Mecz się rozpoczął, czego oznaką był wirujący w powietrzu kafel, a także cisza, jaka zapadła na trybunach. Trwało to zaledwie kilka sekund, podczas których wszyscy ścigający poderwali się z ziemi, pędząc za piłką, której zdobycie było ich celem. Srebrne Wiwerny już na samym początku pokazały, w jak słabej kondycji znajdują się ich członkowie. Malfoy poderwał się z ziemi o mało nie spadając z miotły i nie przejeżdżając twarzą po trawie. Panna Rosier poradziła sobie lepiej, choć już na starcie została wyprzedzona przez najnowszy nabytek. Marquez, choć bezsprzecznie najlepszy z całej trójki, został daleko w tyle, gdy do boju ruszyli zawodnicy Złotych Chimer. Miracle i Hennessy rzuciły się na piłkę tak agresywnie, że żadna z nich nawet nie spojrzała na to, co dziej się w ich otoczeniu przez co... Zderzyły się ze sobą w powietrzu i o mało nie spadły na ziemię z hukiem! W ostatniej chwili zapanowały nad miotłami i choć utrzymały się w powietrzu, przez kilkanaście sekund były oszołomione. Tymczasem, czarnym koniem wyścigu po kafla okazał się nikt inny jak Maurycy. Wzbił się w powietrze i z prędkością światła dopadł kafla, stając się po chwili jego dumnym posiadaczem.
- BRAWO LONGBOTTOM! - Krzyczeli wszyscy fani Złotych Chimer na trybunach, gdy tylko zorientowali się w sytuacji. Można było usłyszeć zawiedzione jęki Ślizgonów i Krukonów, jednak to Gryfoni i Puchoni byli w tej chwili głośniejsi. Wszyscy krzyczeli, klaskali i gwizdali z radości, chcąc wesprzeć Maurycego, który choć przeżywał w ostatnim czasie wiele złego, właśnie dawał popis swoich umiejętności.
Mecz jednak dopiero się zaczął, a zdobycie kafla było tylko początkiem. W tym czasie trybuny zapełniły się ostatecznie, nie było na nich już zbyt wiele miejsca. W loży nauczycielskiej pojawili się profesorowie, a lekko spóźniony Vakel zajął swoje zaszczytne, wicedyrektorskie miejsce i skupił na oglądaniu potyczki.
Tymczasem na boisku zaczęło wrzeć. Longbottom miał wybór - przekazać kafel komuś innemu, bądź ruszyć na obręcze. Musiał jednak wziąć pod uwagę fakt, że z jednej strony pędził na niego Mascius, a z drugiej panna Rosier. Tymczasem pierwszy z tłuczków gnał już w stronę Kim, która nadal oszołomiona nie zdawała sobie z tego sprawy. Jej jedyną nadzieją była Yvon, która zauważyła lecącą w koleżankę kulę i spróbowała ją odbić, chcąc ratować koleżankę z opresji. Żeby nie było niesprawiedliwie, drugi z tłuczków również postanowił zaatakować - jego celem stała się szukająca Wiwern, Morrigan Black. Czy pałkarzowi uda się ją uratować?