Słoneczko świeciło, ptaszki śpiewały. Białe chmurki latały se po niebie jak dziki.
A Rurek też latał jak dziki, szczególnie te młode, które dopiero stawiały pierwsze kroki swoimi małymi raciczkami. Jego początki w tej niesamowicie popularnej grze nie był złe, bo w końcu to Malfoy spadł z miotły, a nie on. Przeciwnicy zdobyli punkty, co Marqueza ruszało tak jak rozlane mleko na drugim końcu świata. Średnio emocjonalne podejście do gry (a właściwi brak żadnych negatywnych odczuć, bo te pozytywne wystąpiły) sprawiło, że jego psychiczna forma była niesamowicie dobra. Powinien ją tylko przełożyć na swoje czyny fizyczne. Kafel został rzucony do dziewczyny z jego drużyny, lecz został przejęty przez przeciwniczkę, która postanowiła rzucać w obręcz.
Właściwie to był blisko, czemu by nie spróbować złapać piłki w locie? Tak też więc zrobił.
Jeśli mu się udało, wykonał super hiper kombinację mniej lub bardziej potrzebnych ruchów. Najpierw dał nura w dół, żeby przelecieć pod przeciwnikami. Jednocześnie skręcił nieco lewo, bo tam było ich mniej. Później znowu ruszył trochę do góry. Cały czas uważał na przeciwników i w stosownej chwili rzucił kafla do Rosier. Oczywiście nie zrobiłby tego, gdyby na dzielącej ich trasie pojawił się jakiś Maurycy. Wtedy po prostu spróbowałby dolecieć do miejsca, z którego może rzucić kaflem do obręczy przeciwników.

1 - złapanie kafla; 2 - obrona; 3 - rzut

The member 'Ururu Marquez' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 10, 10, 5

- Najbliższy… to dobrze, że jest przy nim ktoś, na kogo może liczyć. Komu może się zwierzyć. Na kim może polegać - przytaknęła, odwracając wzrok. Musiało to wyglądać co najmniej kuriozalnie z punktu widzenia trzeciej osoby, jako iż sama Hope w niemalże tym samym momencie spuściła głowę.
Anastasia bez trudu odnalazłszy sylwetkę chłopaka śmigającą po boisku, pokręciła nosem w ramach nie podzielania z dziewczyną tego samego stanowiska.
- No skoro tak uważasz… ale w tej wygląda troszkę doroślej - stwierdziła sztywno, próbując zapanować nad rosnącym zażenowaniem - właściwie to czemu nie wybraliście się razem na bal?- zapytała mimo tonięcia w morzu konsternacji i zawstydzenia. Naprawdę czuła się nieswojo, choć ama do końca nie wiedziała dlaczego i czy ma ku temu solidne powody.
- To znaczy, ja tam się nie znam mówiąc szczerze. Nigdy nie zadawałam się z młodszymi rocznikami i nawet kiedy z tymi, którymi dzieliłam zajęcia mi się troszkę mylą. Hehehheh. -
Zaśmiawszy się wymuszenie, splotła dłonie na kolanku i wypuściła z siebie ociężałe powietrze. W chwili, w której stało się jasne, iż Wiwerny mają dużo mniejsze szanse na wygraną, mecz automatycznie przestał być aż tak ekscytujący jak na początku. Naturalnie, krzyczała i dopingowała tak jak reszta, ale to nie były emocje ogromnego kalibru.
Solidny kosmyk włosia zawinęła na wskazującego paluszka, kątem oka zerkając na towarzyszkę.
- To...masz jakieś plany na wakacje?

Słowa Anastasii były... dziwne. Czy to nie oczywiste, że na rodzinę zawsze można liczyć? A może jednak u Fitzgeraldów było inaczej? Hope nie chciała teraz wnikać takie sprawy. Aż tak dobrze się nie znały.
- Doroślej? Może i tak... - wzruszyła ramionami. Kolejne pytanie znowu było dziwne. Cóż. W sumie pójście na bal z kuzynem nie było niczym złym, ale w końcu to raczej ten rodzaj imprezek szkolnych, na którą wybierało się z kimś, wobec kogo ma się jakieś... ekhem, plany. Gdyby spytała Maurycego, czy by jej towarzyszył, pewnie by się zgodził. Ale Nadziejka nie miałaby serca, żeby odciągnąć go od niewiasty, w której się zadurzył.
- Chciałam iść sama... - odpowiedziała nieco wymijająco, ale zgodnie z prawdą.
- Ja kojarzę młodsze roczniki bardzo dobrze, ale głównie to dotyczy osób z mojego domu. Pomagam i w lekcjach... w obronie przed kretynami... i takie tam - zerknęła znów na boisko w skupieniu obserwując kafla. Razem z tłumem uradowała się, kiedy jej drużyna zdobyła punkt.
- Będę ćwiczyć rysunek i malowanie... jak zawsze... Pewnie pojadę też do dziadków w Polsce... - odpowiedziała wgapiając się w boisko. - A ty?
Powędrowała wzrokiem do przeciwległej strony.
- Biedny Peter, chyba będzie się nudził dzisiaj - skomentowała z nieukrywanym uśmiechem widok obrońcy unoszącego się smętnie na miotle przy obręczach Chimer.

Maurycy był gotowy do rzucenia się w pościgu za osobą, która złapie kafla, ale że Antygona spisywała się bezbłędnie - nie miał zbyt wiele do roboty. Skinął jedynie głową do Yvon i krążąc szykował się do ewentualnego pościgu za ścigającym z przeciwnej drużyny, jeżeli po kolejnym wyrzuceniu piłki wpadłaby ona w ręce przeciwników. Wyglądało na to, że mieli dzisiaj szczęście. Oby Tamara dojrzała znicza przed Morrigan! Liczył na to, że brutalny upadek chłopaka szkolnej księżniczki z miotły skutecznie ją rozproszy, uniemożliwiając prześcignięcie szukającej chimer.

The member 'Niosący Naukę' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 19

The member 'Niosący Naukę' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'KOŚĆ K20' : 3

--------------------------------

#2 'KOŚĆ K20' : 16

--------------------------------

#3 'KOŚĆ K20' : 18

--------------------------------

#4 'KOŚĆ K20' : 14

--------------------------------

#5 'KOŚĆ K20' : 8

Kafel poleciał w stronę Marqueza, który postanowił, że go złapie i będzie bohaterem w swoim domu. Jeśli mu się udało, ruszył ku Rusier, mknącej do obręczy przeciwników. Właściwie nie podobało mu się, że Malfoy odpadł. BARDZO nie podobało. Przecież byli teraz niesamowicie przewidywalni. Jaka ta gra jest nieprzemyślana. Unikając wszelkich Maurycych i mu podobnych, dotarł do punktu dogodnego, z którego postanowił rzucić kafla Rosier wraz z wszelkimi tego konsekwencjami.

1 - złapanie
2 - uniki
3 - rzut

The member 'Ururu Marquez' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 2, 20, 1

Stała przez dłuższą chwilę w milczeniu, obserwując to, co działo się na boisku. Na chwilę zatrzymała wzrok na Ururu, zastanawiając się, czemu w ogóle trafił do drużyny. Nie znała go na tyle, by być tego pewną, ale wydawało jej się, że raczej nie był zainteresowany quidditchem. Odniosła wręcz wrażenie, że dużo bardziej zależało mu na nauce. To jednak nie pochłonęło jej aż tak bardzo, bo i Marquez nie był osobą, której przyglądanie się miałoby dla niej jakieś znaczenie. Przejechała wzrokiem po wszystkich zawodnikach, na widok zbierającego się z ziemi Malfoya aż skrzywiła usta. Musiało boleć - zastanawiała się tylko, czy bardziej ucierpiało jego ciało, czy jednak duma.
- Nic ci nie powiedział? - Zapytała zdziwiona i na chwilę odwróciła wzrok od boiska. Przyjrzała się Addyson, choć... Wiele jej to nie dało. Nie była zbyt dobra w odczytywaniu mimiki i całej tej mowy ciała.
- Kiepsko im idzie. - Powiedziała tylko, gdy Chomery zdobyły pierwsze punkty. Podeszła bliżej barierki, oparła się o nią i lekko wychyliła, obserwując drużynę, która w jakiś sposób była jej bliższa. Dziesięć punktów to niby jeszcze nic, ale - no właśnie, ale - o wszystkim miał zadecydować złoty znicz. Nawet, jeżeli Wiwernom uda się go złapać... Plama na honorze zostanie. Wszyscy zawodnicy Srebrnych tego dnia wydawali się być w bardzo kiepskiej kondycji. Wzrokiem wodziła za Graysenem, bo profesor B. był za daleko by mogła go dostrzec.

Dostrzegłszy, że Antygona nie będzie mogła powtórzyć akcji sprzed chwili, ponieważ lecący w nią tłuczek dawał jasno do zrozumienia, że powinna zająć się teraz jego uniknięciem postanowił rzucić się na kafel. Zważywszy na to, że Marquez znajdował się wyjątkowo blisko, próba przejęcia kafla stała się dla Maurysia czymś więcej niż grą - stała się męską rywalizacją. Który ścigający był wspanialszy? Który trafi do dziurki? Z pewnością on. Przypływ adrenaliny, świst powietrza i już - znalazł się przy piłce, którą chwycił pewną ręką i cisnął w stronę najwyższej pętli.

The member 'Maurycy F. Longbottom' has done the following action : Rzut kością

---

'KOŚĆ K20' : 18, 10