Kim jak zawsze była uparta, a przecież była i tak grubo ubrana. Bardziej owinęła się puchatym szlafrokiem, więc nie było tak źle. Usiadła obok nich do stołu i podsunęła Maurycemu kanapki, aby sobie zjadł. W końcu jak już tu był niech coś zje, bo i tak marnie wyglądał. Kim czasami miała w sobie coś z dobrej wróżki, albo mamy. Lubiła pomagać swoim przyjaciołom, czasami nawet dokarmiać.
Spojrzała na zamyślonego Maurycego i jego rozanieloną buźkę. Zaśmiała się cicho i lekko go szturchnęła, aby się obudził ze swojego zamyślenia.
- O czym myślisz Maurycy? - zapytała patrząc na niego wcinając kanapkę i czując ulgę. Jego potworek był zadowolony, bo pochłaniał kanapkę jak nigdy. - Jeśli martwisz się o swoje stanowisko prefekta to się nie martw, nikomu nie powiemy - zrobiła ruch dłonią, jakby zamykała usta na kluczyk. - A teraz pomyśl o tym, że poszedłeś za Peterem, aby mu pomóc, a nie że łamiesz jakieś zasady - przy głaskała mu włosy i zaśmiała się wesoło.
Miała nadzieję, że żaden nauczyciel ich nie przyłapie, bo nie chciała robić kłopotów Maurycemu. Widziała, że zależy mu na stanowisku prefekta. Sama zawsze chciała nim zostać, ale wiedziała jednocześnie, że się nie nadaje. Zbyt często wpada w kłopoty, zbyt często jest za bardzo rozproszona i zamyślona. Kim często zdaje się być osobą nieodpowiedzialną, gubi się w zamku, w którym praktycznie mieszka od 6 lat, więc nic dziwnego, że nie została prefektem.
- Może macie na coś ochotę? - zapytała cicho przy tym ziewając.