Sobota, 7 maja 1934r. godz. 11:00

Podczas gdy w Londynie lało jak z cebra, w Holyhead nie było na niebie ani jednej chmurki. Słońce świeciło mocno, ogrzewając wszystkich zjeżdżających się na Pokaz Smoków, wydarzenie od dawna wyczekiwane przez wszystkich miłośników tych wielkich, potężnych stworzeń. Widowisko miało się odbyć w marcu, jednak problemy z dogadaniem się na linii Wielka Brytania - Rumunia, późniejsze morderstwa w czarodziejskich wioskach, aż wreszcie kwietniowe wydarzenia w Hogsmeade skutecznie odciągały wszystkich od pokazu. Wielu czarodziejów oddało bilety, jeszcze inni atakowali Ministerstwo za sam pomysł organizowania wydarzenia społecznego, na którym miało się pojawić tak wiele osób. Nikt, naprawdę nikt, nie podniósł się jeszcze po marszu ROMu i wszyscy czuli, jak na samą myśl o tym chodzą im po plecach ciarki.
Ostatecznie jednak organizatorzy postanowili nie rezygnować z okazji i pierwszy raz od dziesięciu lat zorganizowali pokaz. Stało się tak tylko i wyłącznie, dzięki zapewnieniom biura aurorów, które postanowiło ten pokaz ochraniać. Było to wynikiem porozumienia, jakie załatwiła pracownica Departamentu Międzynarodowej Współpracy Czarodziejów - @Jasza Komarov, która sama, we własnej osobie miała tegoż dnia nadzorować przygotowania i sam pokaz, w rozmowie z zastępcą kierownika aurorów. @Alistair Prewett z powodu wewnętrznych prac biura nie mógł się tego dnia zjawić na wydarzeniu, jednak jak obiecał, tak się stało. Jako pierwsi na pokaz dotarli więc aurorzy - @Corvinus Flint, @Lawrence Mundy oraz sam kierownik - @Victor Shacklebolt. Ich obecność jednak nie uspokoiła zbyt wielu gości, którzy oddając bilety byli świadomi tego, że oddział aurorów odpowiadał także za bezpieczeństwo cywili na marszu. Jak się skończyło - wiedzieli wszyscy. Panowie mieli czas na to, by rozejrzeć się po placu i trybunach. By zajrzeć do namiotów, w których przygotowywali się wszyscy trenerzy smoków, a także by podejrzeć klatki z ogromnymi stworzeniami z całego świata.
Na miejscu pojawili się także stróże prawa mniejszego kalibru. Brygada Uderzeniowa dostała bowiem cynk o tym, że gdzieś podczas pokazu ma dojść do przekazania smoczego jaja, przemyconego jeszcze w lutym. Jaja, po którym zaginął słuch i BUM bezskutecznie szukał go przez tych kilka miesięcy, wiele razy przeszukując najbardziej podejrzane speluny Śmiertelnego Nokturnu w Londynie. Na miejsce nie przybyło jednak zbyt wielu brygadzistów - po marszu ich szeregi zmniejszyły się o kilka jednostek, jeden dostał awans na aurora, inny postanowił zrezygnować z pracy w terenie. Detektyw śledczy @Jewgienij Bułhakow nadal lizał rany, opłakiwał straconą różdżkę i wraz z Phoebe Forks pracował nad starą, nierozwiązaną sprawą, która przywiodła kobietę do londyńskiego oddziału brygady. Z tego też powodu, na miejscu pojawił się tylko Daniel Campbell z jego tymczasowym partnerem - Theodorem Benettem.

Do rozpoczęcia pokazu pozostała godzina.

Wchodząc to tego tematu oświadczasz, że na czas trwania pokazu nie rozpoczynasz żadnych nowych sesji (nie licząc myślodsiewni i sesji mających miejsce przed wydarzeniem).

Pokaz smoków. Interesowało go to jak zeszłoroczny śnieg. Martin wybrał się do Holyhead nie na pooglądanie olbrzymich stworów, lecz czarodziejów z Ministerstwa. Kto wie, może nawet pojawi się ktoś z grupy czarnoksiężników?
Minął miesiąc od tragedii w Hogsmeade, a Martin nie posunał się w śledztwie ani trochę. Zdołał tylko zrobić listę podejrzanych na podstawie kilku numerów Proroka Codziennego. Było to naprawdę niewiele. Jego spacery po Londynie również nie pomogły, aczkolwiek dzięki poznanemu na jednym z nich mężczyźnie, Martin dowiedział się o dzisiejszym wydarzeniu pełnym aurorów i BUMowców. Nie mógł wymarzyć sobie lepszej soboty.
Sue chcąc dobrze się przygotować na wyjazd, douczył się właściwie tylko jednego zaklęcia. Ze zdziwieniem stwierdził, że opanował wszystkie przydatne. Oczywiście zawsze mógł się deportować, gdyby zrobiło się nieprzyjemnie.
Ubrany w swój niewyróżniający się płaszcz i kapelusz stąpał ostrożnie po okolicy. Nie było jeszcze wielkiego zgromadzenia, dlatego przyspieszył kroku, aby wyłapać te twarze, które już się pojawiły. Jego żołądek momentalnie wykręcił koziołka, gdy wzrokiem napotkał Mundiego i Shacklebolta. Ten pierwszy obecny był na Marszu, zaś drugi był szefem aurorów. Na początku miał ochotę podejść do nich i zabić gołymi rękoma, ale szybko opanował tą chęć. Zniszczyliby go nim tylko by wyciągnął ręce z kieszeni. Skręcił więc idąc dalej. Oj zapaliłby.

Do rozpoczęcia wydarzenia było jeszcze dużo czasu, toteż na miejscu obecni byli przede wszystkim organizatorzy i ochrona w postaci aurorów. Lawrence i Victor rozglądali się uważnie, zatrzymując swoje spojrzenia na straganach, przy których praca wrzała. Mniej lub bardziej podejrzani wystawcy krzątali się wokół swoich małych stoisk, namiotów i stołów, na których można było znaleźć tak naprawdę wszystko - od jedzenia, w skład którego wchodziły tęczowe watki, karmelowe muchy, lukrowe glizdy i - uwielbiane przez dzieci - smocze oczy w pudrze, przez tandetne figurki i podrobione smocze jaja aż po artefakty, których zdobycie musiało być celem niejednego kolekcjonera. Wokół jednak nie było nikogo podejrzanego, a pracujący przy rozstawianiu namiotów ludzie krzątali się, biegając tak naprawdę w kółko i walcząc z wszelkiego rodzaju niepomyślnościami. Straganom przyglądała się także panna Benoit, której wprawione oczy wypatrywały tylko tego, co chciała znaleźć. Szybko więc omijała wszelkiego rodzaju zabawki, latawce, wachlarze zdobione najróżniejszymi malowidłami - w większości przypominającymi właśnie smoki z całego świata. Na chwilę obecną nie udało jej się znaleźć tego, czego szukała.
- Może w czymś pomóc? - Jeden ze sklepikarzy, siwy i zgarbiony dziadek nachylił się w jej stronę z delikatnym uśmiechem.
To wszystko działo się także pod czujnym okiem panny Komarov, której poziom stresu musiał tego dnia skoczyć do granic możliwości. Zostawiona przez szefową, zajętą wieloma innymi sprawami Ministerstwa, sama - a przecież była zwykłą sekretarką - miała przypilnować Pokazu Smoków. Nadzorowanie postępów szło jednak przyjemnie, bo do tej pory nie napotkano żadnego problemu. Z resztą, na chwilę obecną nie spodziewano się niczego gorszego od masy oddanych biletów, przez co trybuny w niektórych miejscach zapewne będą prześwitywały pustkami.
- Panno Komarov, potrzebujemy pani. - Wypowiedziane zdanie musiało obić się bardzo wyraźnie o uszy Rosjanki i wywołać kolejną falę stresu. - Panowie z Rumunii jeszcze nie dotarli, nie mamy z nimi żadnego kontaktu i nie za bardzo wiemy, co w takiej sytuacji robić. - Niziutka, wystraszona kobieta patrzyła na Jaszę z nadzieją, jakby ta miała rozwiązać kłopot, którym był brak ludzi - i smoków - będących tak naprawdę główną atrakcją wieczoru. Do rozpoczęcia pokazu było jeszcze ponad czterdzieści minut, choć pierwsi goście zaczęli się już pojawiać.
Reszta gości w tym momencie nie miała jeszcze za bardzo, co robić - jedyną opcją były stragany z bibelotami i jedzeniem. Dobrym pomysłem byłoby także schowanie się w cieniu, bo słońce świeciło bardzo mocno sprawiając, że każdemu robiło się gorąco. Każdy podmuch delikatnego wiatru był na wagę złota i nikt nie śmiałby umniejszyć jego roli tego dnia.