczenia. Można by więc zrzucić wszystko na jakiegoś mugola, chociaż osobiście nie jestem tego taki pewien. Alfred Avery uwikłany był w sieć Johna Smitha, co na pewno nie podobało się członkom ROMu, a kilka dni wcześniej zamordowana została ich przywódczyni. - Powiedział i idąc twoim przykładem odpalił sobie różdżką papierosa. Przez chwilę jeszcze milczał, jakby zbierał odpowiednie słowa. Musiał przecież przedstawić swoje zdanie w jak najbardziej przystępny sposób, a biorąc pod uwagę, iż był Rosjaninem, dobór odpowiednich słów po angielsku mógł zająć chwilę dłużej.
- Jeżeli chce pan znać moje zdanie, to sądzę, że obie sprawy są ze sobą ściśle powiązane i druga wynika z pierwszej - jest swoistego rodzaju zemstą. Nie chciałbym nikogo bezpodstawnie oskarżać i nie sądzę, by cały ROM był na tyle głupi, by zrzucać na siebie wszelkie podejrzenia, ale... Wiadomo, że jednostki często działają na własną rękę, jeżeli wie pan, co mam na myśli. Avery był bardzo, nazwijmy to, tradycyjnym mężczyzną i nawet rodzina nie wiedziała, czym się zajmował. Ponad to, rzucono na nich zaklęcie Obliviate i istnieje duże prawdopodobieństwo, że to jeden z kolegów Averego postanowił posprzątać po nim samym. - Skończył wypowiedź dotyczącą dwóch pierwszych śledztw, a gdy doszło do zabójstwa w aptece westchnął. Obydwoje wiedzieliście, że tam się coś nie zgadzało.
- Sprawa w aptece wygląda zupełnie inaczej. Roslin, owszem, została zabita przy użyciu siły fizycznej, a nie poprzez rzucone na nią zaklęcie, jednak w aptece wyczuwalna była aura czarnomagiczna, co może wskazywać na obecność jakiegoś czarnoksiężnika. Panna Roslin nie udzielała się w żadnym ugrupowaniu, tym bardziej nie należała do ROMu, więc jak dla mnie jest to zupełnie osobna sprawa. Kasa była pusta, a półki ewidentnie przeszukane, różdżka aptekarki również zaginęła. Stawiałbym na to, że ta sprawa była po prostu rabunkiem. Być może panna Rebecca nastąpiła na odcisk komuś, komu nie powinna. - Skończył, a na zadane pytanie jedynie pokręcił głową. Nie miał pytań, zdawało się, że odetchnął z ulgą, że odpowiedzialność za śledztwo przejmie ktoś inny. Był zdecydowanie człowiekiem czynu, nie myśli, tyle mogłeś zauważyć.

Ciszę w pomieszczeniu przerywał tylko i wyłącznie twój głos. Mężczyzna patrzył na ciebie całkowicie niewzruszonym wzrokiem, a gdy skończyłeś głośno się zaśmiał. Nie było jednak widać na jego twarzy niczego - ani rozbawienia, ani złości, ani tym bardziej strachu. Spojrzał ci prosto w oczy i chrząknął.
- Wydaje mi się, że ma mnie pan za idiotę. Dokładnie taki sam raport, jaki trafił w ręce Ministra dostał mój przełożony, którego kompetencją było przekazanie go panu. Mój raport u pana Croucha znalazł się w wyniku prywatnego zlecenia, jakie od niego dostałem, a nie z powodu mojego widzi mi się. Jeżeli chce pan kogoś obwiniać za to, że jeszcze o tym nie wiedział, proponuję zgłosić się do mojego przełożonego, bo jak widać to przez jego niedopatrzenie sprawa nie trafiła jeszcze w pańskie ręce, panie Prewett. - Spokojny lecz chłodny ton, tak podobny do twojego, przeciął powietrze. Na chwilę zrobiło się między wami cicho, jakby napięcie było zbyt gęste i dopiero po jakimś czasie przerwałeś je rozmową.
- Jeżeli chodzi o sprawę Alfreda Averego, nie mamy zbyt wiele. Rodzina nie zna jego przyjaciół, nie wie, z kim się zadawał. Wiemy tylko o jego połączeniach z całą tą szajką Smitha. - Zaczął i na chwilę się zawahał. - Mamy też list, którego rozszyfrowywaniem się zajmujemy. Jak na razie do niczego nie doszliśmy, ale dam znać, gdy tylko tak będzie. Do widzenia. - Powiedział wstając z miejsca i po prostu wychodząc. Jeżeli chciałeś dodać coś jeszcze, ten człowiek już cię nie słuchał. Nim zamknęły się za nim drzwi zobaczyłeś tylko, że odpala różdżką papierosa.
Niedługo po jego odejściu w sali pojawił się ponownie Flynn, w ustach trzymający batona, a pod pachą kilka teczek. Zaczął coś mówić, ale przez fakt jedzenia niczego nie mogłeś zrozumieć. Dopiero po chwili przegryzł ostatni kawałek i przemówił jeszcze raz.
- Wpadłem na szefa po drodze. Przejmujemy oficjalnie sprawę morderstwa twojej ciotki. Użyto czarnej magii a to nasza dziedzina. Prince już pojechał do Hogsmeade badać środowisko jeszcze raz, ale wątpię, by coś wycisnął ze świadków. Averym ma zająć się BUM, bo chociaż sprawa prawie na pewno jest powiązana, użyto mugolskiej broni więc to ich rejon pracy. Z tego, co usłyszałem, zajmie się tym Bułhakow, którego do ciebie przysłałem. Rozmawiałeś już z nim? - Zapytał, po czym odłożył teczki na biurko i patrzył na nie przez dłuższą chwilę. Potem zawiesił wzrok na pustej tablicy i westchnął.
- A, sprawa Roslin. Tym też zajmie się BUM. Podobno Mundy ma do tego usiąść, może przynajmniej to rozszyfrują z głową. Facet ma chociaż trochę doświadczenia. - Prychnął. - Co ja to jeszcze... A. Longbottomowie powiedzieli, że nie mogą opuścić swojego lokum w Hogsmeade, bo opracowują wszystko do marszu. Będziemy musieli się tam chyba wybrać, żeby móc ich wypytać. - Skończył i spojrzał na ciebie wyczekująco.

Flynn przeglądał jeszcze przez chwilę teczki i dopiero jak zamknął ostatnią z nich spojrzał na ciebie. Pokiwał głową twierdząco i wstał z zajmowanego wcześniej przez siebie krzesła. Wsadził ręce do kieszeni i strzyknął karkiem.
- Bułhakow wyczuł czarnomagiczną aurę w aptece, ale nie to było przyczyną zgonu Roslin. Równie dobrze to aptekarka mogła się nią posługiwać, w końcu nie idzie się za to do Azkabanu. Zginęła w sposób całkowicie normalny, skręcono jej kark i nie rzucono żadnego zaklęcia. Nic dziwnego, że podchodzi to pod jurysdykcję BUMu, nie naszą. Poza tym, stary, widziałeś ile mamy roboty? Szef mógłby wreszcie kogoś zatrudnić, bo jak tak dalej pójdzie, to my dwaj i Prince będziemy musieli być w dziesięciu miejscach na raz. - Nie zdążył powiedzieć tego do końca, gdy skierowałeś swoje kroki w kierunku drzwi. Mężczyzna złapał tylko kurtkę i polazł za tobą, cały czas jojcząc pod nosem.