Wytyczne: załatw więcej alkoholu, bo się skończył.
No kurwa jego mać, czy ten szef nie rozumie, że Ven nienawidzi opuszczać miejsca, w którym się zadomowił? Miejsca, w którym pracuje? Miejsca, w którym nie ma pieprzonych ludzi? Miejsca, w którym wie co gdzie jest?
Druga sprawa - nienawidził opuszczać Hogsmeade, ponieważ wiązało się to z spotkaniem ludzi, których nie chciał spotkać. Od 7 rano chodził po okolicy szukając pieprzonej firmy, z której był sprowadzany alkohol do pubu, ale nie mógł go znależć. Ok 11 znalazł co trzeba i godzinę próbował wytłumaczyć facetowi, że chce 5 beczek ognistej, a nie 10, ale gość jakby ułomny zakodował 10, bo wszyscy tyle biorą. No kurwa jego mać. Ven nie był wszystkimi. Musiał rozjebać bombardą krzesło, aby facet dał tyle ile on chciał.
Chodził po mieście wkurwiony na każdego i miał wrażenie, że ludzi omijają go łukiem widząc aurę, którą rozsiewał. Był tak zaślepiony wkurwieniem, że gdy jakiś fagas złapał go za ramię nie zorientował się co jest grane i poszedł automatycznie za nim. Gdy ogarnął co ten mówił spojrzał na niego jak na kosmitę. Co kurwa? Czyżby facet z firmy zgłosił jego napad na krzesło? Nie, ci ludzi z ministerstwa reagują dopiero po 10 godzinach, bo muszą wszamać pączki, aby móc cokolwiek zrobić.
- Weź się odpierdol, nie jestem stąd i w niczym ci nie pomogę - warknął patrząc na niego jak na kawał zgniłego mięsa. - Mam dzisiaj dosyć zjebany humor i nie będę robił nic, co mi każesz - był tak wkurzony, że nawet groźny ton fagasa nic mu nie robił.

- Nie chce kurwa nagród, a jedynie spokoju, co wy się tak do kurwy nędzy mnie uwzięliście?! - zapytał mając na myśli ludzką upierdliwość. Nie rozumiał ich za bardzo. Wszyscy czegoś chcieli dzisiaj od niego. Szef, facet z firmy i jeszcze ten niby tajniak. Dał się poprowadzić tylko dlatego, że nie chciał mieć więcej kłopotów. To było ostatnie tego dnia czego pragnął.
Gdy został puszczony przez mężczyzny jeszcze przez ułamek sekundy chciał się odwrócić i wyjść, ale ciekawość powstrzymała go przed tym. Wdrapał się za nim do góry i wszedł do mieszkania. Spojrzał na dziewczynę, która była w pomieszczeniu. Co to kurwa ma znaczyć? Czyżby facet chciał go w coś wrobić? Sekta jakaś? No kurwa jego mać.
- O co tu chodzi? - warknął patrząc wkurwiony na napastnika. - Mogę sobie iść? Bo chyba widzę, że masz jakieś porachunki z kobietami - odwrócił się z zamiarem opuszczenia tego miejsca.
Nic nie rozumiał. On tylko chciał, aby ludzie dali mu spokój, czy wiele wymagał od życia?

Cicho westchnął i zignorował tą babę. Był tak wkurwiony, że nic oprócz wściekłości nie widział. Usiadł na kanapie i czekał, aż facet da mu wyjść. Nie chciał, aby ten koleś zaczął za nim biegać jak popierdolony po Londynie. Tego by jeszcze brakowało. Miał dosyć swoich problemów. Spojrzał na niego i zrobił minę "do reszty cię popierdoliło?"
Przytaknął oczy i starał się nie parsknąć śmiechem z powodu irytacji jaką poczuł względem kolesia.
- Pożar, śmierć i mnie tam nie było - prychnął i wstał patrząc na mężczyznę chłodno. Koleś wydawał się być kolejnym robakiem, który żył przeszłością, żył śmiercią. Jak każdy w Hogsmeade. Miał dosyć tej sytuacji związanej z marszem i pożogą, która się tam wydarzyła. Chciał odpocząć, chciał zapomnieć o tym zapachu śmierci, który panował nad tym miasteczkiem.
- Czego chcesz wiedzieć? Tego, że każdy człowiek jaki przewinął mi się przez życie w ostatnim czasie żyje tylko tym, że stracił rodzinę? - znowu spojrzał na niego wbijając uważnie w niego wzrok. - Zapomnij o tym i zajmij się tą dziewczyną - mruknął i odwrócił się do drzwi.

Miał dosyć tej sytuacji z Hogsmeade. Może źle na to patrzył, bo nikogo tam nie stracił, ale sam fakt. Nie chciał się w te sprawy mieszać. To było tak cholernie męczące i wkurwiające, że miał ochotę coś rozpierdolić. Tym cosiem byłby Martin, ale nic nie zrobił. Stał tyłem do niego, a przodem do drzwi.
Kolejny błąd.
Facet był obcym facetem, który właśnie zaciągnął go do mieszkania, a Ven go nie znał. Mógł w każdej chwili zginąć, ale czy to go obchodziło? Nie bardzo. Wolałby zginąć i byłoby dobrze. Nikt by o nim nie myślał, nikt nie tęsknił, nikt nie szukał. Byłby z dala od frajerów. Cicho westchnął. Egoistyczna myśl, ale sam nie miał odwagi się zabić. Coś go przed tym powstrzymywało. Trzymało go za ubranie, aby nie skakał i się nie zabijał. Jakby jeszcze nie była na to pora.
BUM.
Drgnął na samo to słowo. Mimo, że to co wydarzyło się między nim, a rzekomo przedstawicielem BUMu było dawno, nadal pamiętał to tak jakby było wczoraj. Całe jego ciało się spięło, mięśnie napięły gotowe do ataku, ucieczki? Nie był pewny, ale od tej pory nie ufał nikomu z Ministerstwa, a zwłaszcza BUMowi.
- Nic nie wiem. Jestem tylko barmanem. Co mogę wiedzieć na temat takich spraw? Ja tylko potrafię zmieszać alkohol i sprzedać, nic więcej - odpowiedział chłodno i odwrócił się w jego sprawę. Mógłby mu powiedzieć o tamtym człowieku, który go napadł, ale nie pamiętał jego imienia. Nie potrafił go sobie przypomnieć, mimo że miał jakiś cień w głowie. - Ale możesz przyjrzeć się trochę bardziej BUMowi. Pracuje tam podejrzany typ, ale niestety nie powiem ci zbyt wiele na ten temat, bo najzwyczajniej na świecie nie pamiętam jego imienia - mruknął. - To wszystko, czy nadal masz zamiar mnie tu trzymać? I czemu akurat mnie o to pytasz? Przypadek, czy znasz mnie skądś? - przyglądał się mu uważnie.

Prychnął na jego słowa. czy on mu wyglądał na jakąś moherową babcie, która będzie podsłuchiwać rozmowy innych, bo chce dużo więcej wiedzieć o swoich sąsiadach? Ven miał wszystkich gdzieś, nie obchodziło go życie innych, on miał własne życie, w którym i tak wiele się pierdoliło, a on nie wiedział co robić, aby się utrzymać na powierzchni.
- Nie interesuje mnie to co mówią ludzie w barze. Po co mi informacje, których i tak nie będę miał po co wykorzystać. Czasami słucham, czasami mówię, ale zwykle rozmawiają ze mną upici faceci z rezygnacją do życia lub kobiety, które szukają rozrywki. Nic więcej - prychnął i cicho westchnął.
On sam też by zapalił, ale nie zwykł częstować innych swoimi papierosami. On na nie zarobił, on je kupił i nie miał zamiaru komuś oddawać część swojej pensji.
- Nie wiem, nie pamiętam jego imienia, a z tego co wiem nazwiska nie podawał - mruknął przeczesując włosy. Cicho westchnął. Co on tu robił? Rozmawiał z obcym facetem o kimś, kogo uznawał za koszmar. Miał nadzieję, że faceta już nie ma. Mówił wtedy coś o ślubie, może wyjechał? - Był z Rosji, ale nic więcej nie powiem. Miałem zapomnieć, więc nie pytaj o to zdarzenie. Dla mnie był... inny, ale dla ciebie może być zwykłym gościem - mruknął. - I nikomu nie mów, że rozmawialiśmy, że w ogóle wspominałem... o nim - mruknął.
Miał zapomnieć, a skoro miał zapomnieć - nie miał nikomu mówić, ale nie wiele powiedział i nie powie już więcej. Usiadł z powrotem na fotel i zamknął oczy. Boże, dlaczego to akurat jego spotykają tak dziwne historie. Czuł się jak pieprzony bohater, pieprzonej książki, którą pisze jakaś fanatyczka nie wiadomo czego. Prychnął cicho i spojrzał na niego.
- I to, i to - wziął szklankę i wychylił całą zawartość. Oparł się z powrotem o fotel i cicho westchnął. To miało zdecydowanie dziwny smak jak na alkohol. - Co to w ogóle jest? - zapytał wskazując szklankę. Dziwnie się czuł. Przeczesał włosy przy okazji przejeżdżając dłonią po twarzy.

Westchnął ciężko i sięgnął po papierosa, którego zapalił różdżką. Spojrzał na mężczyznę i cicho mruknął niezadowolony z obecności w tym miejscu. Wziął od niego wycinek z gazety i spojrzał na zdjęcie. Starał się nie drgnąć widząc tam tego gościa. Westchnął ciężko.
- Nie pamiętam jego nazwiska. Przedstawił mi się z imienia, ale go nie pamiętam. Miałem wtedy wypite - nie miał zamiaru mu wszystkiego mówić. Nie był idiotą, który wypierdoli potok słów, a potem jeszcze zostanie zabity w jakimś zaułku, bo powiedział zdecydowanie za dużo.
Mógł się przyznać otwarcie, przed sobą, że bardziej bał się tego gościa z baru niż tego lalusia przed nim. Pociągnął głęboko do ust dym z papierosów i uśmiechnął się błogo. Tak, to jest coś, czego potrzebował. Zamruczał cicho i zaczął delektować się trującym, duszącym dymem tytoniu. Mała, szkodliwa rzecz, a tak cieszy - kto by pomyślał. Przeczesał swoje włosy i zagryzł wargę. Zawsze tak robił, gdy o czymś myślał. Zaczął skubać ją zębami i spojrzał na swojego rozmówcę.
- Po co ci ta wiedza? Co się tam wydarzyło, że zostałeś zmuszony porwać przypadkowego faceta z ulicy? Co jeśli byłbym jakimś obcokrajowcem, który nawet angielskiego nie rozumie? - zapytał uważnie lustrując jego zachowanie. - W ogóle przemyślałeś to, co zrobiłeś? Czy ty w ogóle myślisz? Wiesz czego szukasz? Skąd wiesz, że to co powiedzą inni ludzie jest istotne? - mruknął cicho.

Jebnijmnie. Hit me.
To chyba był on, ale nie chciał mu tego powiedzieć. Miał zapomnieć, więc zapomni. Pokręcił głową.
- Mówię przecież, że nic nie pamiętam - prychnął i spojrzał na alkohol. Miał dziwny smak, a Ven tego nie lubił. Ogólnie nie lubił alkoholu, dziwnie po nim reagował. - Może on, nie jestem pewny. Możesz się go zapytać - wzruszył ramieniem. - Jesteś chyba wprawiony w porywaniu ludzi - kąciki ust wygiął w złośliwy sposób.
Prychnął na jego reakcję. Co go to obchodziło, że Ministerstwo sobie ni radziło. On nie miał z tym nic wspólnego. Jeśli zginie to cóż, tak miało być. Nie miał tez o kogo się martwić. W końcu jest wiecznie sam.
- I co, jak znajdziesz winowajcę tego zamieszania to co zrobisz? Zabijesz tą osobę? oddasz w ręce nieudolnego Ministerstwa? Wyglądasz mi na jakiegoś kretyna, a nie tajniaka, a jak przeszkadza ci system bezpieczeństwa Brytanii to czemu nie wyjdziesz? Na świecie masz wiele innych miejsc, w których możesz się osiedlić i żyć bezpiecznie -zauważył. - Ile razy już porwałeś przypadkowe osoby z ulicy? Ile przypadkowych osób tak nachodzisz? To wszystko nie ma sensu - prychnął. - Mogłem być osobą, której rok nie było w kraju i nic nie wiedział, że był jakiś marsz wziął szklankę i napił się tego alkoholu, ale skrzywił się z powodu tego brzydkiego smaku. Zaciągnął się papierosem, aby zatuszować ten smak.