Zamieszanie wywołane pojawieniem się dziwnych ludzi obecne było tylko po tej części pokazu. Teren był tak duży i rozległy, że znajdujący się po przeciwnej stronie czarodzieje nie mieli o niczym pojęcia, bo i nie mieli specjalnej okazji ani usłyszeć, ani zobaczyć dziejącego się zdarzenia. Martin osłonił siebie i Sophię. Tymczasem Victor postanowił być bohaterem i... Tylko jedna z  rzuconych Drętwot w ogóle się udała. Niestety, napastnik zdążył się już zorientować w jego zamiarach i rzucił skuteczne Protego, dzięki któremu uniknął zdrętwienia całego ciała. Obierając za cel szefa aurorów, wycelował swoją różdżkę w niego i rzucił w niego Conjunctivitis. Tymczasem jego kolega, trzymający w rękach spore zawiniątko rzucił w BUMowca Drętwotą.




MACIE 48 GODZIN NA ODPIS, PO TYM CZASIE POJAWI SIĘ KOLEJNY POST ADMINISTRATORA FABULARNEGO.

- Im?
Rzucił spojrzenie na walczących, którym coś nie szło. Wśród nich był Shacklebolt.
- Cholerny auror, kurwa - splunął pod nogi (tak, żeby nie trafić kobiety). - Nie radziłbym pani się w to mieszać. Na moje oko to z obu stron czeka na panią niebezpieczeństwo.
Wpatrywał się w ten festiwal nieudanego zaklęcia z kurwikiem w oczach. Narastała w nim złość. Czy marsz ROMu też tak wyglądał? Naparzali się kijkami krzycząc losowe wyrazy, aż w końcu ktoś przypadkowo podpalił piaskownicę?
Najchętniej by ich wszystkich wysadził. Ale coś go powstrzymywało. W jego głowie wciąż latało jedno pytanie.
Czy ci ludzie mają coś wspólnego z marszem ROMu?
Czy to ktoś od nich był bezpośrednią przyczyną tragedii?
- Niech pani się z tego miejsca nie rusza, albo najlepiej ucieka - powtórzył. Czuć można było narastającą w jego głosie agresję. Musiał się dowiedzieć, kim są ci ludzie, a z tymi cholernymi aurorami to się nie uda. Stuknął lekko różdżką w udo rzucając na siebie zaklęcie Kameleona, po czym ruszył w stronę zamieszania tak, żeby mieć bliżej napastników, jednak wciąż był od nich dalej niż Victor.
-Impedimenta - rzucił na czarnoksiężnika, z którym walczył auror, a następnie robiąc kilka kroków w bok, rzucił to samo zaklęcie w drugiego z nich. Po tym również przeszedł się trochę, szczególnie, jeśli zaklęcia nie wyszły. Nie chciał być łatwym celem.

Zamieszanie zaczęło się robić coraz większe. Pierwszy z napastników, ten który toczył pojedynek z Victorem, zaklął siarczyście, gdy nie udało mu się zaklęcie i pognał za chowającym się szefem aurorów. Szefowi biura udało się rzucić Drętwotą w przeciwnika i sparaliżować go na kilka chwil. W tym samym czasie dopadło go także rzucone przez używającego zaklęcia kameleona Martin zaklęcie spowalniające sprawiając, że każdy jego ruch był dużo wolniejszy, a przeciwnicy mieli czas na reakcję. Tymczasem BUMowiec oberwał zaklęciem od walczącego z nim zakapturzonego czarodzieja. Ale i jemu na pomoc przyszedł Martin, spowalniając i tego z niegodziwców. Sophia również nie zamierzała stać z boku. Spotęgowała spowolnienie swoim immobilusem, a potem wytrąciła mu różdżkę za pomocą Expelliarmusa. Na koniec unieruchomiła go za pomocą Drętwoty. Zdecydowanie dobrze, jak na osobę, która w terenie była zaledwie trzeci raz... I tym razem wcale nie była w pracy!




MACIE 48 GODZIN NA ODPIS, PO TYM CZASIE POJAWI SIĘ KOLEJNY POST ADMINISTRATORA FABULARNEGO.

Zdążył usłyszeć, że kobieta jest z BUMu. Skręciło nim to. Chciał się cofnąć, złapać ją i deportować do mieszkania. W celu przesłuchania oczywiście. Ale wciąż istniał cień nadziei, że obecni tu napastnicy również mają coś wspólnego z marszem. A ich trudniej złapać niż kobietę.
Zaklęcia mu wyszły, cóż, żadna nowość. Spowolnił napastników.
Dostrzegł, że kobieta jednak rzucała jakieś zaklęcia i o dziwo trafiony nimi napastnik został rozbrojony. Tego się nie spodziewał.
- Expelliarmus - rzucił na tego, który jeszcze magiczny patyczek posiadał. Jeśli nie wyszło, powtórzył zaklęcie. A potem postanowił zebrać różdżki złych panów... I co? Co teraz zrobi?
Z całą pewnością będzie ostrożny. Nigdy nie wiadomo. W dodatku ciągle w ruchu, chociaż z różdżkami w łapach nie będzie tak łatwo.
Oh. Właściwie mógł je przekazać Sophii. Może uda mu się zdobyć tym jej zaufanie. Skierował się więc w jej stronę.