Kane mruknął ponuro. Różdżka nie chciała być mu posłuszna, a więc musiał mieć swoją. Użyje zaklęcia accio, aby ją przyzwać, potem zakończy żywot tej wiedźmy i ucieknie.
- Accio moja różdżka! - krzyknął czarodziej. Marzył o tym, aby jego różdżka wróciła do jego dłoni i znów niosła śmierć.
Następnie, jeśli odzyskał swoją własność, to podszedł do kobiety i spróbował skręcić jej kark. Miał nadzieję, że ma odpowiednią siłę, aby wykonać egzekucję.

The member 'Kane Griffin' has done the following action : Rzut kością

#1 'KOŚĆ K20' : 16

--------------------------------

#2 'KOŚĆ K20' : 11

Zadowolony z siebie czarodziej schował obie różdżki do wewnętrznych kieszeni płaszcza. Niezły łup jak na pierwszy pojedynek od bardzo dawna. Chociaż tego nawet nie można było nazwać pojedynkiem. Po prostu Kane miał szczęście, iż jego była oponentka nie zwróciła uwagi na to, co robił.
Mężczyzna starł rękawem bluzki dziewczyny krew z jej twarzy, a następnie podniósł ciężkie ciało i przekroczył próg prowadzący na zaplecze. Następnie ułożył martwą kobietę na krześle jakoby zasnęła, starając się ukryć rękaw poplamiony krwią i złamany nos. Wyciągnął swoją różdżkę.
- Accio galeony z apteki! - mruknął, mając nadzieję na łatwy łup. Następnie ruszył na zaplecze, aby się po nim nieco dokładniej rozejrzeć.

The member 'Kane Griffin' has done the following action : Rzut kością

'KOŚĆ K20' : 9

Zadowolony czarodziej włożył pieniądze do kieszeni płaszcza. Następnie rozejrzał się po zapleczu.
Faktycznie, było tu pusto. Kilka cokolwiek wartych przedmiotów, które jednak nie stanowiły większego zarobku - reszta to zwykły syf. Kane wolał zostawić je na miejscu. Nie było tu nic wartościowego. Przynajmniej dla niego.
Obejrzał się po aptece. I jak on niby miałby cokolwiek stąd wynieść, unikając podejrzeń przechodniów? No właśnie, nie udałoby mu się.
Wracając, Kane skierował różdżkę na dziewczynę i mruknął:
- Enervarte. - miał nadzieję, że uleczy to rany dziewczyny i nie będzie wyglądać ona na pobitą przez napaść. Następnie, jeśli mu się udało, wyszedł ze spokojem z apteki.
[jeśli się udało, ZT]

The member 'Kane Griffin' has done the following action : Rzut kością

'KOŚĆ K20' : 4

Szlag by to. Nie o to chodziło. Jego różdżka była mu wierna, jednak często miała fanaberie płatania mu figli. Ponownie skierował na dziewczynę różdżkę.
- Enervarte. - dopiero teraz przypomniał sobie, że został pokąsany przez nietoperze. Gdyby wyszedł tak z apteki, ludzie zaczęliby się zastanawiać. Na siebie również skierował różdżkę i mruknął "Enervarte". Miał nadzieję, że tym razem pieprzone zaklęcie zadziała.
Kane prowadził regularnie dziennik. Takie hobby. Wyjął go z kieszonki razem z piórem, napisał notatkę i schował.
Następnie opuścił aptekę.
[zt]

The member 'Kane Griffin' has done the following action : Rzut kością

#1 'KOŚĆ K20' : 9

--------------------------------

#2 'KOŚĆ K20' : 11

Zostali wezwani. To był już kolejny raz, kolejne morderstwo, do którego został wezwany i sam nie wiedział, czy nadal go to podnieca czy już powoli nudzi. Tak dawno sam nikogo nie zabił, że powoli czuł, jak dziadzieje i to wkurwiało go do granic możliwości. Nie miał zamiaru się zastać tylko dlatego, że pracował w BUMie. Musiał któregoś dnia wyjść na ulicę, zacisnąć dłonie na czyjejś szyi i...
I nie było teraz na to czasu. Ulica Pokątna zawsze tętniła życiem i wydawało mu się to dosyć głupie, by zamordować kogoś właśnie na niej. Albo ktoś był niezłym mistrzem, albo po prostu nie przemyślał wszystkiego i była to zbrodnia całkowicie niezaplanowana. Nie miał jednak zamiaru wyciągać pochopnych wniosków, a na pewno nie wtedy, kiedy jeszcze nie ujrzał ciała. Nie był mistrzem, nie był najlepszy w tym fachu, nie miał rentgena w oczach. Ale miał coś innego - instynkt zabójcy. Sam wielokrotnie odbierał życie tylko po to, by zadowolić własne ego, bądź najzwyczajniej w świecie zatuszować różnego rodzaju niesnaski.
Tego dnia towarzyszył mu Lawrence Mundy, z którym od czasu do czasu chadzał na ognistą po pracy. Giena miał o nim całkiem dobre zdanie, choć facet był nad wyraz... praworządny. Wolał więc przy nim nie wyskoczyć z niczym podejrzanym, bo ten gotów był wsadzić go do więzienia za samą myśl o pedalstwie. A jak wiadomo, w życiu Jewgienija nie kończyło się na myślach.
Po chwili wahania postanowił zabrać ze sobą również stażystkę - @Sophia Templer, która od jakiegoś czasu przypisana była do ich drużyny i uczyła się od nich najważniejszych rzeczy. Umiała już zrobić dobrą kawę, przynieść gazetę i nawet posprzątać z biurka. Gienusza nie mógłby być bardziej zadowolony z pomocy! Niemniej jednak, musiała wreszcie wyjść w teren, a że sprawy nie uznał za niebezpieczną - zabrał i ją ze sobą.
Przedzierał się przez tłum mamrocząc do siebie. Gapie rozstawili się już dookoła apteki, a siedząca przed wejściem kobiecina nie wyglądała najlepiej, to z pewnością ona odnalazła ciało. Kiwnął do niej głową i podszedł bliżej.
- Dzień dobry. Detektyw śledczy, Jewgienij Bułhakow. To mój partner, detektyw Lawrence Mundy i stażystka Sophia Templer. - Przedstawił siebie i swoich towarzyszy. Jak zawsze - objął stanowisko lidera grupy, musiał być przecież najważniejszy.
- Jak mniemam, to pani nas wezwała? Proszę opisać wszystko, co pani wie. - Powiedział ruchem dłoni wskazując Sophii, że ma wyjąć notatnik i zapisać wszystko, co kobiecina powie.

Mundy, mimo że uważał się za de facto lidera, szedł pół kroku za Bułhakovem. Zawsze uważał że skłonności do przejmowania inicjatywy, które Giena przejawia, są godne pochwały, chociaż zazwyczaj także cholernie irytujące. W przypadku śledztw jednak, pozwalał partnerowi robić co chce. Nigdy nie lubił przesłuchiwać świadków, ani pocieszać płaczących wdów, a skoro Giena tak ochoczo prze do pracy, zasłużył sobie na ten zaszczyt.
Przed progiem zatrzymał się na kilka chwil, i spojrzał na szyld nad drzwiami. Martwa była pani Roslin, właścicielka apteki, tak? Z zamyślenia wyrwał go dźwięk dzwonka uderzonego przez otwarte drzwi. Mundy odwrócił się i rozejrzał po ulicy jeszcze jeden raz zanim weszedł do środka. Wyglądało na to że absolutnie nikt na całym świecie, poza brygadą uderzeniową i może tą stałą klientką apteki, nie przejął się dzisiejszą zbrodnią. I pewnie zostanie tak, dopóki jeden z tych kretynów z proroka nie umieści takiej wiadomości na pierwszej stronie. Skorowidz, fala morderstw i uzależnienia od śmiercionośnych prochów. Co za chujowy czas żeby być żywym.
-Suspensorius.-Mruknął Mundy z różdżką wycelowaną w plecy Jewgienieja, próbującego w tym momencie skupić na sobie uwagę świadka. -Suspensorius.-Powtórzył pukając się różdżką w skroń i śmiało wkroczył do budynku wciągając w nozdrza wspaniałą mieszankę zapachów apteki- ziół, krwi, zwłok i kociej kuwety. Przekroczył próg i od razu skierował się w stronę ciała, nie zwracając nawet uwagi na przerażoną kobietę.