Nie miała najmniejszej ochoty na spotykanie się po lekcjach z Marquezem - ostatnimi czasy jej głowę zaprzątały najróżniejsze myśli, a dodatkowy obowiązek, jakim było dla niej dopilnowanie, by młodszy kolega wywiązywał się w powierzonego mu zadania, ani trochę nie zgrał się z nimi w czasie. Była trochę zmęczona, nieco rozdrażniona i skołowana. Tak po prostu, zwyczajnie, przechodziła te swoje ciche dni, podczas których najlepiej było nie wchodzić Isabelle w drogę.
Możliwe więc, że i z tego powodu humor panny Malfoy, mówił sam za siebie. Kwaśna mina coraz częściej gościła na jej delikatnej buzi, a niekoniecznie miłe komentarze, jakie na co dzień zdarzało jej się gdzieniegdzie dorzucić, w tamtym okresie zdecydowanie górowały w wypowiedziach białowłosej. Stąpając cicho po kamiennej podłodze, szła w stronę Pokoju Wspólnego - w miejsce, w którym mieli się spotkać. Cóż, nawet jeśli doprawdy nie miała nastroju do jakichkolwiek spotkań, należało wywiązać się ze swoich obowiązków. Co więcej, czuła się poniekąd tym bardziej odpowiedzialna, ze względu na fakt, iż nie pojawiła się na ostatnim spotkaniu prefektów - a nie była nim przecież ot tak sobie. Nie dano jej tego tytułu za ładne oczy, choć zdecydowanie można było wziąć je pod uwagę...
Gdy przekroczyła próg obszernego, ciemnego salonu, Ururu już tam był. Siedział spokojnie, czekając - i trzeba było przyznać, że dzięki temu poczuła się nieco lepiej. Jakkolwiek absurdalnie to brzmiało, lubiła, gdy to właśnie na nią czekano. Nie odwrotnie, nie inaczej.
— Punktualny. — Rzuciła melodyjnie, podchodząc bliżej Ślizgona. Odgarnęła z piersi gęste pasmo blond włosów, zarzucając je na prawe ramię i w pełnej gotowości stanęła naprzeciw niego. Specjalnie nie przysunęła sobie żadnego krzesła - zamierzała poczekać i sprawdzić, jak wielce jego pisana uprzejmość, pokrywała się z zachowaniem Marqueza wobec niej, w rzeczywistości. — Dobrze. — Po niezauważalnej chwili milczenia, stwierdziła krótko, patrząc mu w oczy.

Pani prefekt ukazała się w końcu. Właściwie nie musiał czekać długo. Nie wyglądała, jakby była w humorze, więc trzeba ostrożnie.
Powiedział co miał powiedzieć, a w odpowiedzi dostał tylko krótkie "dobrze". Nie jest źle. Spodziewał się kolejnego kazania. Może to z powodu jej nastroju? Ale w żadnym razie nie miał ochoty w to wnikać, oczywiście. Nie jego problem, ale też w ogóle go to nie interesowało.
Odruchowo rozejrzał się, czy aby nikogo niebezpiecznego nie było w pobliżu. Oj, jakiś taki nerwowy się zrobił.
Miał jeszcze jedno pytanie.
- Jeśli szanowna pani pozwoli, pragnąłbym spytać o możliwość zdawania pani raportów drogą pocztową. W żadnym bądź razie nie jest to uchylanie się od nadanego mi obowiązku, jednak wydaje mi się wygodniejszym dla pani otrzymanie listu, który mogłaby pani przeczytać o dowolnej porze, zamiast przerywać dotychczasowe czynności i plany w celu odbycia tego jakże krótkiego spotkania - powiedział.
Bardzo mu zależało na jej zgodzie. Po zajęciach często był głodny i automatycznie szedł jeść... poza tym, no właśnie. Jego nieuwaga. O ile zapamiętywanie faktów z lekcji i książek szło mu wspaniale, to pamięć "życiową" miał średnią. Głównie po prostu miał kłopoty z zamyślaniem się, odlatywaniem do krainy myśli lub po prostu zaczytywał się w coś ciekawego zapominając kompletnie o rzeczywistości. A bardzo nie chciał z tego powodu narobić sobie kolejnych problemów. Poza tym dla niego wysyłanie raportu w formie listu także byłoby wygodniejsze. Lubił pisać takowe, a nie często miał okazję. W końcu na dobrą sprawę nie miał znajomych.