Uśmiechnęła się delikatnie na kolejną wzmiankę o egzaminach. Zgadzała się z tym całkowicie, wiedziała bowiem, że niektórzy nauczyciele układali pytania tak, by jak najwięcej uczniów oblało testy. Ona nigdy nie miała z tym problemów, bo wiedzę teoretyczną przyswajała bardzo szybko, jednak rozumiała, że inni mogą mieć z tym problemy. Z drugiej strony, duża część uczniów nie umiała nawet najłatwiejszych podstaw i o ile problem z jednym, czy dwoma przedmiotami wydawał jej się normalny, o tyle brak umiejętności ze wszystkiego był dla niej już tylko czystym lenistwem.
Rozmowa o nauce była bardzo neutralna i pozwalała jej powiedzieć, co myśli, ale nie wchodziła na żaden prywatny grunt, więc była po prostu idealna do tego, by ją pociągnąć. Wszyscy w szkole wiedzieli, że była kujonką i spędzała masę czasu na czytaniu, zapamiętywaniu i robieni dodatkowych zadań. Nikt natomiast nie wiedział o jej problemach nie związanych ze szkołą i chciała, żeby tak zostało. Ojciec jasno wyrażał swoje zasady i to, czego po niej oczekiwał, dlatego też nie śmiałą się nikomu zwierzyć. Nawet profesor Bułhakow dostał tylko marny zarys i to w chwili, gdy przypadkiem jej się to wymsknęło. Jeżeli on nie wiedział, tym bardziej nikt inny nie miał prawa.
- System edukacji nie jest idealny, to fakt. Po trzecim roku sami możemy decydować o tym, na jakie zajęcia chodzimy, więc tak, wtedy oficjalnie kończy się etap wiedzy ogólnej i każdy z nas sam wybiera to, czego chce się uczyć. - Zaczęła, co chwila robiąc kilka sekund przerwy, jakby starała się dobrać słowa w jak najlepszy sposób. Każdy, kto ją zna wie, że często zdarza jej się chlapnąć po prostu coś, czego nie powinna.
- Dla mnie jednak to trochę za mało. Chcę wiedzieć więcej, zawsze można dowiedzieć się czegoś nowego. Czegoś, o czym nie miałeś pojęcia. I to jest według mnie najlepsze w nauce. - Zaczęła po czym wysłuchała reszty jego wypowiedzi. Zmarszczyła brwi, bo ona właśnie wolała przedmioty teoretyczne, jak historia magii, o której powiedział, że jest nudna. Westchnęła i odezwała się dopiero, gdy skończył.
- Zaklęcia są ważne w świecie czarodziejskim, to fakt. Ale z historii można nauczyć się wielu ważnych rzeczy. Przez to, że tak mało osób się tym interesuje, ludzie wciąż popełniają te same błędy. Starożytne runy to nie tylko zaklinanie talizmanów, w których działanie nie wszyscy wierzą, ale także sposób szyfrowania wiadomości. Czasem taka umiejętność może się przydać. Z wróżbiarstwem nie będę się kłócić, bo i tak pewnie nie dasz się przekonać. Zwłaszcza, że jest to dziedzina, w której i tak ufałabym tylko prawdziwemu jasnowidzowi. Mimo wszystko, czasem jest całkiem przydatne. Przyszłość jest dla nas bardzo zamgloną rzeczywistością, a to, co możemy z niej wyciągnąć to zazwyczaj po prostu znaki, które możemy, choć nie musimy wykorzystać. Często też nie potrafimy ich nawet zinterpretować. - Mówiąc to poczuła, jak coś zaciska się jej na żołądku. Czy to możliwe, że przez cały ten czas, całe pół roku odkąd pojawiły się takie same sny, nie pomyślała o tym, by sprawdzić to wszystko w senniku? Jak mogła być taka głupia? Tutaj rozprawiała o tym, że trzeba umieć odczytywać znaki, a sama mogła przegapić ich aż tyle! Chciała uderzyć się w czoło, jednak w ostatniej chwili opanowała tę potrzebę.
- Hmm? Ach, nie. Po prostu właśnie dotarło do mnie, jaka byłam głupia. - Powiedziała całkiem szczerze i westchnęła z dezaprobatą dla samej siebie.