O to ja też!

Najpierw było imię. Adara to druga najjaśniejsza gwiazda w konstelacji Wielkiego Psa, pierwszą jeśli może się orientujecie jest Syriusz. Kto widział spis Blacków ten zauważył, że sporo z nich ma imiona odwołujące się do gwiazd lub całych konstelacji (Regulus, Orion, Bellatrix, Andromeda, itd.). Aż się prosiło o bliźniaki z imionami z tej samej konstelacji! Później pogrzebałam trochę w drzewie Blacków (które ma bardzo dużo dat) i wyliczyłam, że najbliższy Syriusz może być co najwyżej jej ojcem i zrobiłam ją bliźniaczką Arcturusa. Z oczywistych powodów Adara musiała być wyklęta przez rodzinę - przecież nie znajdziecie jej na oficjalnym drzewie, widać została wytarta dokładniej niż inni członkowie rodziny. Dopisałam jej więc martwego męża z brudną krwią i łatkę zdrajcy krwi. A potem uznałam, że będzie śmiesznie jeśli okaże się, że ktoś próbuje ją zabić. Szybko wyewoluowała w bardzo kłopotliwą osóbkę i okropną manipulantkę, ale w sumie ją polubiłam. Przez jakiś czas miała mieć wygląd Katie McGrath, ale ta była za młoda i stanęło na Janet Montgomery, którą też kocham całym sercem (swoją drogą, totalnie ktoś mógłby mi zrobić siostrę z wyglądem Katie!). Od początku miała być taką sztywna i karać uczniów za spóźnienia. No i uczyć zielarstwa, bo to obiecałam Kosteczce jeszcze zanim się otwarliście.

Jakiś czas temu zauważyłam też dużo podobieństw między Adarą i jedną z moich pierwszych postaci ever, co szczerze mnie ubawiło. Obie to wyklęte arystokratki, animagiczne wilczyce i kobiety z zamiłowaniem do romansów w kadrze szkoły. No i obie były vice, a potem dyrektorkami w podobnym wieku! Poprzedniczka Ady była jednak starą panną, ex-Gryfonką, aktywną działaczką Zakonu Feniksa z przykrym nawykiem robienia głupot, by ratować innych i wybitną oklumentką. No i sypiała ze Snejpem, więc hell yeah. Mary Sue na sto pro. Na swoje usprawiedliwienie powiem, że to było bardzo dawno temu (i mam nadzieję, że teraz moje postacie są bardziej ludzkie).

Urodziło mi się też pytanie do poprzedniego opisu: BUŁECZKO! Czy jak myślisz o żonie Vakela to widzisz River Song? Bo ja totalnie widzę River Song. I kocham, że nazywa się Małgorzata. Jak mi kiedyś umrze Ada to Ci ją zrobię.

Odpowiem za Vakela - tak, to River Song. XD


Prawdę mówiąc, nie pamiętam już, czemu w ogóle Kaylin powstała. Wiem, że miała mieć twarz Troian Bellisario i być autystyczną Krukonką. Z początku chciałam, żeby była na roku VII, bo tak mi najbardziej pasowała do relacji z Bułhakowem (dla którego w sumie ją robiłam), ale ktoś, nie powiem kto, powiedział "zrób ją na V roku". No i Kaylin w pierwszej wersji była na roku piątym i wyglądała... tak. Była bardziej nierozgarnięta w rozmowach z innymi i ciągle mówiła rzeczy nieodpowiednie. Jej ojciec nie był czystej krwi, matka była mugolką. Od początku chciałam ją zrobić jasnowidzem, ale na forum, na którym grałyśmy Vakel zabrał ostatnie miejsce dla jasnowidzów i nie pozostało mi nic innego, jak zrobić z niej zwyczajne dziewczę. Potem bardzo mocno narzekałam na brak avatarów (bo Troian nie ma zdjęć w blondzie), więc zmieniłam jej face claim na Billie Piper.
A imię i nazwisko Kaylin powstało w 3 sekundy, bo było pierwszą rzeczą, która wpadła do mojej głowy, jak pomyślałam o tworzeniu postaci. No i wyszło moje uwielbienie do y w imionach i podwójnych literach w nazwiskach.

Giena powstał bo miałam parcie na Davida na avatar, a Vakel potrzebował brata, który będzie go gnębić. Był śmierciożercą, psychopatą i mistrzem od lumos (ach ta 1 w kościach!).

Wyobrażam sobie ewentualny mindfuck gdyby ktoś wziął Alex Kingston na twarz. Cały mój świat by runął.

Adziu - zrób. Już widzę tą dramę na jej widok.

Najgorzej było na samym początku. Zwykle grałam postaciami męskimi, ale takimi... No. Powiedzmy, że nie było w nich zbyt dużo tej męskości. Postanowiłam zrobić babeczkę, na dodatek rudą. Nie polecam. W internecie trudno znaleźć taką która ma multum zdjęć i nie wygląda jak ziemniak z chorobą skóry. Rudość od razu skojarzyła mi się z Irlandią. Imienia i nazwiska szukałam na stronach statystycznych, na których pisze o najbardziej popularnych danych w całym kraju. Niedawno się okazało, że Hennessy to też takie alkohole. Iwonka z założenia miała być przeciętnie-mądrą dziewczyną wychowywaną w bardzo zacofanej, zastraszonej rodzinie która nie chce mieć nic wspólnego z czarami. Miała być jedynaczką. Adoptowaną.
W praktyce wyszło trochę to, czego chciałam uniknąć - bo postać okazała się być bardzo konfliktowa, a co za tym idzie znielubiana przez znaczną część szkoły. Nie spodziewałam się tego, że z założenia neutralna, nic nie wnosząca uczennica będzie głównym problemem Gryffindoru. To chyba pierwszy taki przypadek w historii Potterowskich PBF.

Mascius Malfoy napisał:

Tu jest śmieszna sprawa, bo Malfoy powstał tylko dlatego, że ktoś... nie wiem bodajże Anastasia rzuciła na cb, że przydaliby się faceci w Hogwarcie i mam robić mutli ucznia.

Schlebiasz mi słońce! No, ale skoro już o Anastazji mowa.
Miałam dwa pomysły na tę postać. Pierwszy wpadł tuż po przeczytaniu ogłoszenia Vakela, że szuka córeczki. Pomysł od razu mi się spodobał, był hajp, podnieta, tralaalala, ale wyszło na to, że znów musiałabym grać pokrzywdzonym przez los dzieciakiem, na dodatek mieszańcem. A ja zapragnęłam czegoś nowego, więc wpadłam na Anastasię ver 1, która to miała być Rosjanką/Ukrainką, rumianą panną, szlachcianką, ale z głębokiej wsi. Taką z ciałkiem, Jennifer Lawrence/Gemma Arterton na wizerunku i gramy.
Po przeprowadzce do Anglii, ledwo dukając do po angielsku, miała pójść do Hogwartu i dostać się do Krukonów. Z charakteru trochę zahukana kujonica, nos wiecznie w książkach, usposobienie Luny Lovegood, bardzo mało konfliktowa, mądra, opanowana i nie dająca wyprowadzić się z równowagi. Nie wychylająca się z szeregu, szara myszka i stoik, nie okazujący emocji. O ile z Rosjanki i wizerunku zrezygnowałam, to reszta zamysłu została aż do chwili tworzenia karty.
Całkiem przypadkiem stworzyłam przeciwieństwo swojego zamysłu. Serio
*przybija Yvon piąteczkę*

Najpierw imię. Mianowicie, Imię "Kane" (czyt. Kejn, Kejyn) jest, o dziwo, czysto angielskie. Jest to również angielskie nazwisko, więc miałem wątpliwości, czy ktoś nie będzie myślał, że w nicku najpierw dałem nazwisko, a potem imię. Ponadto, imię wziąłem właśnie z nazwiska pewnego angielskiego gangstera z pewnej gry o Anglii, bardzo starej.
Teraz Nazwisko. Wpadłem na nie, gdy po obejrzeniu "Deadpoola" zacząłem przypominać sobie wszystkich bohaterów Marvela (nie DC Comics) i wpadłem na Supermana. I przypomniałem sobie, że jest taki koszykarz, Blake Griffin, który zrobił powtórkę tricku Jordana o tejże właśnie nazwie. Więc zapożyczyłem od niego nazwisko.
Jakby nie patrzeć, imię i nazwisko mojej postaci powstało z dwóch różnych nazwisk. Tak powstał Kane Griffin.
Na początku gubiłem się trochę na forum, ale chciałem być oryginalny. Zawsze grałem śmierciożercami albo aurorami, a w szczególności tymi drugimi. W sumie to nie zawsze, bo śmierciożercę grałem 3 razy, więc nie tak dużo (na innych forach). Wtedy wpadł Zack i spytał się, czy chcę być badassem. I przekonał mnie. Co za niesamowity człowiek.
Więc zrobiłem postać badassa - magicznego gangstera - eleganta - dżentelmena (w mniejszym stopniu) i wziąłem się za KP. W ciągu minuty miałem gotowy pomysł na postać, a w ciągu następnej godziny pisałem KP jednym ciurkiem. No i gotowe. Założyłem jednego z najwierniejszych i najlepszych kumpli Zachary'ego z planem przejęcia władzy nad Magicznym Półświatkiem.
A, jeszcze wizerunek. Ben Affleck to jeden z trójki ulubionych aktorów (jest jeszcze Jason Statham i Chris Hemsworth), ale wśród nich to on ma mordę największego złodupca, więc wziąłem jego ryjek i wstawiłem na Kane'a.

U mnie będzie krótko: imię i nazwisko wybrałam losowe. Karta postaci jest stara, z czasów gdy próbowałam grać na innym potterowym forum, które padło ( a postacią nie zdążyłam nigdy zagrać). Ponieważ miałam taki kaprys, by stworzyć postać wilkołaka. Wkrecam się w wątki tu i tam i choć jeszcze niewiele napisałam Vincem to myślę, że ta postać może jeszcze zdziwic. Zależy, jak wszystko wyjdzie.

Ururu Marquez jest postacią wzorowaną na kimś, na kim me oczka spoczęły w 2010 roku jesienią. Chyba. To była Ururu, ale nie Marquez.
Tak czy inaczej.
Podczas powrotu do PBFów znalazłam jakieś forum o tematyce Bleacha. No i teraz co by tu zrobić. Chciałam w końcu nie grać sobą, tak więc postanowiłam zrobić tego oto szalonego naukowca zalatującego XIX-wieczną Anglią i etykietą. No to raz i dwa i mamy postać. A nazwisko takie, bo jej rasa musiała mieć hiszpańskobrzmiące nazwiska to wzięłam od tego pisarza od "100 lat samotności" (polecam mocno).
Potem stworzyłam ją na PBF w konwencji Fairy Tail - była magiem pająków. Znaczy jest XD No i na tym forum też miała być właściwie tą samą Ururu co zawsze, tylko oczywiście młodszą... więc w sumie trochę inną. Ale nie mogłam znaleźć żadnej szarowłosej piękności na avatarek... właściwie to olać włosy, ja nie mogłam znaleźć żadnego zdjęcia kobiety, która ma wąskie usta DDD8 A bez takowych nie przeżyłabym jej. No i zauważyłam, że był deficyt chłopców, to... zrobiłam chłopca XD Jak szarowłosy to od razu mi Quicksilver na myśl wpadł I TAK BARDZO KOCHAM TĄ POSTAĆ XDDD I wrzuciłam do Ślizgonów, bo po prostu nie pasuje mi na Krukona D8 I nie lubię stereotypowych postaci.
A sceptyczność do magii dałam mu po mojej pewnej postaci, którą miałam gdzieś grać na czymś hogwartowym
To może spoilerek i dam genezę dwóch postaci, które mam zamiar tu wrzucić?

Nadzieja Potocka - postać będąca wspomnianą powyżej "pewną postacią". Tylko trochę ją przerobię, dodam cechy innej postaci, o której też myślałam XD Bo można tylko 3 multi, więc nie mogłam ich zrobić osobno ;-; Nadziejka jest wzorowana na mnie mocno, ale zostanie wyostrzona w pewną stronę z powodu tego połączenia z inną postacią, którą miałam też na forum o Bleach i... od kilku miesięcy pracuję nad nią, żeby na FT dać xD
Co do wyboru wizerunku - bo lubię tą aktorkę i bo włosy dobre (brzmi nie wiadomo jak, ale zobaczycie jak ją zrobię już xD)

Brajanek - zrobiłam go na Fairy Tail (huehue) jako maga destrukcji, więc nie wiem czy trzeba coś więcej mówić xD Wielkiej genezy ta postać nie ma... po prostu kilka razy zdarzyło mi się zastanawiać jakie by były reakcje ludzi, gdyby nagle wydarzyło się coś niespodziewanego. A wygląd dostanie fajny, bo tak <<<:

Lenka - postać, która miała nigdy nie powstać. To taka pierwsza ciekawostka. Gram na forum potterowskim i w sumie od początku swojej przygody z pbf ciągle jest to ta tematyka. Założenie więc było już takie, że kończę z próbowaniem na innych, bo boję się, że może mi się znudzić. Potem wpadłam obejrzeć forum tutaj. Nie chciałam zakładać nawet konta, bo czułam, że mam nadmiar postaci łącznie. A potem weszłam sobie w poszukiwania i zainteresowała mnie możliwość stworzenia córki Vakela. To skłoniło mnie do tego, że uznałam, iż jedna postać więcej i to raczej charakterystyczna krzywdy mi nie zrobi. Spóźniłam się jednak z zapytaniem, więc powiedziałam trudno i tyle. Do czasu, aż nie dostałam powtórnej informacji, że jednak jest miejsce. No i zaczęło się. Rok wpasowany do wydarzeń z życia Buły, co by się wszystko zgadzało. Wygląd miałam w głowie od początku. Byłam w trakcie oglądania AHS, po 1 sezonie, a nos aktorki pasował mi do jej tatusia i ogólnie podobała mi się wizja, że jest do niego podobna właśnie w kwestii nosa, brody i brwi, a resztę ma po mamie przez co rozpoznanie w niej jego własnej córki wcale nie jest takie łatwe. Do tego koniecznie chciałam, żeby była blondynką, bo to zaprzecza niejako stereotypowi, jak i w ogóle jej charakterowi. Musiałam mieć kontrast. Różdżkę wybierałam pod jej charakter, bogin zaś idealnie odzwierciedla logiczne myślenie Leny. Dla niej wszystko musi mieć przyczynę i skutek, a jej główka nie mieści w sobie żadnej uzasadnienia dla śmierci, a to czego Lenka nie potrafi sobie wytłumaczyć, przeraża ją. Widok z lustra to po raz kolejny pokaz tego, że ta Ślizgonka jest raczej analityczna, chłodna i zdystansowana. Mogła spojrzeć, ale nie chciała, wszystko zobaczyła przypadkiem, gdy się wycofywała. Kocha być w centrum uwagi, a raczej być podziwianą - stąd tłum, a towarzysz w postaci mężczyzny to przyjaciel, kochanek etc. to dosyć niejasne, bo Lenka po prostu chciałaby mieć towarzystwo - czy to pod kątem romantycznym, czy też nie, grunt żeby był jej kompanem do osiągania sukcesów i rozumiał jej skomplikowany charakter. Jakiś człek, co z nią wytrzyma i tyle. Z charakterem sprawa ma się tak, że jak każda moja postać, Lenka ma wiele rzeczy ze mnie. Niektóre wyolbrzymione, inne stłumione i lekko opracowane i mamy ją. Mamy sporo cech wspólnych i to niezmienionych nawet, co jest trochę dziwne przy pisaniu, gdy się zda sobie sprawę z tego, jak niektóre reakcje są irracjonalne i... są nie tylko panny Bletchley, ale i moje. Chora ambicja, nieumiejętność pogodzenia się z przegraną, złość na świat, siebie i ludzi, gdy coś pójdzie nie tak, olewanie tego, czego nie lubi, łatwość zirytowania jej nawet nie wiedząc o tym, bycie konkretną i szybko irytującą się osóbką, zdecydowanie i podejmowanie szybko decyzji - to ma po mnie, choć jak to czytam przeraża mnie jeszcze bardziej. Posiada jednak też cechy, które chciałabym mieć - jest spokojna i cicha i wybucha tylko wtedy, gdy naprawdę się wścieka. Marzy mi się umiejętność zamykania jadaczki i pierw myślenie, potem krzyk. Lena ma trudność z wybaczaniem dlatego, bo ja mam przechył w drugą stronę, a nie lubię tego w sobie. Do tego pasuje to do jej całej rodzinnej historii - raz skrzywdzone w dzieciństwie wcale nie będzie chciało wybaczyć i ma ku temu powód. Dziewczyna jest też typem "zrobię wszystko, by mi było wygodnie" i "pępek świata". Trochę (bardzo?) egocentryczna. A mimo wszystko choć sama ze sobą lubi być to i towarzystwo wybranych sobie ceni. Lubi się ją albo nie, bo trzeba wiedzieć, że jej sarkazm i ironia to po prostu... jej charakter, a nie środek do krzywdzenia ludzi. Do tego to ktoś, kto choć naprawdę polubi niewielu to mają w niej wsparcie nawet, jak kogoś zamordują. Większość ludzi jest jej obojętna lub ją wkurzają. Tworząc ją myślałam też, jakie jest dziecko, którego matka ciągle wspomina jej ojca, że był skończonym pajacem i załamuje się przez to i wymaga od swojego potomka bycia ideałem.
W jednym zdaniu - egocentryczna jedynaczka, która lubi ludzi, którzy rozumieją, że musi ich czasami obrażać, bo taki jej urok, a w zamian za to sprzeda duszę diabłu dla nich, jak będzie potrzeba. Przy jej tworzeniu towarzyszył mi między innymi ten utwór i ten. I to chyba tyle, jeśli chodzi o genezę powstania Lenki. Trochę mnie, trochę tego, co chcę, trochę przesady, trochę odwołania do jej przeszłości i sprzeczności.