Amelia uśmiechnęła się do Jaszy uspokajająco i poklepała ją po ramieniu. Miała za sobą wiele takich imprez i mało rzeczy było jej strasznych. Zawsze coś się działo i zawsze ktoś dawał ciała, więc nie było to coś, z czym nie mogły sobie poradzić. Wysłuchała panny Komarov i pokiwała głową.
- Być może coś im przeszkodziło i niebawem dotrą na miejsce. Jeżeli tak się nie stanie - po prostu ich pominiemy. To już nie do końca będzie nasza wina. - Odetchnęła głęboko i zaśmiała się pod nosem. - Wszyscy straganiarze już są. Z resztą, ich nieobecność działałaby jedynie na ich niekorzyść, bo pojawienie się tutaj wiąże się z oczywistym zarobkiem. - Uspokajający głos kobiety zdawał się łagodzić nerwy Jaszy. Cała rozmowa była oczywiście słyszana przez panów, którzy użyli Suspensorius. Tylko, czy któregoś z nich to w ogóle obchodziło?
Martin postanowił nie drążyć już więcej tematu marszu, przynajmniej nie na głos. Ruszył przed siebie, spacerując wokół barierek. Z początku nie widział niczego, dopiero gdy się do nich zbliżył dostrzegł - za tłumem ludzi - potężnego, zielonego smoka. Na szyi i w kilku innych miejscach miał łańcuchy, które trzymane były przez trzech trenerów. Oswajaczy smoków, którzy brali pieniądze za tak bestialskie traktowanie tych... bestii. Dopiero po kilku chwilach oderwał wzrok od stworzenia i ruszył dalej, niemal wpadając na Jaszę. Czy dowiedział się czegoś szczególnego? Jeszcze nie, ale wszystko przed nim.
Sophia i Inès stały dużo dalej od areny. Panna Templer słyszała wszystko, jednak nie ruszyła się w żadną ze stron. Robiąca zakupy kilka stoisk dalej Benoit doszła do porozumienia z kupcem, który uśmiechnął się szeroko, zadowolony z transakcji. Nie zwrócił uwagi nawet na to, w jaki sposób kobieta obliczała pieniądze. Zapakował figurki w szary papier i wymienił na monety.
- Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś przyjdzie nam robić interesy, panienko. - Mówiąc to, wcisnął jej w dłoń białą, pomiętą karteczkę i mrugną uroczo. Miłą atmosferę zrujnował potężny huk dobywający się zza pleców właścicielki czarnomagicnzego sklepu. Zaraz potem można było usłyszeć jakieś głosy, krzyki i przede wszystkim - dźwięki rzucanych zaklęć.

Udało mu się dojść do kobiet, które zdążył usłyszeć już wcześniej. Nie interesowało go to, o czym gadały. Zerknął krótko na namioty za nimi. Raczej tam nie mógł iść.
Wtem usłyszał wybuch i żołądek podskoczył mu do gardła. To ta chwila, w której mógłby rzucić kruci we wszystkich wokół, gdyby je znał. Odwrócił się gwałtownie, a jego stan napięcia spotęgował stojący przed nim Mundy. Nie ważne, czy się patrzył na Martina, czy stał tyłem, Sue zdecydował się ominąć go. Okrążając trybuny rozglądał się za źródłem hałasu. Pierwotnie chciał w nie wejść, ale nie był pewien, czy wśród ludzi nie wybuchła jakaś panika i nie będą robić zbyt wielkiego zamieszania, a było tam stosunkowo ciaśniej niż przy straganach.
Stanął w pobliżu miejsca, w którym przynajmniej chwilę temu stał Victor, rzucając swoim groźnym spojrzeniem wszędzie. W każdej chwili był gotowy do obrony, ucieczki, albo nawet ataku. Ale teraz jeszcze niczego nie wiedział, nie miał więc żadnych planów. Aczkolwiek w głowie rodziła mu się już pewna myśl...

W części całego terenu pokazu, w której siedziała Jasza nie działo się nic niepokojącego. Prawdę mówiąc, wiało nudą, choć stres, wywołany jeszcze kilkanaście minut temu wciąż był wyczuwalny w powietrzu. Znajdujący się obok kobiet organizujących wydarzenie Mundy spoglądał z boku na odbywający się bez większych przeszkód show. Smoki tańcowały w powietrzu tak, jak zagrali im ich trenerzy. Wyglądało na to, że nic złego się na tym pokazie nie stanie.
Niestety, grupa znajdująca się po przeciwnej stronie trybun musiała mieć w ten chwili zupełnie inny pogląd na tę sprawę. Po ogromnym huku, który podniósł na nogi nawet siedzącego spokojnie na wyznaczonym miejscu Corvinusa, zobaczyć można było kłęby kurzu unoszące się w powietrzu. Dźwięk rzucanych zaklęć dudnił w uszach każdemu, kto znalazł się dostatecznie blisko. Inès, ze względu na pozycję będącą najbliżej źródła hałasu mogła jako pierwsza ujrzeć, co go spowodowało. BUMowiec, który jakiś czas temu przebiegł za jej plecami pojedynkował się na zaklęcia z dwójką, ubranych na czarno postaci. Mieli zakryte chustami twarze i ciężko było rozpoznać nawet ich płeć. Zbliżali się niebezpiecznie w stronę straganu, przy którym stała panna Benoit. Sophia musiała pożałować użycia Suspenosrius akurat w tym momencie, bo znajdowanie się tak blisko huku sprawiło tylko, że przez dobrych piętnaście sekund miała wrażenie, że popękały jej bębenki w uszach.
Trzymający rękę na pulsie Victor zbliżył się do źródła hałasu w kilka sekund po tym, jak zza trybun wybiegli ich sprawcy, wraz z walczącym z nimi BUMowcem. Martin, który jeszcze kilka chwil temu przyglądał się pokazowi po przeciwnej stronie trybun, tknięty nieznanym sobie uczuciem niepokoju ruszył w stronę, z której dopiero co przybył i ponownie znalazł się nieopodal wejścia na teren wydarzenia. Z odległości tej był w stanie usłyszeć dźwięk rzucanych zaklęć, nie był w stanie jednak dostrzec, co się dokładnie działo.




MACIE 48 GODZIN NA ODPIS, PO TYM CZASIE POJAWI SIĘ KOLEJNY POST ADMINISTRATORA FABULARNEGO.

W Martinie zawrzało. Znowu coś się wydarzyło podczas imprezy publicznej i znowu pod nosem ludzi z ministerstwa. Zaklął pod nosem. Czy naprawdę te patałachy nie potrafiły wszystkiego dopilnować? Bo nie sądził, że to jakaś sprzeczka sprzedawcy z klientem. Byle kto nie walczyłby pod nosem BUMowców i aurorów. To mogło być coś zorganizowanego...
Sue rozejrzał się zaciskając dłoń mocniej na różdżce. Może to wszystko ma za zadanie odwrócenie uwagi? No tak. Teraz ktoś może dobrać się do smoków. Dostrzegł Shacklebolta. Niech pokaże, na co go stać. Martin mimo wszystko postanowił chociaż w niewielkim stopniu zaufać jego stanowisku. Jakoś je musiał zdobyć. Tymczasem jego płochliwy wzrok padł na kobietę, z którą niedawno rozmawiał. Była na marszu. Musiał ją chronić. Podszedł więc do niej szybko.
- Musi pani stąd uciekać - powiedział do niej chaotycznym głosem łapiąc ją za ramię i starając się być przy tym delikatnym. Jednocześnie jego głowa rozglądała się na wszystkie strony, a uszy nasłuchiwały. Musiał być czujny. Skoro coś się zaczęło, to z całą pewnością się rozwinie. - Protego - machnął na wszelki wypadek różdżką w stronę zamieszania, aby zapewnić sobie i kobiecie minimalną obronę w postaci tarczy. Miał nadzieję, że słabsza wersja zaklęcia wystarczy. Nie chciał też wychodzić na paranoika... cóż, i tak nim był.